برای آرزوهای محال خویش می‌گریم
اگر اشکی نمانَد، در خیال خویش می‌گریم
شب دل کندنت می پرسم آیا باز می‌گردی؟
جوابت هرچه باشد، بر سوال خویش می‌گریم
نمی دانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حال خویش می‌گریم
اگر جنگیده بودم، دستِ‌کم حسرت نمی خوردم
ولی من بر شکست بی جدال خویش می‌گریم
به گردم حلقه می بندند یاران و نمی دانند
که من چون شمع هرشب بر زوال خویش» می‌گریم
نمی‌گریم برای عمر از کف رفته‌ام، اما
به حال آرزوهای محال خویش می‌گریم

فاضل نظری

ماییم کنون و نیم‌جانی
وآن نیز نهاده بر کفِ دست

#عراقی

سوزی که در آسمان نگنجد دارم
وآن ناله که در دهان نگنجد دارم
گفتی ز جهان چه غصه داری آخر
آن غصه که در جهان نگنجد دارم
-خاقانی

حسن چندی سر به دل شوخی و خودرایی دهد
شه چو گیرد مملکت اول به یغمایی دهد

لذت دشنامش از من پرس کاب تلخ و شور
ذوق کوثر در مذاق مرد صحرایی دهد

#نظیری_نیشابوری
@sayyadan_maani

کل ذرات که در چرخ فلک دوارند
به علی ابن ابیطالب ارادت دارند?

مولای ما نمونه ی دیگر نداشته است
اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

گویند علی میزده صد وصله به کفشش
ای کاش دل خسته ی من کفش علی بود..

روزها با فکر اون دیوانه‌ام، شب بیشتر
هر دو دلتنگ همیم، اما من اغلب بیشتر

- سعید صاحب‌علم

که کیمیای سعادت، سکوت بود، سکوت
چه زخم‌ها که نخوردم من از زبانِ خودم

#سجاد_رشیدی‌پور