به غیر از خودم مطلقا هیچ‌کس دیگه نمی‌فهمه که پام رو آواریه که هر لحظه ممکنه خراب شه.

یعنی بعضی وقتا تنها چاره‌ای که به ذهنم می‌رسه و می‌تونم انجامش بدم جا زدنه.

اونقدر حالم بده که از هر کی حالش خوبه بدم میاد.

‏موجودی حسابم مثل دوران بعد از نسترنه
‏چون هیچی دیگه نمونده باقی

جدیدا هرروز جمعس

کم کمش امروز صد سال پیر تر شدم

فیزیک مغز آدمو بی حس میکنه

یه قرار بذاریم خنده‌ی عصبی دسته جمعی کنیم.

تراپی که هیچی ، حتی دیگه
موزیکم چیزیو تغییر نمیده .