امروز با یکی از همکاران تو بخش طراحی شرکت صحبت شد ، پرسید گفت تا ساعت ۸ و ۹ چیکار می‌کنی تو شرکت ، گفتم والا کارام میمونه همیشه

بعد گفت سید من الان ساعت سه کارام تموم شده منتظرم ۴ بشه برم خونه...

امشبم که ۹ از سره کار زدم بیرون ناخودآگاه فکرم و درگیر کرد دیدم من تا صبح هم بمونم کارم تموم نمیشه سه روز پشت هم بیامم کارم تموم نمیشه حتی برای یک سال کار بی وقفه هم کار دارم ، اما مشکل از من نیست

خاصیت کار کردن توی حوزه گسترده ای مثل کامپیوتر ، توی شاخه رو به رشدی مثل AI ، توی شرکت های پویای دانش بنیان ، توی بخش پر دردسر نظامی و حوزه پرکاربردی مثل computer vision ندوییدنت برابر با عقب موندن کشورت از یک ابزار نظامی اونم تو شرایط همیشه جنگی ایران

ما مجبوریم بخاطر مسئولیتی که روی دوشمون سنگینی می‌کنه و امکان برداشتنش نیست بمونیم پای خاکی که امکان بخشیدنش نیست.

امیدوارم خدا من رو با کارهایی قضاوت کنه که میتونستم بکنم و نکردم...

الان خلسه دیس بک میده باهاش بزنیم

ای جاااااااان ?

قبلا آرزومون این بود سره کار تو رشته و تخصص خودت باشه دانشگاه باشه ورزش هم باشه الان که همین شده

نه میتونیم درست ورزش کنیم
نه میتونیم درست کار کنیم
نه میتونیم درست درس بخونیم

حالا آرزومون این شده این سه تارو بتونیم با هم هندل کنیم ?

امروز ، بهرام و سورنا باهم

سستی توم ی لباس قناس بی رنگه