You call it love
I call it anger management

https://t.me/sorenaq

عاح؟
عاح?

https://t.me/sorenaq

آدمایی که دیگرانو سطح بندی می‌کنن و طرز تفکرشون راجب بقیه فقط به چیزایی که شنیدن ازشون ختم میشه خیلی خنده دارن.
من همیشه رفتار خودمو با بقیه سطح بندی می‌کنم یه طرف شخصیتمو نشون میدم یا نشون نمیدم(تظاهر و نقش بازی کردن خط قرمزه) ولی بقیه رو هیچوقت سعی نکردم سطح بندی کنم.

یا یه غول ازت میسازن یا یه بدبخت و تعصب خاصیم رو عقیده‌های بی مدرکشون دارن.
جالبن و خنده دار.

جدا از شوخی با بچه‌های فتوگرافیک زیاد حال می‌کنم و شوخی می‌کنم چون هم جنبه دارن هم باحالن مثل بچه‌های انیمیشن

(کی گفته من میترسم سرم فردا به باد بره؟) این شوخیه.

این مدت نیستم. دیگر چیزی برای نوشتن ندارم.
هرچه هم می‌نویسم بداهه ، در لحظه و بی هدف است.

نه دیگر داستان‌هایم را می‌توانم ادامه دهم
نه دیگر شعرهای بلندم را
نه نمایشنامه‌ها
یا نه حتی متن‌های چرتی که به صورت دست دوم اینجا می‌نویسم.

طراحی و نقاشی هم که چه عرض کنم از یک ماه قبل دیگر به صورت جدی دنبال نکرده‌ام.
هم از لحاظ کیفیت افت کردم هم از لحاظ کمیت.

نمی‌دانم.
خیلی وقت است در یک سطح رو به پایین معلق میزنم.
یمدت نیاز دارم دوباره فقط تحقیق کنم و آموزش خالص ببینم.
دانش‌ام کافی نیست و مهارت‌هایم در حد دانش‌ام نیست و جسمم در حد مهارت‌هایم نیست.

از پایه باید بکوبم و تمام سوراخ‌هایی که جا گذاشتم سیمان بکشم ولی حوصله و اعصابم در حد اهدافم نیست.

نقطه شروع رو پیدا نمی‌کنم که شروع به درمان خودم کنم.
نسبت به خودم
کورترین شدم
کر ترین شدم
لال ترین شدم
بی حس ترین شدم
بی احساس ترین شدم

و فقط می‌دانم که نمی‌دانم.

همیشه از دوست ناباب میترسیدیم که دودیمون کنه، نگو فامیل و خانواده در عرض دو روز به صورت حرفه ای دودیمون کردن

عجب رکبی خوردیم کیومرث

شب است من باز نمی‌دانم
چه می‌گویم
چه‌مینویسم
چه می‌خوانم
چه می‌خواهم

چه اشکیست در من که نمیریزد
چه حرف‌هاست که به لب نمی‌اید

درست مانند مسافری کول بار بسته در ایستگاه قطار
نه می‌داند کی قطاری می‌اید
نه می‌داند کجا می‌باید رود
نه اطلاعی از اسباب خود دارد

نمی‌داند نمی‌دانم نمی‌داند

اصلا قطاری هست برایش که بیاید؟

~سورنا~