امروز قراره یکی از قشنگترین هفته های پاییز و شروع کنم.

داستان پارسال امسال تکرار شد، و حتی پایانش هم تغییر نکرد!

دلم میخواد تا صبح براتون بنویسم :)
اگه دوست داشتین فور کنید تا براتون بنویسم
نوشتن لذت بخشه ?

دلم برا خوده ۱۲سالگیم که داشتم در جست و جوی ورمیر میخوندم تنگ شده.

خیلی جالبه که هم در مورد آدما بد میگیم هم همیشه کنارشونیم.

شاید یک زمانی
یک جایی
یک روزی
دوباره به یکدیگر برسیم و پیوند بخوریم؛همانند ریشه های عاشق درختان که در زیر خاک بهم پیوند میخورند!

الا ای صبح آزادی به یاد آور در آن شادی
کزین شب‌های ناباور منت آواز می‌دادم
~ هوشنگ ابتهاج

I always want you when I'm finally fine
How you'd be over me looking in my eyes when I come
Someone to watch me die, someone to watch me die