🫂

karai qayleluc erg lselu poxaren qo het xosai

🫀🫵

մի գիշեր արցունքների մեջ խեղտվելով Աստծուց օգնություն էի խնդրում ու հանկարծ արցունքներս չորացան ու ես քնեցի)🤍

Գեղեցիկ չէր, ես էլ գերված-տարված չէի:
Կար պաղ գինի միայն ու նույնքան պաղ զրույց:
Ո՛չ ես, ո՛չ էլ ինքը սիրահարված չէինք,
Ո՛չ էլ խոսում էինք հիմար սիրուց:
Հետո... ինչպես եղավ... ու տաքացա՛վ գինին,
Ու տաքացավ խո՛սքը, ու... տաքացա՜վ:
Ինչքան խմեցի ես ասաց «անո՜ւշ լինի», Ինչքա՛ն խմեցի ես այնքան գեղեցկացա՛վ,
Այնքա՜ն գեղեցկացավ, որ չեմ հիշում հիմա,
Թե մինչև այդ ինքը իր ինչի՞ն էր նման...??

Ինձ ասեցին, որ քեզ նման եմ...Ու դա իմ կյանքի ամենալավ կոմպիմենտն էր
Մամ...?

Ես չեմ ուզում լինեմ բոլորին հավասար, որովհետև դու իմ համար…
Բոլորից առանձին ես?