هغه زاړه هډونه چې په استقامت او ثبات د الله تعالی د دين لپاره قرباني ورکوي، د ځوانو غلامو او د شهوتونو له غلاظته ډکو هډونو څخه زر ځلي غوره دي .
يو سپين ږيری شهامت لرونکی نه يوازې د خپلې زمانې لپاره يو قوي زمری وي بلکه په طول د تاريخ کې د يو قوي زمري په څير ګردش کوي، خو يو شهوت پرسته او غلام طبيعته ځوان نه يوازې د خپلې زمانې ګيدړ وي بلکه په تاريخ کې هم په بزدلو کې شمار وي .

هره زمانه يو عمر مختار ضرور لري .

[د ايثار کارنامې او د شهادت قافلې]✓
✍🏻 : جواد مجاهد

په داسې حال کې چې د اتلوليو په مبارک ټاټوبي او سپېڅلې خاورې ‎#غزة کې د شهادت او جهاد څراغونه بلېږي، د لوی الله د نصرت نښې له هرې خوا را ښکاره کېږي. د مظلومو مسلمانانو په دې ټاټوبي کې د توکل، قربانۍ او مېړانې داستانونه هره ورځ د اسلام په تاريخ کې نوي او پرتمین بابونه پرانیزي.

له پرونۍ پېښې وروسته چې د لوی الله په نصرت سره يو اتل مجاهد د څلورو صهيونيستي عسکرو ژوند د چاقو په وسيله پای ته ورساوه؛ نن ورځ له دې سترې قربانۍ څخه يو بل مجاهد الهام واخيست او د دښمن یو ماهر نښه‌وېشتونکی او د هغه ملګری يې له صفري نقطې څخه له منځه یوړل. بیا يې د شهامت او بې ساري جهادي تخنیک په مرسته د دښمن په صفونو کې د درز جوړولو لپاره د هغوی جامې پر تن کړې او د شپږو صهیونيستي پوځيانو د یوې ډلې منځ ته ورغی او د واسکټ بم په مرسته يې د دښمن په دې شپږ کسيز ټولي استشهادي عمليات ترسره کړل چې ياده ډله يې په بشپړه توګه له منځه یوړه او په پای کې نوموړی د شهادت لوړ مقام ته ورسېد، تقبله الله.
«نحسبه کذالک والله حسيبه»

دا اتلولۍ یوازې په یوه ځای یا وخت پورې محدودې نه دي؛ بلکې د دې امت د عروج تسلسل او د قربانۍ هغه لړۍ ده چې د تاریخ په اوږدو کې تل په پوره قوت کې پاتې شوې. د غزې د سرسپارلو مجاهدینو وینې د فلسطين د مظلوم ملت د ژغورنې او ازادۍ لپاره د بلو شوو مشالونو تيل ګرځېدلي او ژر ده چې دا ستړی ستومان کاروان به د سترې فتحې تر درشله ورسوي، ان شاء الله.

نړۍ ته بايد دا څرګنده شي چې مسلمانان د خپلې خاورې، ناموس او عقیدې د ساتنې لپاره کلکه اراده لري. د دې مبارکو عملياتو یادونه به د راتلونکو نسلونو لپاره د زړورتیا، ايثار او صداقت لارښود وي او په دې وينو به د اسلام د پرتمین تاریخ پاڼې د تل لپاره ځلېږي، ان شاء الله.

۱۴۴۶/۶/۱۸

د حال په ژبه مناجات
باري ربه! له هغې ورځې چې ښی او چپ لاس مې پیژندلي، په زړه کې مې یوازې ستا مينې ته ځای ورکړی، زړه مې یوازې ستا په نوم دربېدلی. لا مې ماټ نه و راغلي چې ستا د دين د حفاظت لپاره مې د کمونیستي کفر په وړاندې ټوپک اوږې ته کړ. په خپل کلي او وطن کې راباندې مختلفې ټاپې ووهل شوې. د پاچا تور شوم، زرغون کلی او د خاپوړو وطن رانه پاته شو. په تپو تیارو مې د غرونو او ځنګلونو مزل وواهه. د هجرت او بې کورۍ دردونه مې وزغمل. ۱۴ کاله په یوه سا د کمونیستي کفر په وړاندې وجنګېدم، د شلمې پيړۍ د سرطان( کمونیزم او شوروي اتحاد) په ماتولو کې مې مخامخ ونډه درلود. ما جهاد د بریا منزل ته ورساوه. خو د اقتدار او څوکیو په ویش کې مې حتی د ادنی ریاست دعوه هم ونکړه. د تنظیمي جګړه مارانو درګاوو ته مې د سولې لمن وروړه، تر څو هم دوی او هم هیواد له هرج و مرج خلاص کړم.
وروسته مې د اسلامي نظام په استحکام او د هیواد نجات کې په پوره اخلاص ونډه واخیسته. د امریکا له یرغل وروسته یو ځل بیا په ابتلاء کې راغلم، خو ما د قدرت او ډالرو پر ځای د جهاد او هجرت لاره ونیوله. د اسلام او جهاد په خاطر د امریکا په تور لست کې راباندې پنځه میلیونه ډالر جائزه وټاکل شوه. شل کاله مې په پوره ثبات او اخلاص جهادي مبارزې ته دوام ورکړ. تر دې چې امریکایي کفر شکست وخوړ.
وروسته مې درې کاله د في سبيل الله مهاجرینو خدمت په داسې حال کې وکړ چې نور مې ضعیف شوي بدن له نه ستړي کیدونکې روح سره یاري نه شوای کولای.
باري ربه! یوازې او یوازې ستا مهرباني وه چې له دومره سخت او ازمویونکي مسير دې سالم راتېر کړم، نه دې بې لارې کړم، نه دې په هوسونو مبتلاء کړم او نه دې بدنام او بې حیثیته کړم.
باري ربه! ستا هزار بار شکر چې زما پښې دې د سپین ږیرتوب تر عمره ثابتې وساتلې. نور مې په ژوند کې هیڅ آرمان نه دی پاتې. خو یوازې یوه هیله لرم. د جهاد او مبارزې د لارې ټول خوندونه مې لیدلي خو د شهادت له خونده نه یم خبر. نو لویه خدایه. له دې انعامه مې هم مه محروموه. ستړی یم او لږ د شهادت غېږ کې دمه غواړم.
د ستا په زړه چارې مې وکړې
نور مې سالو په مخ راپریږده خوب راځينه
‎شهیدخلیل حقاني#

استاد یاسر - تقبله الله?

#خراسان
تاریخ خاموش, روایت یک روستای جنگ‌ زده، ولایت وردک، افغانستان.

‏د حال په ژبه، د ډرون او قومندان مکالمه

قومندان په دوړو پټ په سوفه ناست دی
له راسته لاسه یې سرې وينې بهیږي
درد هم شته، خو دی په دې فکر کې ډوب دی
بې تورزن لاسه به څنګه نور جنګيږي؟

قومندان دوه شپېته کاله راتېر کړي
په هجرت، په هتکړو کې په جګړو کې
د ایمان په زور یې هر آزمون مات کړی
د سندان غوندې پوخ شوی ګوزارو کې

نن ټپي دی، نن ترې ګرمه وینه څاڅي
بې وسلې دی، تنهایي ده، کلابند دی
مګر بیا هم څوک نږدې نه شي ورتللای
که هر څو لکه زمری په جال کې بند دی

صهيوني لښکريان لور په لور خزه دي
فولادي ټانګونه هره خوا غوریږي
جرأت نشته په هیچا کې چې ورمخ شي
له ناکامه، کوچنی ډرون ورلېږل کیږي

درد نيولی قومندان چې ډرون ته ګوري
ورته وایي: ته لا څه یې؟ دلته څه کړې
ها اصلی بدي داران دې شي رامخکې
تښته! ځان به په پردي جنګ کې لمبه کړې

ډرون بُنګيږي ورته وایي زه جاسوس يم
رالېږلی یمه، ستا بدي دارانو
مګر ته راته شناخته غوندې معلوم شوې
راته ښکاري له ټولۍ د مسلمانو

زه هم تاسو نه پردی نه یم، خو های چې!
اوس مې واک د بل لاسو ته دی لوېدلی
زه د علم د حکمت وروستی مولود یم
زما زړی ستا اسلافو دی کرلی

زه د هغه علم جوړ یم، مؤسس چې ــ
ــ یې جابر بن حیان، ابن هیثم دی
خوارزمي، البيروني چې دی پاللی
د کِندي او ادريسي په نُسخو تم دی

د عربو د رېګزارو فارِسان چې
د نړۍ په لر او بر باندې خپاره شول
ورسره شوه هم په دين نړۍ روښانه
هم هر ځای د تمدن زړي راشنه شول

ها غازيان چې د طارق له ابنا تېر شول
اروپا ته ښکلی دين یې و راوړی
تمدن، ساینس او حکمت هم ورسره و
له علومو ډک خورجين یې و راوړی

د علومو څراغ بل شو اندلس کې
راز او رمز د طبيعت په لوڅېدو شو
د حکمت، د عناصرو علوم دود شول
یو عجيب نوی جهان په کشفېدو شو

لکه شرق چې د علومو خزانه وه
په ديني او دنيوي حساب رهبر و
د یورپ په منځنو تیاره پېړیو
اندلس نه په ختو د علم لمر و

ها نهال چې تاسو کېښود اندلس کې
درنه پاتې شو همالته، بيا مو هېر کړ
ها چې تاسو وې د زړه وينې ورکړې
دښمن خپل کړلو او لاس یې پرې راتېر کړ

غرب هماغو فارمولو ته وده ورکړه
ګاليله و، که جيمز واټ و، که نيوټن و
د طوسي، د زهراوي په پلونو تلل، خو
دغه وخت تاسو پرې ایښی دغه فن و

نن چې غرب په ټول جهان باندې خاني کړي
ستا له لاس لویدلې توره یې ده لاس کې
دا سورسترګی ما ته ډېر ښه رامعلوم دی
بې له دې يې نشه نشته په ګیلاس کې

قومندان لرګي ته لاس کړل ډرون ته وایي
ځغله! ته اوس دلته چا ته لارې ښایې؟
ورشه! مړ امت له خوبه رابيدار کړه
دلته څه کړې چې دردمنو ته لګيا یې

څه چې وايې واړه سم دي مګر واوره!
تنها توره هم کافي نه ده په جنګ کې
ايمان غواړي، عزم غواړي، احساس غواړي
توره بې عزمه ده اوسپنه په څنګ کې

د الوت لپاره دوه وزر په کار دي
هم ايمان او هم کمان به درسره وي
د دنيا کار د دنيا په تدبير کیږي
خو رڼا د پاک قرآن به درسره وي

حيف، چې نن چا په ايمان منګولې ایښي
ځينو ځينو یې کمان دی غورځولی
ځينو نورو په کمان ايمان راوړی
له سينو یې حق ايمان دی غورځولی

قومندان کرار کرار له جوشه لويږي
غږ يې ټيټ خو د زړګي دربی یې لوړ دی
اراده يې د صخرې غوندې پړکا، کا
که هر څو يې ځان په خاورو باندې خړ دی

۳۰/۷/۱۴۰۳ هـ ش
کابل

اوسني مسلمانان د هغه غفلت او کم همتۍ بیه پرې کوي چې په وروستیو پیړیو کې په مسلمه امت کې د ساري مرض په شان خپور شوی او ټول پرې مبتلا دي.
کله چې مسلمانانو د سیالۍ احساس له لاسه ورکړ، کله یې چې د نړیوالو سترو پریکړو له منصب څخه تنازل غوره کړ او کله چې له خپل خدای ورکړي مقام څخه په ټیټه رتبه قانع شول، نو له هماغې ورځې یې ذلت هم پيل شو.
د فلسیطنیانو په اوسنی تحقیر کې د دوی هغه اسلاف هم شریکان دي چې سل کاله وړاندې به یهودي اقلیت کار او زیار کاوه او دوی به شپه ورځ په خوبونو او شطرنج تېروله.
زما او ستا په ننني مذلت کې د هغو اسلافو هم لاس دی چې کله یې په لومړي ځل اروپايي بالون او الوتکه ولیدله نو یې خلکو ته وویل وګورئ د کافرانو جادو او منتر.
متأسفانه، نن هم موږ د هماغې کم همتۍ ښکار یو.
د فلسطین او اقصی آزادي خو هلته پریږده، حتی د دې همت هم نه لرو چې لږ تر لږه دوه کتابه مطالعه کړو او د اقصی په قضیه سر خلاص کړو. شالید او بیلابیل اړخونه یې وپیژنو. اوس هم حیفا او رفح نه شو سره بېلولای.
د دکتور هنیة مظلومانه شهادت باید موږ ته ټکان راکړي. ته که جهان نه شې تغیرولای، ته که د فلسطینیانو تقدیر نه شي بدلولای، اقلا خپل ځان خو بدلولای شي. خپل ورځنی وخت خو مدیریت کولای شي. خپله خو سهار وختي راپاڅيدلای او کار او زیار ته مټې بډوهلای شې.
په یاد ولره! تر څو چې د وخت او ځوانۍ قدر ونه کړې، تر څو چې له عبثیاتو ځان راونه ګرځوې، تر څو چې د کاڼي غوندې سرسخت او د نفس د غوښتنو په وړاندې مقاوم ونه اوسې. ترڅو چې په خولو کې جپ جوپ، له کار او زیاره ټوک ټوک او له بې خوبۍ ليونی نه شې، د ذلت دغه طلسم نه شې ماتولای.
په یاد ولره چې سیال او بریالي خلک ژوند د اغزیو بستر ګڼي.

عبدالستار سعید

شيخ ابو يحيي الليبي تقبله الله فرمايي:

او كله چې نبي ﷺ صرف د تورات د نسخې د لیدلو له وجې پر خپل یو صحابي ډېر زیات غوسه کیږي؛ نو هلته به یې حالت څنګه وي کله چې د هغه جوړ شوو قوانینو په هکله واوري، چې نه له دین او نه له عقیدې سره تړاو لري؟
دا قوانین چې د نفس د غوښتنو او تجربو په اساس ولاړ دي.
هلته به یې حالت څنګه وي کله چې د خپل امت علماء وویني چې همدغه قوانینو ته مراجعه کوي، د هغو ستاینې بیانوي، هغوی ښایسته معرفي کوي، او نور امت ورته رابولي؟!