وانـگار‌تمـامِ‌آنچـه‌دوسـت‌داشته‌ام‌را‌ازمـن‌دزدیده‌اند‌وحتـی‌اگر‌تمـام‌ِآن‌رابه‌مـن‌بازگـردانند، «باز‌هـم‌کـافی‌نخواهـد‌بود.»

—‏وقتی‌انسـانی‌ازد‌رددیـوانه‌می‌شـود،
دیگـران‌دردش‌رانـه؛فقـط‌دیوانـگی‌هایَـش‌را‌می‌بیـنند.

Добро пожаловать на землю, звезда.

—درسـت‌‌همـانند‌ِهمـه‌ی‌ِ‌خـواب‌‌‌و‌رویا‌هـا‌؛
چیزی‌‌ازمسیر‌ش‌به‌‌یاد‌‌نمی‌آوردو‌‌نمیدانست‌‌ازکجا
سردر‌آورده‌‌است‌..امااین‌‌بار‌کاملاآگاه‌‌بودکه‌ درعالم‌ِ‌‌رویا‌فرو‌رفته‌‌وراهی‌برای‌ِ‌فرار‌از‌آن‌،وجود‌‌نداشت.

چـیزی‌که‌مراشـفا‌می‌دهـدیامـرگ‌است‌یا‌فـراموشی،
یـاهم‌آغـوشِ‌تـو.

—وعشـق‌ِ‌اوبـرای‌ِمـن؟
شبیـه‌به‌‌پیچـکی‌بـود‌‌کـه‌‌‌ناگهان‌درون‌ِ‌قـلبم‌ریـشه‌زد
وهـرروز‌ی‌که‌میگـُذشت‌،‌زهـر‌ِ‌عشـقِ‌خالـص‌ِپیچک‌
‌بیشـتر‌و‌بیشـتر‌تمـام‌‌وجـودم‌رافـرا‌میگـرفت‌
وخـواسته‌یـا‌ناخـواسته،مـرا‌نیـازمنـدِ‌خـود‌میـکرد.
درآخـرپیچـکِ‌مـن‌همـه‌ی‌مـن‌را‌صـاحب‌شـد‌وحـالا،
هیـچ‌پـادزهـری‌دردِ‌زهـرِعشـقش‌‌را‌درمـان‌و‌هیـچ تـبری‌ریشـه‌ی‌عشقـش‌راقطـع‌نـمیکنـد.

«اوشیفـته‌ی‌مـاه‌بود‌ومـن‌شیفـته‌ی‌او.»