تُولِجُ الَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي الَّيْلِۘ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّۘ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَٓاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
“Geceyi gündüze katar, gündüzü de geceye katarsın. Ölüden diriyi, diriden ölüyü çıkarırsın. Dilediğini hesapsız/sınırsız rızıklandırırsın.”
(3/Âl-i İmran, 27)
Ve yine gecelere kalmıştım. Zifiri karanlığın esaretiydim yine. Ey geceyi gündüze katan rabbim benide geceyle beraber gündüzüne kat. Bu karanlıkta senden ve göz yaşlarımın sahibi olan yastığımdan başka kimsem yok. Belkide hüznüme ortak olan bu yastıktan başımı kaldıramayacaktım. Gözlerim bu geceden sonra ne gecelerini ne de gündüzlerini birdaha tefekkür edemiyek belkide. Ya rab ruhumu en aciz halimde iken benden alma .Gözlerimi yalnızca secdede iken sana teslim ediyorum. Benide hesapsız bir sekilde böyle rızıklandır.✍️. (Kardeşimin gönlünden kısa bir kesit)

Ve kirlerin bağrında isteksizce tahammül ve takadini yitirmiş, ansızın gelebilecek bir azabın fal taşı gözleri ile nefes alışını her zerresine hakim kulaklarla ve içinde bulunduğu vaktin tek müsebbibi kendisiymiş kanaatine varılmış bir kanı ile içindeki her güzelliği boğazlayan biri gibi hissediyordu kendini.
Coğrafyanın hükmünün geçmediği bir gölgenin karanlık yüzüne takılmıştı.
Susuyordu haliyle halini anlamak güçtü.
Sargıları insanlara kör, körlüğü çığlık çığlığa idi.
Muazzam bir varlığın içinde esfele sefer bir yolcu.
Kadim bir yolun bahtsız yolcusu!
O' evet gölgesi gölgeye sığınan korkak O!
Ve binlercesi.
Hem kirli hemde kirliliğinin müsebbibi.
M.MARDOK
(DÜŞMANINI ANLAMAYA ÇALIŞMAK)