هیچوقت فکر نمی‌کردم کسی پیدا شه که حالمو از این بدتر کنه، اما تو برنده شدی لی مینهو.

- A normal day of being Han jisung

امروز تولدمه،دقیقا 456‌مین روزی که کنارم نیستی مینهو..
امروز هم به جای لبهایِ شیرین تو طعم تلخ سیگار رو چشیدم
مدت هاست توی فکر اینم که چرا هنوز عاشقتم؟بعد از اینکه اونشب بهم گفتی هیچ وقت دوستم نداشتی،ترکم کردی،اما من یک سال تمام چشم به در دوختم تا شاید نظرت عوض شد و برگشتی
اما چی؟در نتیجه ی عشقی که کاشتم فقط نفرت برداشت کردم،ازار دیدم،شکستم،خودم رو گم کردم و همیشه نشون ندادن درست عشقم بهت،در اغوش نگرفتنت،نبوسیدنت و خیلی از ارزوهایی که باهم داشتیم حسرتش به دلم میمونه
ولی امیدوارم،لاقل کسی که حالا جای من رو برات پر کرده بتونه اون عشقی که لیاقتش رو داری بهت بده لوتر،اما اگر یک روز همه ی ادم ها پست زدن و تنها موندی،کسی رو نداشتی تا بهش پناه ببری
خوب به یاد داشته باش با اینکه بهم صدمه زدی و بجای بوسیدن زخم هام،اونهارو پررنگ تر کردی تو تا همیشه آغوشِ من رو داری
بدون هیچ قید و شرطی…

گاهی به این فکر می‌کنم که تو چطور داستان ما رو به تبدیل به کلمات می‌کنی و به زبون میاری.
هنوزم همون آدمی هستم‌ که عاشقش بودی یا تبدیل شدم به هیولایی که بوی مرگ می‌داد؟

شاید باید منتظر اون پاییزی بمونم که بیای و بهم بگی که دوستم داری‌.

No one's ever had me.

خب... این حقیقت است جانم. من هیچوقت به سمت تو نخواهم دوید.
آیا آن دوردست‌ها منتظرم هستی؟ نباش؛ دیگر نمی‌آیم. حتی برایت تره هم خرد نمی‌کنم چه برسد بخواهم که تمام راه را به سمتت بیایم!
اگر عاشقی، خودت دو قدم را بردار و بیا.
نشان بده مرا می‌خواهی. البته درست است که برایم مهم نیست، اما خودت خنده‌ئت نمی‌گیرد انتظار ماندن داشتی زمانی که برای گرفتن دستم حتی یک قدم هم برنمی‌داری؟

از آخرین روزها استفاده می‌کنم. چون نمی‌تونم نداشتنت رو وقتی اینقدر نزدیکی تحمل کنم.