4-уми сентябр рӯзи китоб дар Тоҷикистон ҳамасола.

Маҳрумият аз осори адабӣ-маънавии гузаштагон, моро дучори мероси дигарон карда, ки таъсири худро дар худшиносӣ ва худоогоҳии мо расонда ба таври манфӣ.

Айни ҳол ду роҳи таъсирбахши асос вуҷуд дорад ба аҳли дунё; адабиёт ва синамо.

Адабиётро дар бештари маврид қишри ашроф, сатҳи фаҳму дониш мехонанд.

Синаморо бошад ҳама қишри ҷомеаҳо мебинанд.

Навраси тоҷик имрӯзҳо аз филмҳои шоҳи Артур ва дигар қаҳрамонҳои адабиётии ғарб тамошо мекунаду аз он баҳрае, намунае мегирад..(чун интихоби дигар нест).

Ҳол он, ки қаҳрамонҳои на кам аз инҳо (баҳои хоксорона) адабиёти куҳани тоҷикон доросту доро.

Як танҳо дар асоси қиссаҳои қаҳрамононаи Суҳроб метавон филмҳои арзишманду тамошобин сохт.

Вақте як-ду китоб мехонӣ ва гуё ҳис мекуни, ки онро фаҳмидаӣ, бидон - ин фикр дар бештари маврид ғалат аст.

Китобҳои динӣ, сиёсӣ, фалсафӣ ва баъзе китобҳои бадеи на танҳо хониш, балки омӯзишро талаб мекунанд.

Маҳз дар омӯзиши китобҳо, шумо паҳлуҳои гуногун, баҳри беканори маънои калима ва ибораҳоро мекушоед. Дар раванди омӯзиши пайдо мешаванд тасаввуротҳо, хаёлҳо, тавони хотирадориву мунозиракунӣ.

Ид муборак бародарон ва хоҳарони муҳтарам!

Сухан кам, аммо хоҳони устуворӣ, хоҳони қавияти маънавию ҷисмонии шумоям аз даргоҳи Аллоҳ!

Чанг занем ба китобу дониш!

Китоб — беҳтарин туҳфаи идона.