#Sut aynisa, qatiq, suzma, pishloq bo‘ladi va bu narsalar sutdan qimmatroq. Uzum aynisa, sirka bo‘ladi. Sirka uzumdan qimmatroq.

Sen ham bir xato qilib, o‘zingni yo‘qotib qo‘yma. Bir xato bilan qadrsizlanib qolmaysan. Xatolar tajribalar bo‘lib, seni toblaydi, chiniqtiradi. Shu bilan oldingidan ko‘ra qadrliroq odamga aylanasan.

Kristofer Kolumb bir xato qilib, Amerikani ochgan. Aleksandr Fleming bir xato qilib, penitsillinni kashf qilgan.

Xatolaring seni ortga tortmasin. Kamol sari borish uchun faoliyatning o‘zi yetmaydi. Xatolardan saboq olish muhim.

Xatolardan qo‘rqmanglar! Ulkan ishlar sizni kutib turibdi! Olg‘a qadam tashlayveringlar!

#foydalik
💎 mk blog

🤔Bir oy bepul o'qishga nima deysiz?

Sizda 100% grant olish va IT sohasidagi bilimlaringizni mutlaqo bepul oshirish imkoniyati bor!

*✅Nima qilish kerak?*
1. Kursga yoziling
2. Bilim oling va harakat qiling
3. Guruhda eng yuqori natijaga erishing va grant yutib sizniki!

😉Endi bahonaga o'rin yo'q. Faqat o‘z mehnatingiz va qat'iyatingiz bilan, natijani siz belgilaysiz!

Batafsil ma'lumot olish va ro'yxatdan o'tish uchun:
📞 88-665-77-77 | @iteachadmin1

#Avval arablar to‘yda mehmonlarga go‘shtni nonlarga o‘rab tarqatishardi. Agar mehmonlar ko'payib, go'sht yetmay qolsa, ular o‘z yaqinlariga va do‘stlariga, o‘z oilasi deb hisoblagan odamlarga, go‘shtsiz o‘ralgan bo‘sh nonlarni berishardi. Yaqinlari esa, bu nonlar bo‘shligini sezdirmay, indamay yeyishardi.

Bir kuni ulardan biri o‘ziga go‘shtsiz non tekkanini ko‘rib, hammaga baqirib dedi: "Ey falonchi, mening nonimda go‘sht yo‘q!" Mezbon unga javob berdi: "Men sening oldingda aybdorman, seni o‘zimniki deb bilgan ekanman".

Hozirgi zamonda ham shundaylar ko‘p: biz ularga ishonamiz, ular bilan o‘zimizni bir jamoa deb bilamiz... ammo xato qilgan ekanmiz. Kimlarga bo‘sh non uzatayotganingizni yaxshilab o‘ylab ko'ring.

💎 mk blog

#Hindistonning mashhur aktyori Amitabh Bachchan shunday hikoya qiladi:
— Faoliyatim cho‘qqisiga chiqqan, mamlakatda ham, xorijda ham taniqli bo‘lgan vaqtlarim edi. Bir safar manzilimga samolyotda borishimga to‘g‘ri keldi.
Yon tomonimdagi o‘rindiqda odmigina kiyingan, ko‘rinishidan o‘qimishli, sodda va samimiy tasavvur qoldiradigan bir kishi joylashdi.
Tabiiyki, bortdagi boshqa yo‘lovchilar meni tanib, men bilan muloqotga kirishishga harakat qilishar, ammo bu kishi bo‘lsa pinagini ham buzmasdan, borligimdan bexabarday xotirjam qo‘lidagi kitobni mutolaa qilib ketar, baʼzan ilyuminatordan tashqariga qarab qo‘yar edi.
Bort xizmatchilari choy tarqatgan vaqtdan foydalanib, uni gapga solganday jilmayib qarab qo‘ydim. Kutilganday u ham javoban muloyim jilmayib salom berdi va suhbatlashishga sharoit paydo bo‘ldi. Suhbatimizni filmlar tarafga burdim-da, undan qanaqa kinolar ko‘rishga qiziqishini so‘radim.
— Kinomi, juda kamdan-kam hollarda ko‘raman, oxirgi bor ko‘rganimga bir necha yillar bo‘lib qoldi, – deb javob berdi janob.
Shunda unga o‘zimni tanitmoqchi bo‘lib, kino sanoatida ishlashimni aytdim. Sherigim esa:
— Shundaymi, juda yaxshi, kino sanoatida nima ish bilan shug‘ullanasiz, - deb so‘radi.
Tanisa tanib qolar deb aktyor ekanligimni ko‘plab kinolarda rol o‘ynaganimni aytdim. Gapimga shunchaki, “shundaymi, ha, yaxshi” deb bosh irg‘adi-da, yana qo‘lidagi kitobni mutolaa qilishga tushib ketdi.
Manzilimizga yetib, samolyot qo‘nganida u bilan xayrlashish oldidan “Aytgancha, mening ismim Amitabx Bachchan” deb qo‘l uzatdim.
U kishi tabbasum bilan qo‘limni siqib, “Rahmat, siz bilan tanishganimdan xursandman, men kichik Tata bo‘laman (tata firmasining raisi) deb javob berdi. (izoh: “Tata Group” Hindistonda mashinasozlik, aviasozlik, metallurgiya, maishiy texnika va boshqa sohalarda yirik ishlab chiqaruvchi hisoblanadi. Bugungi kunda 8 ta sektorda 114 ta kompaniyani birlashtirib turadigan 935 ming ishchisi mavjud gigant kompaniya).

Hayot qanday hamrohlarni yo‘liqtirishini bilmaysiz ekan. O‘sha kuni tushundimki, o‘zingizni qanchalik baland sanamang, har doim sizdan yuqoriroq, kattaroq odam baribir chiqadi ekan. Kishi kamtar bo‘lsa hech narsa yutkazmaydi, hurmati ham, himmati ham kamayib qolmaydi.

? mk blog

SIZ BUYUKSIZ!
Vitas Gerulaytes ketma-ket o‘n olti marta Jimmi Konnorsga tennisda boy berdi. Va nihoyat o‘n yettinchi martada g‘alaba qozondi. Musobaqadan so‘ng shunday deb baqirdi:
“Shuni bilishingizni istar edim, meni ketma-ket o‘n yetti marta yengib bo‘lmaydi!”.

To‘g‘risini aytsam, meni Gerulaytesga o‘xshagan insonlar hayratlantiradi. Unaqalar qarsak chaladigan kishi topilmaganida o‘zlariga-o‘zlari qarsak chalaverishadi. Yelkalarini silaydigan qo‘l topa olishmaganda o‘zlari silab qo‘yaverishadi. Erishgan ozgina yutuqlarini katta narsa deb bilishadi.
Uni o‘n oltita mag‘lubiyat ega olmadi, sindira olmadi. Jurnalistlar oldida yuqoridagi jumlasini baralla aytishdan uni bu mag‘lubiyatlar to‘sa olmadi. Ehtimol uning raqibi Jimmi Konners o‘shanda kechasi bilan uxlay olmay o‘zini- o‘zi malomat qilib chiqqandir.
Hammamizda ko‘z bor, ammo bir xil qarashga ega emasmiz. Bu dunyodagi ko‘p narsalar bizning nazarimiz orqali o‘z chegarasiga ega bo‘ladi aslida.
Men ularni faqatgina buyuk g‘alabalar va yorqin muvaffaqiyatlargina qoniqtiradigan oliyhimmat kishilarni ayblamoqchi emasman. Aksincha, buni baʼzilarning tabiati ekanligini ham tushunaman. Tarixni o‘zgartirganlar ham asosan shunaqalar ekanligini ham eʼtirof etaman. Ammo...
Nega endi inson doimo o‘zgalarga ideal ko‘rinish xayoli bilan yashashi kerak?!
Nega endi biz insonligimizni unutib toqatimizdan ortiq yukni gardanimizga olishimiz kerak?!
Hayotda o‘zi shundoq ham bizni jazolash uchun yetarlicha muammolar tiqilib yotibdi. Nega endi yana yangi muammolar paydo qilishga urinamiz?!
Hayotga doim ham jiddiy nigoh bilan boqaverish hikmatdan bo‘lavermaydi. Baʼzida nafsingizni erkalab ham turing. Uni o‘zgalardan kutmang. Saodat g‘oliban zamirimizdan balqadi, atrofimizdan emas.
Bir kitobni o‘qib tugatsangiz nafsingizga biror narsa hadya qiling. Kishilar bilmasada, buyuk ishni bajardingiz. Qiyin bir fandan yaxshi baho olsangiz Arximedning “Evrika”si kabi nafsingiz qo‘lidan tutib: “Sen muhim va buyuk ishni amalga oshirding!”, deng. Ko‘zgu oldiga kelsangiz: “Sen chiroylisan, xushbichimsan!”, deng. Nega endi bu gaplarni birovlardan kutib o‘tirishingiz kerak?!
Aziz singillarim! Farzandingiz yutuqqa erishsa ortig‘i bilan ularni qutlang, taqdirlang. Bulardan oldin o‘zingizni ham qutlang: “Men buyuk onaman. Bu mening mevam, samaram. Muvaffaqiyat buni terib olishda!”.

Biz oddiy bo‘lsakda, buyuklarmiz.
O‘zining qadriga yetmaganning o‘zgalar ham qadrlamaydi. O‘zingizni taqdirlang. Bizning har birimiz garchi sakkiz milliard inson ichida yashasakda, takrorlanmas nusxamiz aslida.
Faqat yahudiylarni buyuk deyaverish o‘zni unutishdir. Ular hech qachon buyuk bo‘lishmagan. Ular Allohning g‘azabiga uchragan xalq. Ularni bo‘rttirib ko‘rsatishdan ham to‘xtang.
[Aslida siz buyuksiz!
Abdulqodir Polvonov

? mk blog](https://t.me/MuhammadkarimSolijonov)