BUYUK KO‘CHISHLAR

Hali al-Misoq ham kelmasdan burun,
Qirq yillik yomg‘irlar yog‘masdan qadiym,
Hali Arsh toqida topmasdan o‘rin,
Loyimga ko‘chirdi ruhimni Rahiym.

So‘ng ma'lum: buzildi muqaddas taqiq,
Bo‘g‘zimdan gunohni tupurdim o‘qchib.
Sendan, ey, xayollar ichra eng aqiq,
Eng oliy hukmga bo‘ysunib ko‘chdim.

Va shundan boshlandi bu eski safar,
Goh otda, gohida piyoda ko‘chdim.
Qadardan qadarga, to qadar qadar
Haddan ortiq ko‘chdim, ziyoda ko‘chdim.

Qazoda bo‘g‘izdan ko‘chgan unman men,
Rahmdan uzilgan chinqiroq sasman.
To‘fonda kemaga ko‘chgan Nuhman men,
Kemadan zaminga ko‘chgan Yofasman.

Men o‘sha Musoning ko‘chmanchi xalqi,
Mal'unlar fitnasi qadar qadimman.
Men o‘sha nabiysin chormixga tang‘ib,
Haqdan botil sari ko‘chgan qavmman.

Butlardan butlarga ko‘chdim "xudo" deb,
Poklandim pok zotning fitratlaridan.
Buroqda ko‘chdim goh Haq sari "Yo..." deb,
Madinaga ko‘chdim hijratlarida.

Bir bo‘lib,
yuz bo‘lib,
ming bo‘lib ko‘chdim,
Hindu bo‘lib ko‘chdim,
Xun bo‘lib ko‘chdim.
Ko‘chmanchi qonimga bo‘yab tuproqni
Tong bo‘lib, kun bo‘lib, tun bo‘lib ko‘chdim.

Tug‘lar-u yalovlar tutdi ko‘chkilar,
Qancha nasllarni yutdi ko‘chkilar.
Ko‘chkilar ko‘chkilar bilan birlashib,
Qonlardan qonlarga o‘tdi ko‘chkilar...

...Ko‘chgulik holim ham qolmadi qolmadi oxir.
Bu daydi ruhimdan tonarman dog‘i.
Imillar, tobora qadami og‘ir
Buyuk sarsonlikning mayda urvog‘i.

Va hanuz yelkamda chorig‘i azal.
Eski ko‘chkilarga g‘arib taqlidan
Mamlakatlar bo‘ylab ko‘charman bu gal
Muhojir shaklida, sayyoh shaklida.

Qishloqdan shaharga ko‘charman to‘p-to‘p,
Tiriklik ko‘chirar har kun ming ko‘yga.
Ishdan ishga ko‘chdim,
yana ko‘chdim ko‘p
Ijara uylardan ijara uyga.

Sovigan qahvoday kunlar farahsiz,
Ularni erinib ho‘plarman man-o.
G‘aflatga ko‘chdim men – nursiz, sharafsiz...
Gunohdan gunohga ko‘chdim, Rabbano!

Dildan dilga ko‘chgan qadr, xayr-xo‘sh,
She'rdan she'rga ko‘chgan hislar, alvido.
Muqim qoladigan nimang bordir, xo‘sh,
Ey, mening ko‘zimdan ko‘chkinchi dunyo?!

Bu mayda safarlar qachon qariydi?
Hech biri arzimas yonib-o‘chishga.
Ruhim, armonlaring u kun ariydi,
Ruhim, tayyormisan Buyuk ko‘chishga?!

S.Z.

2024. Sentyabr.@suhrob_ziyo1

Gar adolat qilmasang,
Shuhrating, shoning nadir.

Mening holim, elim holidan ortiqmas,
Zamin ichra garchi men ham javohirman.

Dil-o-o, ko‘zlarimga botdi osmonim.

Hayhotdek shaharda yolg‘izlangan qush

Карим БАҲРИЕВ

МУНОЖОТ

Ноаён,
Бепоён,
Улкан дунёда
Инсон – бир тўзиган гард каби, э-воҳ.
Миллиард одамларга тўлган дунёда
Ҳеч битта одамни унутма, Аллоҳ.
Кишини ғам билан қолдирма якка,
Ҳеч кимни йўқликнинг қаърига отма.
Номардга – дил бергин, қўл бергин – мардга,
Мени ҳам унутма.

Токим қуёш чиқар ҳар тонг саҳарда,
Коинотда ҳорғин ер кезар токим –
Бу кенг самоларда,
Қаро ерларда
Ўзингсан ҳоким,
Аллоҳим.
Беморга шифо бер, соғларга – умр.
Ёлғизга – йўлдошу, юпунга – тугма.
Очларга – нон бергин, тўқларга – шукур,
Мени ҳам унутма.

Уйсизга – уй қургин, йўлсизга – йўл бер,
Саҳрога – ёмғиру, тоғларга шамол.
Маддоҳ фаҳм топсин, гунгларга тил бер –
Муаттар сўзларни айтсин бемалол.
Борларга – инсоф бер, ғарибга – сабр,
Ботирга – тулпору, олимга – рутба.
Ким ўлса, бер майин тупроқли қабр,
Мени ҳам унутма.

Ёзда нурлар сочгин, қишда қор ёғсин,
Кўкда – бургут, сувда балиқлар оқсин.
Кар қулоқлар ногоҳ очилсин, Аллоҳ,
Кўр кўзлар ярқ этиб оламга боқсин.
Сендан бошқа ҳеч ким бермас беминнат,
Кимдан ҳам тилайлик, воҳ, сендан бошқа –
Шафқатни ҳеч кимдан сен дариғ тутма,
Адашган барчани ҳақ йўлга бошла,
Мени ҳам унутма.

Нафсимни жиловла ва ҳирсни совут,
Руҳимни чархлагин, кўнглимни кенг қил.
Бешикдан тушганнинг тулпори – тобут,
Бизни ҳам азизлар қошида тенг қил.
Биҳишт ариғидан асал сут ичир,
Тириклик гулини асло сўлитма.
Ғофилни кечиргин, ҳаммани – кечир,
Мени ҳам унутма...
Кечир.

ХАФАМАН

Кўрсатиб зўр томоним,
Баъзан айбим ёпаман.
Шунинг учун доимо,
Мен ўзимдан хафаман.

Ўтаяпти ҳар дамим,
Элга тегмай ёрдамим,
Қўлим қилар калталик,
Мен ўзимдан хафаман.

Сал нарсага ранжийман,
Гар май ичсам санжийман.
Оғритсам биров дилин,
Мен ўзимдан хафаман.

Кўкка етарми оҳим,
Менинг ҳам кўп гуноҳим.
Ёдга олсам бирма-бир,
Мен ўзимдан хафаман.

Узун ташлаб арқонни,
Ишлатганман ёлғонни.
Бажаролмай ваъдамни,
Мен ўзимдан хафаман.

Ҳозир кўплар талтайди,
Мени ҳам хўп алдайди.
Ишониб эх,уларга,
Мен ўзимдан хафаман.

Боқиб ноҳақ кўзига,
Айтолмайман ўзига.
Мен шунақа қўрқоқман,
Мен ўзимдан хафаман.

Дейсиз йўғ-ай яхшисиз,
Одамларнинг нақшисиз.
Сизга шундай туюлар,
Мен ўзимдан хафаман.

Келгандекман эртакдан,
Қўлим чиқмас чунтакдан.
Бордир шунақа феълим,
Мен ўзимдан хафаман.

Мени шундай яратган,
Кечиргин эй,Яратган.
Ҳеч кимданмас, аслида,
Мен ўзимдан хафаман.

Шеър тугади азизлар,
Дард дафтарим ёпаман.
Мен бир ёмон шоирман,
Мен ўзимдан хафаман.

Ўктам Муҳаммал Садин
https://t.me/uktamsadinijodidan