Djvara moranal en mardun ov ekav qo kyanq u sax tesan te ira koxqy vonc eyr paylum )

մի օր ես ու Սևակը հանդիպեցինք, ասաց՝ լավագույն սերը կիսատ թողածն է… հիշեցի քեզ ու ներսումս ինչ-որ բան թրթռաց… Սևակն ասաց՝ մեզ վիճակվեց և մենք հանդիպեցինք կյանքում… ու ես հիշեցի իմ և քո առաջին հանդիպումը, առաջին հպումն ու գիրկը քո տաք… և հեռավորությունից ու ցրտից սառած մատներդ, սիրտդ դողացող ու հայացքդ սիրուն, որից ամաչում էի այնքան… հետո Սևակն ասաց… չթողեցի, որ շարունակի, որովհետև ամեն բառի արանքում քո անունն էր հնչում, իսկ քամին օծանելիքիդ բույրն ուներ… որոշեցի խզել կապերս Սևակի հետ, բայց քիչ ուշ հասկացա, որ դու բոլոր գրքերում ու երգերում ես, մտքերում ես բոլոր… և որովհետև ես քեզ հետս քարշ եմ տալիս կարոտի ճամփեքով, ինձ ու քեզ համար բաժանում չկա, բայց և չկա փրկություն, քանզի վաղուց էր պարզ, որ մեզ վիճակվել է չվիճակվել իրար…

գր(կ)ես

Մեկ տարի առաջ այսօր Սեպտեմբերի 13 ին
Տղերքի վերջի անվանականչն էր
երբ  բոլորը ներկա էին?

только я и ты

imaci, vor es qo sax nex orerin qez ke’s em!

Люблюю?