بالاخره درانتهای یکی ازاین دردها مرگ منتظر نشسته

من ریدم تو آدمی که میاد پشت سرم حرف میزنه بعد میگه با اینکه رفیقمه

اگه دروغاتونو بروتون نمیارم چون حوصله شنیدن دروغای جدید برا توجیه شدن ندارم

دلش میخواست دور شه،
فرار کنه،
گم شه.
بره جایی که نه مجبور به حرف زدن باشه،
نه مجبور به دیدن،
نه مجبور به درک کردن،
نه مجبور به نوشتن و نه حتی مجبور به نفس کشیدن.
همین.

آدمای دور من همشون کسایین که تا یه جنس مخالف میبینن تورو فراموش میکنن بعد تو میگی چرا از همه متنفری؟

بعدا؟ خب چون تویی بعدا هم اوکیه.

دلم یه بغل واسه خوابیدن میخاد.

این دختره دورش پره ولی تموم فکرش تویی.