💢حیات اقلیت در گلوگاه بحران جنگ

🔹همزمان با تشدید روزافزون تنش ها در خاورمیانه و اقدام اسرائیل، دولت مسلح به پیشرفته ترین تجهیزات نرم افزاری و سخت افزاری اطلاعاتی جهان که در یکی از بی‌سابقه ترین عملیات تروریسم دولتی در لبنان، به معلول کردن صدها انسان در کسری از ثانیه با پیجرها و بی‌سیم های آلوده مشغول شده بود، این عملیات یادآور کتاب جسبر پوآر، نظریه پرداز منتقد مطالعات کوئیر در دانشگاه راتگرز درباره معلول کردن سیستماتیک مردم در کرانه باختری توسط رژیم اسرائیل است.

🔹نویسنده به وضوح نشان می‌دهد که چگونه اسرائیل با معلول کردن سیستماتیک انسان‌ها در سرزمین‌های اشغالی، عملا همه ابعاد زیست آنها را از طریق وابسته کردن آنها به خدمات بهداشتی نهادهای بین المللی جهانی و پولی که تنها از طریق عبور از نهادهای اسرائیلی ممکن است کنترل می‌کند، سطح جدیدی از سرمایه داری نظارتی و امپریالیسم دولتی را در این منطقه به وجود آورده است.

🔹این مصاحبه با جسبر پوار به مناسبت سالگرد انتشار کتاب تأثیرگذار او ترکیب‌های تروریستی: هموناسیونالیسم در دوران‌های کوییر (2007) انجام شده است. پوار با صراحتی قدرتمند و سبکی علمی و در عین حال سبک، به سؤالاتی پاسخ می‌دهد که از جمله به جهان‌های زیسته و میراث‌های زیباشناختی-سیاسی-علمی‌ای که به نگارش این کتاب راه یافتند، می‌پردازند.

🔹همچنین به شیوه‌هایی که نوواژه‌ی «هموناسیونالیسم» خارج از زمینه‌ی تولید آن گسترش یافته و تغییر کرده است، به مبارزات در کارهایش برای عادی‌سازی اندوه با کمک دوستان، بازاندیشی‌هایی که در رابطه با فهم پیوند میان تقاطع‌گرایی/اینترسکشنالیتی و ترکیب‌ها در پرتو انتقاداتی که کتاب دریافت کرده بود، به‌عمل آورده است، به محدودیت‌ها و امکانات تئوری کوییر در روزگار کنونی، به این‌که چه عواملی علاقه او به مسئله اسرائیل/فلسطین را برانگیخت و همچنین به فوران های عاطفی میان ناتوانی و نقص در کتاب جدیدش حق ناقص کردن
با پرداختن به مسائلی ژئوپلیتیکی که مطالعات معلولیت ایالات متحده و اروپامحور تاکنون به طور عمیق به آن نپرداخته یا درگیر آن نشده‌اند، پوار به‌طور متقاعدکننده‌ای به خوانندگان نشان می‌دهد که آینده این حوزه ممکن است چگونه باشد.

🔹همان‌طور که او در مقدمه کتاب حق ناقص کردن می‌نویسد، هدفش این است که اندیشه کند که چگونه و چرا بدن‌ها به‌عنوان ناتوان، توانا، یا اغلب به‌طور هم‌زمان هر دو تصور می‌شوند […] من استدلال می‌کنم که سه بردار، ناتوانی، توانایی و معلولیت، در یک مجموعه متقابلاً تقویت‌کننده وجود دارند، اغلب هم‌پوشانی یا هم‌زیست هستند، و ناتوانی جزء ضروری‌ای است که هم دوگانگی معلول/غیرمعلول را آشکار می‌کند و هم به آن پیوند می‌دهد.

🔹رویکرد کتاب پوآر در رشته تازه مطالعات معلولیت، به معنای این نیست که همه به نوعی «معلول» هستند، که در تجربه محدود، معمولاً یک ترفند بلاغی محبوب میان افراد غیرمعلول است که باور ندارند معلولیت‌ستیزی یک سرکوب واقعی است. نقش(‌ها)ی توانایی/ناتوانی و ناتوانی در معلولیت ممکن است بدیهی به نظر برسد؛ «ناتوانی» در تعریفی رایج‌تر به‌طور کلی به ناتوانی در انجام امور به‌دلیل شرایط بیرونی اشاره دارد؛ در حالی که «ناتوانی جسمانی» به‌طور کلی به ضعف فیزیکی اشاره دارد.

🔹نویسنده از مفاهیم عدالت معلولیت بهره می‌گیرد تا به‌طور دقیق به بررسی موضوعاتی مانند روایت پیش‌رونده «نقطه عطف ترنس»، که در گفتگوهای جریان اصلی درباره افراد ترنس دیده می‌شود، روایت «بدن اشتباه»، مباحث پیرامون اختلال هویت جنسی، راهنمای تشخیصی و آمار اختلالات روانی که توسط متخصصان پزشکی استفاده می‌شود، بپردازد.
https://tabaghe.com/2024/10/02/a-deep-and-ongoing-dive-into-the-brutal-humanism-that-undergirds-liberalism-an-interview-with-jasbir-k-puar/

مهدی پناهجویی افغانستانی و کم‌شنوا و معلول ذهنی است. این رفتار ماموران، رویه‌ای عادی و مرسوم در پلیس جمهوری اسلامی است و همواره علیه معلولان و پناهجویان با شدت بیشتری اعمال می‌شود.

مرگ بر جمهوری اسلامی

?️ ۳۷هزار انسان سلاخی شده‌اند و ماشینِ کشتار نازی‌ها کماکان بدن‌های صاحبانِ فلسطین را قطعه‌قطعه می‌کند.
بعد از ویران‌سازی #غزه نوبت به #رفح رسید: یک ملیون و هفتصدهزار انسان در ۶۴کیلومتر مربع محصور شده‌اند و نازی‌ها، از زمین و آسمان با تانک و هواپیما بر آن‌ها بمب‌ می‌ریزند.

?#دادگاه_لاهه در پی بازداشت #نتانیاهو است، دولت‌های اروپایی یکی پس از دیگری کشور مستقل فلسطین را به‌رسمیت می‌شناسند، یهودیان آمریکا و بازماندگانِ #هولوکاست رژیم صهیونیستی را نازی می‌نامند؛ در یک کلام، بوی تعفن #صهیونیسم طوری جهان‌گیر شده است که دیگر هیچ امکانی برای ماله‌کشی باقی نمانده مگر با قلدری و خوار کردنِ تتمه‌ی حقوق بین‌الملل.

?بامداد ۷خرداد، چادرهای پناهندگان هدف قرار گرفت و برگ تازه‌ای در کتابِ سراسر جنایتِ #اسرائیل ثبت شد. آن‌چه در اسلایدها می‌بینید، شاید گوشه‌ی کوچکی از عمقِ جنایتِ جاری در رفح را نمایش دهد: تصاویر متعددی از کودکانِ بی‌سر، بدن‌های متلاشی‌شده و کالبدهای سوخته‌ی مردم منتشر شده است که امکان بازنشرشان نیست.
تنها با نادیده‌گرفتن‌ این‌ تصاویر، ولنگارهایِ لمپن‌فاشیست می‌توانند بگویند: "جنگ همینه دیگه"؛ افرادی‌که اگر خواهر و برادرشان به نیم‌دانگ از زمین ارثی چشم دوخته باشند حاضرند سر ببرند و جسد بسوزانند و این‌جا از فلسطینی جز تسلیم کردنِ کامل سرزمینِ آبا و اجدادی‌اش توقع ندارند.

?سلبریتی‌های لیبرال و محافظه‌کار غرب، برای حفظِ آبرو و تداعی نشدن نام‌شان با حمایت از نسل‌کشی در تاریخ، علیه جنايات اسرائیل قدمی برمی‌دارند و این‌جا مدعیانِ مبارزه با جمهوری اسلامی
الف: کنار نازیسم می‌ایستند
ب: مرعوبِ دستگاه پروپاگاندای جمهوری اسلامی هستند
ج: در نهایت اثبات می‌کنند که هیچ‌چیز نیستند مگر زوائد رسانه‌ایِ آمریکا و اسرائیل؛ فاقد شخصیتِ سیاسی مستقل و متوسل به ائمه‌‌ی امپریالیست.
ساکتین در قبالِ نسل‌کشی، هرگز نمی‌توانند صدایِ ستم‌دیدگان در ایران باشند؛ ولو این‌که با #دادخواهی برای شهدای آزادی و برابری در ایران،
انشای توئیتری بنویسند و جرج‌تاون و مونیخ فتح کنند.

?عمرِ ما در مقیاس تاریخ، چشم برهم زدن است. مایِ فرودستِ مطرودِ سرکوب‌شده، شاید بدون دیدن محاکمه‌ی جنایت‌کارانِ حاکم بر ایران، چشم از جهان فرو بندیم؛ بدون تجربه‌ی شادی، آرامش و دادخواهی اما برای خاطرِ تاریخ، برای بقایِ مقاومت در برابر خدایگان قدرت و اربابان ثروت، بر سیمای حامیانِ بی‌شرم‌ و خجالتیِ #صهیوفاشیسم تف می‌اندازیم. #صنعت_اپوزیسیون، میانجیِ عرقِ شرم و استفراغِ تاریخ خواهد شد.

#westandwithpalestine??

@Blackfishvoice1

دو نفراول از دانشجویان و دانش آموزان هوادار پیکار بودند و دکتر نریمیسا با پیشگام بود که به جرم مداوای دانشجویان زخمی به همراه مهدی علوی شوشتری و منوچهر جعفری ونیز تعداد دیگری ازدستگیر شدگان روز

شنبه ۱۳ اردیبهشت به حکم “دادگاه انقلاب اسلامی اهواز” که ریاست آن با جنتی جلاد بود احمد موذن و مسعود دانیالی که در جریان حمله به دانشگاه دستگیر شده بودند اعدام شدند. اسماعیل نریمیسا پزشک مردم اهواز، استاد دانشکده پزشکی که در کنار کار در بیمارستان جندی‌شاپور اهواز، با کمک همکاران‌اش درمانگاهی در محله فقیرنشین حصیرآباد اهواز دایر کرده و به درمان رایگان بیماران می‌پرداخت به همراه چند تن دیگر از دستگیرشدگان حمله به دانشگاه هم‌چون مهدی علوی شوشتری و منوچهر جعفری روز ۶ تیرماه به‌ جوخه‌های اعدام سپرده شدند.

دکتراسماعیل نریمیسا که در محل کار خود توسط ماموران رژیم دستگیر شده بود، در همان تالار شهرداری بود که پاسداران تعدادی از زندانیان را به گلوله بستند. بعد از به گلوله بستن زندانیان دکتر نریمیسا را نیز از جمع زندانیان جدا کردند. در اطلاعیه “دادگاه انقلاب اسلامی اهواز” یکی از جرائم دکتر نریمیسا مداوای مجروحان ذکر شده بود!!!

مسعود ربیعی، اسدالله خرمی و غلام صالحی نیز از دستگیرشدگان حمله به دانشگاه بودند که با حکم احمد جنتی حاکم شرع خوزستان و امام جمعه اعدام شدند.

از یاد نخواهیم برد.

ارسالی به کلکتیو۹۸

@collective98

? جنایتکاری جانشین جنایتکار شد

?محمد مخبر دزفولی از پلیدترین جنایتکاران رژیم آخوندی است که عامل اصلی تجاوز و کشتار دانشجویان دانشگاه جندی‌شاپور اهواز در اردی‌بهشت ۱۳۵۹ بود.

او و دیگر عناصر تبهکار انجمن اسلامی دانشگاه با پشتیبانی احمد جنتی چنان جنایتی آفریدند که در تاریخ نظیر نداشته است.

وحشیانه‌ترین تهاجم به دانشگاه، در اهواز و دانشگاه جندی‌شاپور رخ داد.بعد ازبقدرت رسیدن خمینی در بهمن ماه ۵۷ ، انجمن اسلامی دانشگاه جندی شاپور با کمک نیروهای نظامی بارها تلاش کرده بود تا جلسات و مراسم‌های دانشگاه را برهم زند اما به دلیل حضور کارگران، معلمان و دیگر اقشار جامعه در این مراسم‌ها، نتوانسته بود به هدف خود برسد.

احمد جنتی آن زمان حاکم شرع “دادگاه‌های انقلاب” خوزستان و امام جمعه اهواز بود. وی در اطلاعیه‌ای که بارها از رادیو و تلویزیون خوزستان پخش شد فراخوان برگزاری نماز در روز سه شنبه ۲ اردیبهشت در دانشگاه اهواز را می‌دهد.

این در حالی بود که دانشگاه هنوز تخلیه نشده و دانشجویان در دانشگاه بودند. در این میان عده‌ای از مردم معمولی هم برای نماز می‌آیند. اما مهم حضور چند صد نفر افراد مسلح با لباس شخصی و حتا نظامی بود به سرکردگی محمد مخبر ، تعدادی از اوباش نیز توسط نیروهای نظامی برای این کار اجیر شده و به دانشگاه آمده بودند. در همان روز نیروهای نظامی در حالی که با ماشین‌های خود دانشگاه را به محاصره درآورده بودند، از ورود دیگر ماشین‌ها به محوطه دانشگاه جلوگیری می‌کردند. همه‌ی این‌ها نشان‌دهنده این بود که نیروهای حکومت به رهبری جنتی خود را برای کشتار دانشجویان آماده کرده بودند. حتا صبح همان روز به بهانه این که در بیمارستان شماره یک اهواز (جنب دانشگاه) بمب کار گذاشته شده، بیماران را از تخت‌های‌شان پایین کشیده بودند.

بعد از برگزاری نماز و با فرمان جنتی در خطبه‌های پس از نماز، حمله به دانشگاه شروع شد. از سوی دیگر رادیوی خوزستان تبلیغ می‌کرد که “دانشجویان با تیربار به صفوف نمازگزاران حمله کرده‌اند” و پیام جنتی را می‌خواند که خواستار کمک شده بود!!!

پاسداران از فاصله نزدیک دانشجویان را با تیر می‌زدند. جبرائیل هاشمی از فاصله سه متری مورد اصابت گلوله محمد مخبر قرار گرفت و به قتل رسید.

مخبر هم‌چنین یکی از دختران را متوقف کرده، کلت را به شقیقه‌اش گذاشته و شلیک می‌کند. جنایتکاران با قمه سینه طاهره حیاتی چهارده ساله، دانش‌آموز یکی از دبیرستان‌های اهواز را شکافتند و بدین ترتیب طاهره در میدان ورودی دانشکده علوم دانشگاه اهواز در خون سرخ خود غلطید.

مهناز معتمدی همراه با تعدادی دیگر از دختران دانشجو که دستگیر شده بودند با چشمان بسته در مقابل دیوار قرار داده شده بودند. پاسداران برای ارعاب در اطراف سر آنها شروع به شلیک گلوله کردند که مهناز به پاسداران اعتراض می‌کند. پاسداران موهای سرش را گرفته و او را روی زمین کشیدند، سپس با مشت و لگد او را به گوشه‌ای انداخته و به رگبار مسلسل بستند. در چندین مورد از سوی اوباشان رژیم از جمله خود محمد مخبر به دختران تجاوز شد و حداقل جسد سه دختر از رودخانه کارون بیرون کشیده شد. جدا از آن جسد تعدادی از دیگر دستگیرشدگان نیز در روزهای بعد در نخلستان‌های اهواز و یا رودخانه کارون پیدا شد.

اسامی ۱۲ نفر از کشته شدگان اهواز به قرار زیرند:

غلام سعیدی، فرزانه رضوان، جبراییل هاشمی ، حمید درخشان، طاهره حیاتی ( دانش آموز۱۴ساله که درمقابل دانشکده علوم باقمه کشته شد)، فرهنگ انصاری، محمود لرستانی (کارگر شرکت نفت)، سعید مکوند، محمد عزیز پور، مهناز معتمدی، مهدی علوی شوشتری و احسان الله آبفشانی.

اهواز پنج‌شنبه۴ اردبیهشت جنایت دیگری رخ داد. تعدادی از زندانیان به دلیل شمار بالای دستگیری‌ها به تالار شهرداری اهواز برده شده و در آن‌جا نگاه‌داری می‌شدند. در این روز خانواده‌ها نیز به محل نگاه‌داری آن‌ها می‌آیند. زندانیان با دیدن خانواده‌ها شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد سر می‌دهند اما به پاسداران بلادرنگ به طرف زندانیان شلیک می‌کنند که ۸ زندانی کشته و ۳۶ تن زخمی می‌شوند که تعدادی از آن‌ها نیز هم‌چون ناصر بهرامی و کورش پیروزی در بیمارستان و یا جاهای دیگر کشته می‌شوند. یکی از زخمی‌ها نیز فردای آن روز در حالی که با قمه گردن او را شکافته بودند تحویل خانواده‌اش شد.

۱۲ اردیبهشت احمد موذن فارغ اتحصیل دانشگاه اهواز به همراه مسعود دانیالی دیپلمه بیکار، دکتر نریمیسا پزشک درمانگاه حصیرآباد اهواز، مسعود ربیعی دانشجوی فوق لیسانس علوم تربیتی، غلام حسین صالحی دانشجوی علوم کامپیوتر، اسداله خرمی دانشجوی دانشکده علوم تربیتی به جرم شرکت در درکیریها در یک محاکمه چند ساعته محکوم شده و تیرباران می شوند.