İbni Kayyim şöyle diyor:

“Kur’an’da, Tevrat’ta, İncil’de ve Zebur’da bir benzeri indirilmeyen, Allah’ın Kitaplarının bütün anlamlarını kapsayan, Allah’ın-Allah, Rab ve Rahman gibi-bütün temel ve kapsamlı isimlerini, âhiretin varlığının ispatını, rububiyet
tevhidi ve uluhiyet tevhidi şeklindeki iki tevhidi içeren, yardım ve hidayeti yalnızca kendisinden istemede Yüce Rabbe ihtiyacı zikreden, mutlak olarak en üstün ve yararlı duayı belirten Fatiha sû­resi için ne denilebilir? Kullar O’na ne kadar da muhtaçtır. O, emrettiğini yapmak, yasakladığından kaçınmak ve ölünceye kadar bu şekilde dosdoğru olmak suretiyle Allah’ı tanımayı, tevhidi ve O’na ibadeti içeren dosdoğru yolun kılavuzudur. Bu sûre, tüm varlıkların, hakikati tanımak,onu uygulamak, sevmek ve tercih etmek
dolayısıyla ‘nimet verilenler’, hakikati tanıdıktan sonra ondan dönmek sûretiyle ‘gazaba uğrayanlar’, hakikati tanımadıklarından dolayı ‘sapkınlar’ şeklinde gruplandırılmasın! içerir. Bu sûrede, kaderin, şeriatın, isim ve sıfatların, âhiretin, peygamberlerin, nefislerin arındırılmasının, kalpleri düzeltmenin ispatı, Allah’ın adalet ve ihsanı, bütün bid’at ve batıl inançlıların reddedilmesi yer alır.

Bu sûreyle bazı hastalıklar için şifa istenebilir, sokmalara
karşı okunabilir. Kısacası, Fatiha sûresinin içerdiği samimi kulluk, Allah'a hamd ve övgü, bütün işlerin O’na havale edilmesi, Ondan yardım isteme, O’na güvenme, herşeyi O’ndan isteme durumları­nın tümü nimet sağlayıcıdır. Fatiha sûresi, nimetleri sağlayan, belâları defeden, şifa verici ve yeterli en büyük ilaçlardandır. Fatiha süresindeki rukye (dua) yerinin, “Ancak sana kulluk ederiz ve yalnız senden medet umarız.” (1/Fatiha, 5) kısmı olduğu belirtilir. Şüphesiz bu iki cümle, bu ilacın en kuvvetli bölümlerindendir. Çünkü bu ikisinde, herşeyin Allah’a havale edilmesi ve tevekkül, O’na sığınma ve O’ndan yardım isteme, Allah’a muhtaç
olma ve isteklerde bulunma, yalnızca Allah’a ibadetten ibaret olan gayelerin en yücesi ile ibadet konusunda O’ndan yardım istemekten ibaret vesilelerin en şereflisi yer almaktadır. Bir defasında Mekke’de rahatsızlanmiştım. Fatiha sûresini okuyarak tedavi olmaya çalışıyor, zemzem suyundan içiyor, suya birkaç defa okuyor ve sonra suyu içiyordum. Böylece tamamen iyileştim. Bundan sonra birçok ağrılarımda bu usulü uygular oldum. Böyle bir tedavi yolundan son derece yararlandım.”⁴⁷³

473 - Zâdu’l-Mead, 4/177-178

Kur'an'dan Etkilenme ve Kur'an ile Amel Etme.

Hak Allah katından gelendir.
Sünnet Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in Sünnet kıldığı şeydir. Cemaat, Rasûlullâh sallallahu aleyhi ve sellem'in ashabının Ebu Bekir'in, Ömer'in ve Osman'ın hilafetleri döneminde üzerinde icma ettikleri şeydir.
Kim Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in Sunneti, onun ashabının ve Cemaat'in üzerinde olduğu şey ile yetinirse bidat ehlinin tamamına galip gelir. Bedeni rahata erer. Dini de selamette olur inşallah.

Çünkü Rasûlullâh sallallahu aleyhi ve sellem "Ümmetim fırkalara ayrılacaktır" buyurmuş, sonra"Bugün benim ve ashabımın üzerinde bulunduğumuz Şey" buyurarak bu fırkalardan kurtulacak olanı açıklamıştır. İşte şifâ, beyân, apaçık emir ve aydınlatılmış yol budur!

Yine Rasûlullâh sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

"Derinlere dalmaktan sakının! Aşırılıktan sakının! Eski dininize sımsıkı yapışın!"

[ Ebu Muhammed el-berbehârî Şerhu's sünne,111

Tərcümə OXUYARKEN DIQQET EDIN ÇALŞIN Ərəbcəsinə və Təfsirə BAXIN OZUNUZ DE BILMEDEN KUFRE GIRERSIZ !

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَـٰهَ
إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
Al-Anbiyaa: 87

Zün-Nunu da yada sal! Bir zaman o qəzəbli qövmündən ayrılıb getmiş və ona gücümüz çatmayacağını güman etmişdi. Sonra da zülmətlər içində yalvarıb demişdi: “Səndən başqa ibadətə layiq olan heç bir məbud yoxdur! Sən paksan, müqəddəssən! Mən isə, həqiqətən, zalımlardan olmuşam!”

Bir Peygember ALLAH'A şirk qoşarmi?ONUN GUC ve QÜDRET SAHÍBÍ olduguna şubhe edermi?

87

Ve balık sahibini de (an). Hani gazaplanarak gitmiş ve Bizim kendisini asla sıkıştırmayacağımızı sanmıştı. O bakımdan karanlıklar içinde: "Senden başka ilâh yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zulmedenlerden oldum" diye seslenmişti.

es-Sa'lebî'nin zikrettiğine göre: Atâ, Saîd b. Cübeyr ve pek çok İlim adamının dediklerine göre anlamı şudur: O bizim kendisini sıkıştırmayacağımızı zannetmişti. 

el-Hasen dedi ki:

Bu da yüce Allah'ın:

"Allah rızkı dilediğine genişletir ve kısar" (er-Ra'd, 13/26) yani daraltır, âyeti ile;

"Rızkı kendisine daraltılan kimse de" (et Talâk, 65/7) buyrukları kabilindendir. Bununla işaret edilen âyetlerdeki fiilin aynı kökten olup, "sıkıştırmak, daraltmak, kısmak" anlamlarında da kullanıldığına ibaret edilmektedir.

Derim ki: Said ve el-Hasen'in görüşünün bu olma ihtimali daha yüksektir.

(.......) hep aynı manada olup daraltılmak, sıkıştırılmak demek olur, el-Maverdî ve el-Mehdevî'nin naklettiklerine göre İbn Abbâsın görüşü de budur.

Bir diğer açıklamaya göre; bu kaza ve hüküm anlamındaki "kader"den gelmektedir, Yani, onun hakkında kendisini cezalandırmayı takdir etmeyeceğimizi, hükme bağlamayacağımızı zannetti. Bu açıklamayı da Katade, Mücahid ve el-Ferrâ' yapmıştır. Bu ise kudret ve istitâat(güç yetirebilmek)'in dışındakİ hüküm demek olan "kader"den alınmıştır.

Ebû'l-Abbas Ahmed b. Yahya Sa'leb'den rivâyet edildiğine göre yüce Allah'ın:

"Bizim kendisini asla sıkıştırmayacağımızı sanmıştı" âyeti hakkında şöyle demiştir: Bu âyetteki muktedirlik, "takdir"den gelmektedir, "kudret'ten değil. O bakımdan; ifadesi, Allah senin için hayır takdir etsin, anlamındadır.

İlim adamları bu iki açıklamayı kabul etmişlerdir.

Ömer b. Abdu’l-Aziz ve ez-Zührî:

"Bizim kendisini asla sıkıştırmayacağımızı sanmıştı" âyetindeki; ifadesini "nûn" harfini ötreli, "dal" harfini şeddeli olarak; "takdir"den gelen bir fiil şeklinde "hakkında takdir etmeyeceğimizi..." anlamında okumuşlardır.

Bu kıraati el-Maverdî, İbn Abbâs'tan da nakletmektedir.

Ubeyd b. Umeyr, Katade ve el-A'rec ise; şeklinde "ya" harfi ötreli ve şeddeli olarak, meçhul bir fiil şeklinde okumuşlardır. ("Hakkında asla tadir edilmeyeceğini sanmıştı, demek olur).

Derim ki: İlim adamları hiçbir hayır İşlememiş adamın ölmesi halinde kendisini yakmalarını emretmiş olduğu akrabalarına söylediği; "Allah'a yemin ederim ki eğer Allah beni sıkıştıracak olursa..." hadisini yorumlarken de bu iki şekilde açıklamışlardır. 

Buhârî, Enbiyâ 54, Rikaak 25, Tevhîd 35; Müslim, Tevhe 25, 27; Nesâî, Cenâîz 117; İbn Mâce, Zühd 30; Muvatta’, Cenâiz 51; Müsned, II, 269, III, 13, 17, 77.

Birinci açıklama şekline göre bu hadis: Allah'a yemin ederim şayet Allah beni sıkıştıracak, beni hesaba çekmekte, günahlarımdan dolayı beni cezalandırmakta işi sıkı tutacak otursa elbette böyle olur (yani beni hiç kimseye etmediği şekilde azaplandırır) demek olur.

İkinci açıklama şekline göre şu demek olur: Eğer yüce Allah'ın kader ve kazası gereği her günah işleyenin günahı dolayısıyla azaplandırılması hükme bağlanmış ise; hiç şüphesiz yüce Allah suçlarım ve günahlarım sebebiyle beni âlemlerden başka hiçbir kimseyi azaplandırmayacağı bir şekilde azaplandıracaktır.

«Muhakkak ki (Muhammed’e) zikri (Kur’ân’ı) biz indirdik ve onu (artma, eksilme, değişme ve tahriften) koruyacak olan da biziz.»

(El-Ḥicr: 9)

Kadı İyad şöyle dedi:

Bütün Müslümanlar, Kur’ân-ı Kerîm’de bir eksilme veya
artma olduğunu ya da Kur’ân-ı Kerîm’deki mevcut ayetlerden herhangi birinin Kur’ân-ı Kerîm’den olmadığını iddia eden kimsenin kâfir olduğu konusunda icma etmişlerdir.

“Bütün Müslümanlar yeryüzünde okunan, Mushaf’ta yazılan, Müslümanın elinde bulunan, başında el-Fâtiḥa suresi ile
sonunda en-Nâs suresi olan Kur’ân’ın Allah’ın kelamı olduğu
ve Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’e indiği konusunda ittifak etmişlerdir.

Kur’ân’ın içindeki her şey haktır. Kur’ân’dan bilerek bir harf eksilten veya ona bir harf ekleyen ya da içindeki bir harfi başka bir harfle değiştiren kimsenin kâfir olduğuna dair bütün
Müslümanlar icma etmişlerdir.”

(Eş-Şifâ bi-Ta’rîfi Hukûki’l-Mustafâ, c: 2 s: 304-305)