هـمـۀ مـا زخـم خـورده‌ایــم ؛
زخمی که گاه در هیاهوی زندگی فراموش می‌شود و گاه در سکوت شب ، چون آتشی نهفته زبانه می‌کشد . هر زخم سرگذشتی دارد ؛ داستانی از امیدهای بر باد رفته ، از رویاهایی که در نیمه راه شکستند ، یا از کلماتی که هرگز گفته نشدند .
زخم‌های ما گواه هستند بر جنگیدن‌هایمان ، بر تلاش‌هایی که گاه به ثمر نرسیدند و گاه درست در نزدیک ترین نقطه به پیروزی ، از پا افتادند . هر زخم ردی است بر نقش وجودمان ؛ نشانی بر آنچه از دست دادیم و آنچه هنوز در دل مدفون داشته‌ایم .
اما تلخیِ ماجرا این است که بیشترِ زخم‌هایمان دیده نمی‌شوند . از درون خون‌ریزی می‌کنند . آنها در عمقِ جانمان پنهان‌اند ، در چشمانی که می‌خندند و لب‌هایی که سکوت می‌کنند . ما محکوم به درد هستیم و اما یاد گرفته‌ایم با غرور بایستیم ، حتی اگر با رنج و عذاب سلاخی شده باشیم .
شاید همین زخم‌ها هستند که ما را شکل داده‌اند ؟. گاه از آنها می‌گریزیم ، گاه با آنها می‌سازیم ، و گاه ناگزیر به پذیرفتنشان می‌شویم . زیرا که زخم ، هرچند دردناک ، بخشی از داستانِ انسان بودن است ..
آسیب پذیر و شکننده .

AND GONNA 尖叫 MY NAME ALL NIGHT LONG .

بشنو اعترافم زِ مردمان شهر که گر نباشی جز تو همه غریبه‌اند .

قطارِ قلم ایستگاهی ندارد ؛ آنجا که بحث ، بحثِ تو باشد .

من در تنهایی چیزی یافتم که در هیچ انسانی ندیدم ؛ آرامش را .

- ??⋆? - 星星 - ??⋆?