قشنگ‌ترین

sniper

rest

زمانی که از مغازه‌دارهای اطراف رود سن درباره‌ی تـو پرسیدم، فهمیدم که بالاخره پیدا کردم.. من مخاطب اصلی داستان‌هام رو پیدا کردم! تو بیون بکهیونِ ویالونیستی که با موهای آبیِ اقیانوسی، دستانی به ظرافت هدیه‌ای از فرشتگان و صدایی به لطافت گلبرگ‌های ارکیده‌ی سفید که ذهن و نگاهم رو برای خودت کردی.
وقتی پلک‌هات رو روی هم میزاشتی و آرشه‌ی میون انگشت‌های باریکت تار‌های ویالون رو لمس میکردن، چیزی که همه رو مجذوب خودش می‌کرد فقط صدای فوق‌العاده موسیقی نبود بلکه درخشش تو میون کت قهوه‌ای تیره رنگ‌‍ت بود که نگاه‌ها رو به خودش مُهر میکرد!
روز آشنایی ما مثل رمان‌های عاشقانه فرانسوی نبود، بلکه به شیرینیِ کیک‌های موردعلاقه‌ی تو بود که هرروز صبح از مغازه‌ی نقلیِ کنار رودخونه میخریدی.
قرار بود من از تو بنویسم و تو برای من بنوازی اما زمانی که مقابل من فرشته‌وار مینواختی نمیتونستم چشم از تو بگیرم و قلم رو روی کاغذ حرکت بدم.
ساعت‌ها در سکوت و تنهایی خودم خیره به کاغذ سفید روی میز فقط به تو فکر می‌کردم، هر گوشه از ذهن من از پسری با موهای آبی و کت بلند قهوه‌ای رنگی پر شده بود که من رو « آقای پارکِ نویسنده » خطاب میکرد.
خودت بگو بکهیون، دلم رو به چه چیز تو باختم؟ لبخند درخشانت یا انحنای ظریف و پرستیدنیِ بدنت؟
توی هر خط از کتاب‌های چاپ‌شده‌ام گفتم که "
عشق در یک نگاه" چیزی جز یک توهم نیست اما پس چرا حالا با یک نگاه مجذوب و مجنون تو شدم؟ درسته. من یک رهگذرم و از یک‌جا موندن بیزار، که برای نوشتن به گوشه و کناره‌های دنیا سفر میکنم اما پس بگو چطور یکسال شده که هرروز ساعت پنج عصر از پشت پنجره‌ی بخار گرفته‌ی طبقه‌ی دوم ساختمان خانم آلر نواختن تورو تماشا می‌کنم؟
پس این.. معجزه‌ی عشق در یک نگاهه؟
‌
‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌نویسنـده پارك چانیـول، پاریـس
‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ سال هـزار و نهصـد و نـود و پنـج

این و متن پایین‌‍ش لطفا

⏤? این پست + هدر زیرش + همین پیام رو فور کنید سه پست ریپلای کنید فور کنم ۲۴ ساعت بمونه ویو بگیرید .

سلام؛
عزیزانم اینجا تا مدت کوتاهی در حالت رست قرار میگیره تا دوباره فعالیت از سر گرفته بشه.
مرسی ازتون.