🔴 از خاخام تا آخوند و سوژه عکس زنان
✍ مرضیه حاجی هاشمی

🗒 از خاخامی که عکس زنان را در عرصه عمومی ممنوع می‌کند تا آخوندی که از زنان در عرصه عمومی عکس می‌گیرد، فقط بین آنها بعد مسافت از یک شهر مقدس یهودی تا یک شهر مقدس اسلامی وجود دارد؛ وگرنه هر دو به اندازه پاسداشت میراث سنتی خود به هم نزدیکند و سلول‌های خاکستری مغز آنها دریافت کاملاً مشابهی از زنان دارد که زمان، مکان و دین نمی‌شناسد و آن هم این است که «بدن زنان» سوژه‌ای است که مردان تعیین می‌کنند، حتی عکس آن کجا باشد، روی یک بیلبوردی نباشد یا در گالری عکس گوشی همراه فردی باشد با هدفی مشترک که جلوگیری از افکار شهوت انگیز در مغز مردان است!

⬅️ «امروزه یهودیان اولترا ارتودوکس، تصاویر زنان در عرصه عمومی را ممنوع می‌کنند، بیلبوردها و آگهی‌هایی که یهودیان اولترا ارتودوکس را نشانه می‌روند، معمولاً فقط مردان و پسران را به نمایش می‌گذارند و هرگز تصویر زن یا دختر را در آنها نمی‌بینید.» این در حالیست که وقتی به تاریخ مراجعه می‌کنیم، هیچ کجا نه از پیشوایان دین یهود، حذف تصاویر زنان دیده می‌شود نه از پیشوایان دین اسلام، زمینه سازی برای برخورد حکومت با یک زن به دلیل بی‌حجابی؛ پس چه چیزی منجر می‌شود که افراطیون ادیان که خود را نزدیک‌ترین به پیشوایان دینی می‌بینند، چنین در نسبت با زنان کنشگری کنند؟

⬅️ ممنوعیت دیدن زنان یا دیدن موی زنان، محدودیت قوانین فرهنگی و سیاسی است که کارکرد خاصی برای مجریان این قوانین دارد و نوعی اقتدار مردانه دنیای سنتی را به رخ می‌کشد که به دنبال آن دیگر جنبه‌های این اقتدار سنتی را مشروع می‌سازد.

⬅️ به طور مثال «ممنوعیت دیدن زنان هیچ کجا محکم‌تر از پرستشگاه یهود نیست. در کنیسه یهودیان، زنان به دقت از مردان تفکیک می‌شوند تا هیچ مردی هنگام دعا یا خواندن تورات به طور اتفاقی طرح اندام زنی را نبیند؛ اما وقتی باستان شناسان کنیسه‌های باستانی مربوط به "تلمود" و "میشنا" را در اسرائیل خاکبرداری کردند، هیچ نشانی از تفکیک جنسیتی نیافتند و برعکس موزاییک‌های کف و نقاشی‌های دیواری زیبایی کشف کردند که زنانی با لباس‌هایی نسبتاً کم به تصویر کشیده بودند».

⬅️ چه اتفاقی رخ داده که برعکس زمان میشنا و تلمود که عکس زنان حتی در پرستشگاه نیز ممنوع نبوده است، دینداران به جایی می‌رسند که روزنامه‌هایی با فضاحت، عکس «آنگلا مرکل» (روزنامه همی وی زر) و «هیلاری کلینتون»(روزنامه دای زایتونگ) را حتی در یک تصویر عمومی به بهانه مطابقت با «قوانین عفت» حذف کردند!؟

⬅️  دادن اصالت دینی، مذهبی و اعتقادی به یک امر فرهنگی و ادراکی، تنها بهانه‌ای است، برای توجیه قانونی آن و پنهان داشتن بردگی ادراکهای جنسی، حالا می خواهد قوانین عفت یک کشور یهودی باشد یا قوانین حجاب و عفاف کشوری اسلامی.

⬅️ فرهنگی که در آن، بدن زنان سوژه قوانین می‌شود، بیانگر این است که در آن فرهنگ، بیش از هر چیز، ذهن مردان، برده زنان شده است و نمی‌تواند از این ادراک آزاد شود که زنان را در اجتماع، انسانی صرف نظر از جنسیت ببیند؛ برای همین است که از خاخام تا آخوند درگیر سوژه «عکس زنان» است و واقعیت این است که عکس زنان، این اوست که سوژه‌ای است گرفتار «بدن زنان» و تا او به واقع از این بردگی آزاد نشود، زنان طعم آزادی واقعی را نخواهند چشید.

https://t.me/M_Hajihashemi_iran1

Telegram

مرضیه حاجی هاشمی

جامعه شناسی انقلاب، جامعه شناسی سیاسی، جامعه شناسی تاریخی، تاریخ عقاید سیاسی، اندیشه سیاسی و اندیشه های الاهیاتی

✅ قرائتی نادر از استاد عبدالباسط که با کیفیتی بسیار مطلوب در استودیو ضبط شده است

✨ سوره قصص آیات ۱۲ تا ۲۶

🎙 استودیو مصر / دهه ۵۰ میلادی

❤️ 23 دقیقه

🔺🔺🔺🔺🔺
@sokoutestan

اَذانِ فاخته و نماز مولانا

گاهی کسی به نماز می‌ایستد چون یک تکلیف است. تکلیفی که اگر به جا نیاورد گناه کرده است. مولانا امّا به نماز می‌ایستاد چرا که همه‌ی هستی را در نماز می‌دید و خوش می‌داشت با همه‌ی هستی هم‌نوا و همراه باشد. به قول بیدل: «همه کس کشیده محمل به جناب کبریایت». اگر نماز و نیایش، هم‌نوایی و همراهی با همه‌ی اجزای جهان باشد، آن وقت میوه‌اش می‌شود صلح، هماهنگی و درک خویشاوندی. اینکه من تکه‌ای جداافتاده از جهان نیستم، بیگانه با جهان نیستم، من هم‌سو با همه‌ی ذرات هستی، به جانبِ او روی دارم و آرزوی او را در دل:

همه تَسبیح گویانند اگر ماه است اگر ماهی
وَلیکِن عقلْ اُستاد است او مَشروح‌تَر گوید
(غزلیات شمس)

در نمازند درختان و به تَسبیحْ طُیور
در رُکوع است بنفشه که دوتا می‌آید
(غزلیات شمس)

مولانا دعای باغ را در زمستان «اِیّاکَ نَعْبُد» می‌شنید و در بهار «اِیّاکَ نَسْتَعین»:

اِیّاکَ نَعْبُد است زمستانْ دُعایِ باغ
در نوبَهار گوید اِیّاکَ نَسْتَعین

اِیّاکَ نَعْبُد آن کِه به دَریوزه آمدم
بُگْشا دَرِ طَرَب، مَگُذارم دِگَر حَزین

اِیّاکَ نَسْتَعین که زِ پُرّیِّ میوه‌ها
اشِکْسَته می‌شَوَم، نِگَهَم دار، ای مُعین

در چشم او هر گُلی برای رُستن و شکفتن از او یاری می‌گرفت و نیایش می‌کرد:

زیرا گُلِ سعادت بی‌رویِ تو نَرویَد
اِیّاکَ نَعْبُد ای جان بی‌نَسْتَعین نباشد

این تلقّی که جهان دم به دم سرگرمِ نیایش و سجود است، و من نیز همسو با همه‌ی ذرات روی به کُرنش و تسلیم و سجود می‌آورم، بی‌نهایت زیباست. زیبا و دل‌افروز.

در چشمِ او، لَک‌لَک زمزمه می‌کند «الحمدُ لَکَ و المُلکُ لَک»:

عارفِ مُرغانْست لَکْ لَکْ، لَکْ لَکَش دانی که چیست؟
مُلکُ لَک وَالْاَمْرُلَک وَالْحَمْدُ لَک یا مُسْتَعان

و فاخته، در طلب او «کو و کو» می‌کند:

از همه کارِ جهان پرداخته
«کو» و «کو» می‌گو به جان چون فاخته
(مثنوی، ۳: ۲۳۰۵)
-
او تویی، خود را بجو در اویِ او
کو و کو گو، فاخته شو سوی او
(مثنوی، ۲: ۱۹۸۹)

در گوش او، فاخته اذان می‌دهد و درخت اقامه می‌کند:

بیا که نورِ سَماواتْ خاک را آراست
شکوفه نورِ حَق است و درختْ چون مِشْکات
اَذانِ فاخته دیدیم و قامَتِ اَشْجار
خَموش کُن که سُخَن شَرط نیست وَقتِ صَلات
(غزلیات شمس)

نمازِ مولانا، اقتدا به هستی بود. پاسخی بود به آوازهایی که می‌شنید و او را به هم‌راهی و هم‌نوایی وامی‌داشت.

〰️ صدیق قطبی

@sedigh_63

رجب جان‌فزا با کوله‌باری از نوید رسید. چرا رجب ماه حرام است و اصولا ماه حرام چیست؟
چهار ماه حرام داریم. ذی الحجة و ماه قبل و بعدش و رجب. چرا این چهار ماه حرامند؟ سه تای اول به دلیل اعمال حج سالانه و مسیر یک‌ماهه‌ی رفت و برگشتش و رجب به خاطر عمره‌ی مفرده. به عبارتی، ماه‌های حرام، تسری حرمت مکان بیت الله، به زمان هستند. اگر بخواهیم کمی بیش از حد کنجکاوی کنیم باید بپرسیم مگر خدا لامکان نیست؟ پس چرا بیت الله حرمت دارد؟ و به نظرم سؤال اصلی این است.

عبارت «حَرَّم الله» در شش آیه‌ی قرآن به کار رفته است. سه آیه به صورت صریح از «النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ» صحبت می‌کنند و یک آیه به «الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ (۹:۲۸-۲۹)» اشاره می‌کند و دیگری به «الشَّهْرُ الْحَرَامُ (۹:۳۷)». یعنی به ترتیب انسان، مکان و زمان. این سه، ساختمانی استعاری را می‌سازند با نام «حُرُمَاتِ اللَّهِ- حریم‌های خداوند (۲۲:۳۰)».
اصیل‌ترین بخش و زیربنای این ساختمان، مردم هستند، بنا بر آیه‌ی:«وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا- و هنگامی که ما خانه‌ی خدا را مایه‌ی بهره و امان مردمان قرار دادیم. (۲:۱۲۵)» یعنی «خانه‌ی خدا» همان محل بهره و امان مردمان است در تقابل با مفهوم «خانه‌ی خویش» در آیه‌ی «وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ- هر کس از خانه‌ی خویش خارج شود برای هجرت به سوی خدا… (۴:۱۰۰)». پس «الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ» (مکان) و «الشَّهْرُ الْحَرَامُ» (زمان) تسری حرمت «النفس التی حرم الله» (انسان) به مکان و زمان‌اند.
به همین دلیل در بسیاری از نصوص دینی، نفس به المسجد الحرام و حتی حرمت‌دارتر از آن تشبیه شده است. نفس انسانی در تمام مراتب آن (مال/ جسم/ جان/ کرامت) از حرمات الله است و علت حرمت دزدی، زنا، قتل و غیبت در دین، همین حرمت اصیل نفس است.

احادیث زیر را به یاد بیاورید:
- الغیبة (کرامت) أشد من الزنا (جسم). - غیبت شدیدتر از زناست. که برساخته از آیه‌ی:«الْفِتْنَةُ (کرامت) أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ (جسم) (۲:۱۹۱)» است.
- عرض المؤمن (کرامت) كدمه (جان). - آبروی مؤمن همچون خون اوست.
- المؤمن (کرامت) أعظم حرمة من الكعبة (مکان). - حرمت مؤمن از کعبه عظیم‌تر است.
- الربا (مال) سبعون جزءا فأيسره مثل أن ينكح الرجل أمه في بيت الله الحرام (مکان). - ربا هفتاد جزء دارد و ساده‌ترینش آن است که فردی با مادرش در مسجدالحرام زنا کند.
- ولان أعول أهل بيت من المسلمين (انسان) أسد جوعتهم وأكسوا عورتهم فأكف وجوههم عن الناس أحب إلي من أن أحج حجة وحجة وحجة ومثلها ومثلها حتى بلغ عشرا ومثلها ومثلها حتى بلغ السبعين (مکان). - اگر یک خانواده‌ی مسلمان را سیر کنم و عیوبشان را بپوشانم و آبرویشان را در مقابل مردم حفظ کنم نزد من دوست‌داشتنی‌تر است از آن که هفتاد حج به‌جا بیاورم.

ماه رجبتان مبارک. ماهی که حریم الهی است برای حفظ حرمت انسان. هوای اطرافیانتان را بیش‌تر داشته باشید و نگذارید انسان‌ها که حامل روح الهی هستند در اطرافتان تباه شوند. ماه حرامتان مبارک.

#pragmatics #syntactic #دین #قرآن #انسان #حدیث #نظام_استعارات #بيت_الله #ح_ر_م #سوره_توبه #سوره_بقره #سوره_نساء #سوره_حج #حرمات_الله #مثاني #رجب #بيت_الله #مسجد #ش_ه_ر

❇️ به‌بهانۀ چاپ نخست «به‌ چه گویند فلسفۀ دین»

بعد از دفاع از رسالۀ دکتری و پس از آنکه دست تقدیر پایم را از محیط دانشگاه کوتاه کرد، کار ترجمۀ متون الهیاتی را به‌مثابۀ ایفای تعهدم به تخصص دانشگاهی و البته ارضای شوقم به غور در الهیات و عرفان، در پیش گرفتم. البته پیش‌تر و در طول دهۀ نود هم دو کار با محوریت ترجمه به سرانجام رسانده بودم و کامیابی در آن کارها انگیزۀ مضاعفی بود که چشم‌انداز علمی‌ام را بیش و پیش از حوزۀ تألیف و نظریه‌پردازی، در حوزۀ ترجمه تعریف کنم. هر چه در این کار پیش می‌روم، این باور در من رسوخ بیشتری می‌یابد که ما شاید تا دهه‌ها نباید جز ترجمۀ دقیق و پاکیزه، کار دیگری بکنیم. ظرفیت‌های زیرساختی دانشگاهی و فرهنگی ما و موانع پرشمار برخاسته از سنت و قدرت و تاریخ و سیاست در این سرزمین، تا اطلاع ثانوی بستر حاصل‌خیزی برای پژوهش‌های جدی و جان‌دار و پرطنین، حتی در حوزۀ دین و الهیات و عرفان نیست و خدمتی که ترجمۀ آثار تحقیقی و ارزشمندِ منتشرشده به زبان‌های انگلیسی و اروپایی به جامعه و فرهنگ ما می‌کند، از تألیفات و نظریه‌پردازی‌هایی که در بهترین حالت، یا تقریر جدیدی از نظریات گذشتگان است یا بازگویی ناقص و محرّفی از آرای غربیان، به‌مراتب ماندگارتر و کارگشاتر است.
کتابی که امروز به همت انتشارات خوش‌نام و فرهنگ‌پرور هرمس در دسترس اهل نظر قرار گرفته است، در واقع یک دستنامه (هندبوک) دانشگاهی نوشتۀ خانم الیزابت برنس، استاد الهیات دانشگاه لندن است که از سوی انتشارات راتلج برای دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد الهیات و علاقه‌مندان به این حوزه نوشته شده است، و در واقع مروری است بر مهم‌ترین موضوعات، مسائل و پرسش‌های حوزۀ مطالعاتی فلسفۀ دین، با زبانی حتی‌الامکان ساده و قابل فهم برای غیرمتخصصان. طبیعتاً در کتاب‌هایی اینچنین، مؤلف بیش از آنکه در مقام بیان آرای شخصی‌اش باشد در تلاش برای گزارشی بی‌طرفانه از گفت‌وگوها و نقد و نظرهایی است که در ذیل هر موضوع یا مسئله در جریان است. اما آنچه در این کتاب آمده دست‌کم دو مزیت بر کتاب‌های مشابه دارد: اول اینکه تمرکزش بیش از مسائل و موضوعات منسوخ‌شده، بر مباحثی است که همچنان جاری و داغ‌‌اند، و دوم، ارجاعات بسیارش به آثار فلاسفه و الهی‌دانان مسلمان است که در کتب مشابه، کمتر دیده می‌شود.
از بخت شکر دارم و از روزگار هم که قرعۀ این خدمت خرد و ناچیز را به نام من دیوانه زدند!

🔺🔺🔺🔺🔺🔺
@sokoutestan

🔻تأکید پاپ بر حضور زنان در عرصه الهیات مسیحی

✔️پاپ فرانسیس گفت: “زنان روشی برای تأمل در الهیات دارند که با ما مردان متفاوت است.”
پاپ فرانسیس روز پنجشنبه،۳۰ نوامبر، در سخنانی بین اعضای کمیسیون بین‌المللی الهیات در واتیکان، از متکلمان خواست کلیسا را ​​”مردانه‌زدایی” ( Demasculinize) کنند.
📎 پيوند به متن کامل این گزارش در سایت دین‌آنلاین
https://www.dinonline.com/42066/

🆔 @dinonline

دین‌آنلاین

تاکید پاپ بر حضور زنان در عرصه الهیات مسیحی

پاپ فرانسیس گفت: "زنان روشی برای تأمل در الهیات دارند که با ما مردان متفاوت است."

**In order to know and love God as He is, we must have God dwelling in us in a new way, not only in His creative power but in His mercy, not only in His greatness but in His littleness, by which He empties Himself and comes down to us to be empty in our emptiness, and so fill us in His fullness.

برای اینکه خدا را چنان‌که هست بشناسیم و به او عشق بورزیم، باید خدایی داشته باشیم که به‌گونه‌ای دیگر در وجود ما منزل کرده است؛ نه فقط با قدرت خالقیتش، بلکه با رحمتش؛ نه فقط با عظمتش، که با رقت و لطافتی که [ابتدا] خود را [از عظمت و تعالی‌] تهی می‌کند، سپس بر ما فرومی‌آید تا در تهی‌بودگیِ ما خالی شود، و آنگاه ما را از لایزال خود سرشار کند.**تامس مرتون
بذرهای تازۀ مراقبه
#ترجمک

@sokoutestan
🔺*🔺*🔺🔺🔺🔺**

📌 یکم آبان ماه مصادف با یازدهمین سالگرد درگذشت احمد قابل (۹ مهر ۱۳۳۶ – ۱ آبان ۱۳۹۱) مجتهد نواندیش و منتقد سیاسی است. اخیرا کتابی به انگلیسی در مورد شریعت‌شناسی قابل منتشر شده است: «احمد قابل و اندیشه‌ی معاصر اسلامی: شریعت عقلانی در ایرانِ قرن بیست‌ویکم» (نشر دانشگاه کمبریج، ۲۰۲۳) نوشته‌ی لوید ریجِن (Lloyd Ridgeon) استاد مطالعات اسلام در دانشگاه گلاسگو، اسکاتلند. در شماره‌ی اخیر «مجله‌ی بریتانیایی مطالعات خاورمیانه» مروری انتقادی بر این کتاب کرده‌ام. نسخه‌ی پی‌دی‌اف آن ضمیمه‌ی همین فرسته است 👆🏿. این مرور را این‌جا هم می‌توان یافت. ۹. @YMirdamadi #معرفی‌اثر

**THE only true joy on earth is to escape from the prison of our own false self, and enter by love into union with the Life Who dwells and sings within the essence of every creature and in the core of our own souls. In His love we possess all things and enjoy fruition of them, finding Him in them all. And thus as we go about the world, everything we meet and everything we see and hear and touch, far from defiling, purifies us and plants in us something more of contemplation and of heaven.

تنها شادی حقیقی در این جهانِ خاکی این است که از زندان خویشتنِ کاذب رها شویم و به‌مدد عشق، یگانگی با حیاتی را بیاغازیم که در ذات تمام مخلوقات هستی و در عمق روح‌های ما ساکن و طنین‌انداز است. در عشق اوست که همه‌چیز را به دست می‌آوریم و از به‌بارنشستن مخلوقات لذت می‎بریم. در این مقام، به‌هنگام سیر در جهان، هرچه را ملاقات می‌کنیم و هرچه را می‌بینیم و می‌شنویم و لمس می‌کنیم، بی‌هیچ آلایشی، ما را می‌پالاید و چیزی فراتر از مراقبه یا ملکوت را در ضمیر ما می‌فشاند.**تامس مرتون
بذرهای تازۀ مراقبه

#ترجمک

@sokoutestan
🔺🔺🔺🔺🔺🔺