نترس قایقِ من؛ موجی که غرق نکند٫ بالاترمان میبرد.

او رو به رویم نشسته بود با اشتیاق از گم شده اش تعریف میکرد
ناگهان چشمانش به کنجی خیره شد
به سویش دویدم فقط دویدم و او را در آغوش خود حَل کردم
سرش را بالا اورد  گفت من بی اختیار تو را دیدم
اشک هایم را راهی سیاهی درونم کردمو گفتم
او گمشده استو تو با اشتیاق از چشمانش برایم شعر ها با قلم اشک هایت سرودی
تو اگر در خودت گم شوی من برای چه کسی با اشتیاق از تو بگویم.

اول جایگاهت در برابرم رو برسی کن بعد به این فکر کن تا چه حد جرئت سرکشی و سوال های احمقانه ازم رو داری‌

لَقه احساسات دوست من، مامانت منتظره موفقیتتو ببینه.

‏هروقت دلت برام تنگ شد، فکر کن آدمی که کنارته منم و همونطور بغلش کن و باهاش حرف بزن، بعد برگرد برو خونه و بخاطر اینکه من نیستم گریه کن.