شعرخوانی در جشن و همایش بزرگ ادبی در انجمن جدید حزین لاهیجی لاهیجان?✍✍

پنج‌شنبه‌های #روشنایی ??

به #عباس‌ـمعروفی

تا از جنگ بیایی
عشق
غذایی مانده
بر ظرف‌های نشسته‌ی ما
«سال» را می‌شوی‌ام
تا
«بلوا»
بخوابد

#انسی_خسروی_بلالمی

????????

https://t.me/nc_khosravi_negasht

ونظر #عرشیا جناب تکلمی???

درودها
نظرتان کاملا درست و به جا هست.
سه بند آخر (خصوصاً در رویه‌ی شعر معاصر) کل شعر و نابود می‌کند.
متاسفانه مشاهده می‌شود که اکثریت قلم‌بدستان (چه کلاسیک و چه شعر و نو و سپید) به پایان بندی و تعلیق توجه‌ی آنچنانی نمی‌کنند و در صدد نتیجه‌گیری و بستن شعر برای مخاطب هستند.
(البته منظورم کلی هست نه خانم عبدالهی)
بحث در چنین زمینه‌هایی مفید و جایگاهی ویژه در نقد و نظر دارد و فرصتی طولانی یرای شرح و بیان، تا ذهن‌های مولف پذیرای واقعیت‌های شعر به روز و معاصر شود و از تکرار مکررات و اشتباهات گذشتگان و متاسفانه، معاصرین درس عبرت بگیرد.
ممنون از مشارکت و همراهی و اظهار نظر در مورد پست‌های ارسال شده‌ی گروه، جناب قاسم‌نژاد، نگاه ویژه‌ی شما به شعر و داستان و...قلم نقد و نظرتان برای اهالی ادبیات و هنر و... همیشه مسئله‌گو و حقیقت‌جو و دقیق و راه‌گشاست.
???

البته از دیدگاه من مخاطب به جای برای اگه بر میومد خیلی تاویلناکتر میشد.در کل از دیدگاه نقد روانشناختی شاعر به گونه ای در مواجهه با نیمه ی تاریک خودش یا به اصطلاح یونگی با سایه( شادو) خودش داره مواجه میشه.اگه با خودم را در آغوش میگیرم تمام بشه نماد والایش یا یکی شدن با خود( ایگو) هست و گونه ای مفاهمه با تمامیت خویش.ولی سه بند آخر باز از دوگانگی و عدم اطمینان به خویشتن خویش گفتگو می‌کنه .واسه همین تو این متن نمیشینه ولی به تنهایی به عنوان شعر اعتراضی قابل خوانش هست.

ترجمه‌ی رئوف عزیز دوست قدیمی و شاعرم?

پنج‌شنبه‌های #روشنایی

#س_نصیری

ای روز
- ها روزان -
رم کنه
کتل
سرفگیره
لافند 
ندانه
شکله زنیم
پرپیچ کنیم
بازین
ایسان
دسکلا زنه
آما
پا کوبیم
ای روز
ها روزان...

#برگردان

یک روز
- همین روزها -
رم می‌کند
چهارپایه
سر می‌پیچد
طناب
نادانی را
بند به پای می‌زنیم
دو بالش را
در هم می‌پیچیم 
آن گاه
بودن
دست افشانی می‌کند
ما
پای می‌کوبیم
یک روز
همین روزها...

@gilaki_binvishte

نثر 6️⃣
بازهم با گفتاری پیرامون نثر با شما علاقمندان و اندیشمندان هستیم، گرچه شما خوبان، این مایه‌ی اندک از دانش نثر و کتابت پارسی را بیشتر وفصیح‌تر می‌دانید، اما مرورش خالی ازلطف نیست.
درپاره‌های پیشین گفتار، پبرامون نثر فارسی، انواع آن را برشمردیم، وبه نثر مصنوع رسیدیم که دونوع است؛
?نثر مسجع
? نثرفنی متکلف
.سبکی که از اواخر قرن پنجم و قرن ششم در نثر فارسی ظهور کرد به سبک مصنوع یا سبک فنی مشهور است. مراد از نثر مصنوع یا نثر فنی نثری است که آمیخته با صنایع لفظی مانند سجع و جناس و امثال آنها باشد. در این سبک نویسنده بیشتر به ظاهر الفاظ توجه دارد و مهمترین عنصر آن سجع است.
نثر مسجع به نثری گفته می‌شود که در آن جمله‌های قرینه دارای سجع باشند؛ سجع در نثر مانند قافیه است در شعر.
سجع در لغت به معنی:« آواز پرندگان» است به ویژه « آواز کبوتر و فاخته ».
در اصطلاح ادبا آوردن کلمات هموزن یا هم‌قافیه یا هم‌وزن و هم‌قافیه در انتهای جملات قرینه را سجع گویند.
«طالب دنیا رنجور است و طالب عقبی مزدور است و طالب مولی مسرور است»

«هرچه نپاید دلبستگی را نشاید».
ویا؛
«منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت ،
هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات،
پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب»

سجع نویسی از شیوه های نویسندگی و سخنوری معمول و موافق و ملایم با طبیعت زبان عربی است و با زبان فارسی چندان سازگاری ندارد و به همین دلیل است که از میان این همه سجع‌نویس فارسی، تنها کار چند نفر مقبول و خواندنی از آب درآمده است.
پیش از شروع قطعی و رسمی سجع‌نویسی در ایران، فقط نمونه هایی مختصر از آن در دیباچه‌ی بعضی از کتاب‌های کهن فارسی به چشم می خورد.
سجع‌نویسی در فارسی، به طور رسمی از زمان خواجه‌عبدالله‌انصاری (396-481ه-ق) شروع شد.
از کتب فارسى که به وى نسبت داده شده است: رساله‌ی اسرار، مناجات‌نامه، نصايح، زادالعارفين، کنزالسالکين، قلندرنامه، محبت‌نامه و هفت‌حصار مى‌باشد (بعضى از اين کتب چاپ شده و بعضى در کتابخانه‌ها موجود است. رجوع کنيد به: حواشى چهارمقاله ص ۲۵۶-۲۵۷).
پس از خواجه‌عبدالله‌انصاری به وسیله‌ی نویسندگانی چون نصرالله‌منشی، مترجم کلیله و دمنه، نظامی‌عروضی، صاحب چهارمقاله، قاضی حمیدالدین‌بلخی، صاحب مقامات حمیدی، سعدی و مقلدان سعدی و گروهی دیگر تداول و استمرار یافت.
ناگفته پیداست که از میان سجع‌نویسان بسیار تاریخ ادب فارسی، مطلوب‌ترین و طبیعی‌ترین و هنرمندانه.ترین نثر مسجع از سعدی در شاهکار بی نظیر او « گلستان» است و ازمیان مقلدان سعدی نیز موفق ترین فرد، میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام‌فراهانی صدر اعظم محمدشاه قاجار است.

?سجع بر سه قسم است:
1-سجع متوازن
2- سجع مطرف
3- سجع متوازن

1- سجع متوازن: آن است که کلمات قرینه هم وزن باشند اما در آخرین حروف اصلی مختلف باشند؛ مانند: بام و باد.کام و کار. نهار و نهال.
ظالمی را حکایت کنند که هیزم درویشان خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح.(حیف و طرح)

2- سجع مطرف: آن است که کلمه ها در آخرین حرف اصلی ( حرف روی ) یکی باشند اما در وزن متفاوت باشند؛
مانند: کار و شکار. دست و شکست. سیر و دلیر.

الهی بر تارک ما خاک خجالت نثار مکن و ما را به بلای خود گرفتار مکن.(نثار و گرفتار)

3- سجع متوازی: کاملترین و خوش‌آهنگ‌ترین سجع است و سجعی است که کلمات هم در وزن و هم در آخرین حرف اصلی ( حرف روی ) مطابق باشند،
مانند: کار و بار، دست و شست،باز و راز.
خانه ی دوستان بروب و در دشمنان مکوب.
هرچه زود برآید، دیر نپاید.(بروب ومکوب/ برآید ونپاید)
ارزش ادبی سجع متوازی بیشتر از سایرانواع سجع است.در پاره‌ی هفتم نثرپارسی ـ که اگر عمری بود، در آخرین جمعه‌ی شهریور ماه، ارائه می‌شودـ از گلستان سعدی و برگزیده‌ترین سجع‌های پسا گلستان خواهیم گفت.
اینک، نمونه خوانی مناجات‌نامه، خواجه عبدا... انصاری ازجناب، #محمودی

برخی مطالب برگرفته از: مقاله نت، سیده زینب حسینی
و کتاب، صناعات ادبی، همایی، جلال‌الدین، انتشارات هما، ۱۳۸۴