ایران ملکِ طِلقِ فارس‌ها نیست!
✍️ آیدین ترکمهلینک پادکست در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=dsyxoE0ClqE
لینک مقاله در سایت تریبون:
https://www.tribun.one/uncategorised/3824-aydyn-trkmh-ayran-mlki-tilqi-fars-ha-nyst-2
لینک شبکه‌های اجتماعی تریبون:
https://linktr.ee/tribunpluse

#شهرک‌سازی و جابجاییِ جمعیت، سازوکاری کلیدی در #تصرف_زمین بلوچ‌ها و تداوم #استعمار داخلی است.

طرح‌های توسعه‌ی شهری/منطقه‌ای از دوران پهلوی تا جمهوری اسلامی، نقشی انکارناپذیر در پیشبرد این شهرک‌سازی‌ها و ویران‌کردن محیط زیستِ بومیان داشته‌اند.

#طرح_توسعه‌ی_مکران
#آمایش_سرزمین

فارس‌ها و «ایران»

در گفتمان غالب عموما تاکید می‌شود که چیزی به نام قوم یا ملت فارس وجود ندارد. واقعیت‌های روزمره اما نقضِ این ادعا را نشان می‌دهند. قوم یا ملت فارس یک واقعیت برساخته‌ی تاریخی است. اگر هم برای مثال در ابتدای شکل‌گیری دولت ملی چیزی به نام ملت یا قوم فارس وجود نداشت، در حال حاضر، پس از بیش از صد سال از آغاز فرایند تکوین و تحول دولت ملی، یک ملت/قومِ فارسِ تثبیت‌شده داریم که شامل غیرفارس‌های ادغام‌شده در فرهنگ/جهان‌بینیِ فارسی هم می‌شود. اگر به آنچه در سطح زندگی روزمره رخ می‌دهد توجه کنیم لحظه‌های بسیاری را می‌یابیم که بیانگر انکار سیستماتیک وجود غیرفارس‌ها در ایران از سوی فارس‌ها است.

دیروز داشتم با چند دوست عربِ غیرایرانی‌ام صحبت می‌کردم. دیدم یکی از دوستان عرب احوازی‌ام هم نزدیک ماست. صدایش کردم و خواستم او را با دوستان عربِ غیرایرانی‌ام آشنا کنم. این دوستان نمی‌دانستند که بخشی از جمعیت ایران عرب هستند. در نتیجه وقتی داشتند حدس می‌زدند که این دوست من ممکن است عربِ کجا باشد همه‌ی کشورهای عرب را نام بردند اما اشاره‌ای به ایران یا احواز نکردند. همزمان یکی از ایرانیانی که خودش را فارس می‌خواند نیز به جمع پیوسته بود. او وقتی فهمید دوستِ عربِ احوازی من فارسی هم بلد است شروع کرد فارسی با او حرف زدن. این ایرانیِ فارس شوکه شده بود که ما در ایران عرب داریم و از دوست احوازی‌ام می‌پرسید چطور زبان عربی را یاد گرفته؟ دوست احوازی من در پاسخ گفت زبان مادری من عربی است! و فارسی را هم از مجرای نظام آموزشی مرکزگرا فراگرفته است. دوستان عرب غیرایرانی هم متعجب بودند که این دوست اهوازی من چطور این قدر خوب عربی حرف می‌زند!
ب
ه نظرم مواجهات روزمره‌ی اینچنینی به روشنی نشان می‌دهند که استعمار داخلی در ایران تا چه حد ریشه‌دار است. اکثر کسانی که فرهنگِ فارسی را از مجرای نظام آموزشیِ تک‌زبانی و سرکوب‌گرِ دولتِ ملیِ ایران درونی کرده‌اند ایران را معادل با فارس می‌دانند. از همین رو بسیار مهم است که بیش از پیش بر تفاوت فارس/پرژن و ایران تاکید کنیم و یادآوری کنیم که این‌ها معادل نیستند. ایران ملکِ طلقِ فارس‌ها نیست. تعریفِ «ایران» هم صرفن حوزه‌ی تخصصیِ فارس‌ها و یا نهادهای مروج ایران‌گرایی و فارسی
نیست.

مساله اما صرفا به مواجهات روزمره محدود نیست. ما با یک فرایند سیستماتیکِ فارسی‌سازی به دست دولت مرکزی مواجه بوده و هستیم؛ فرایندی که از شروعش بیش از ۱۰۰ سال می‌گذرد. یکی از مهم‌ترین رسانه‌ها/ابزارها برای عملی‌سازیِ این فارسی‌سازیِ تحمیلی ترجمه است. کافی است نگاهی بی‌اندازیم به کتاب‌هایی که برای مثال در دوران پهلوی با پشتیبانیِ نهادهایی مانند بنیاد فرهنگ ایران منتشر شده است. این روند در جمهوری اسلامی هم تداوم یافته است. بسیاری از این کتاب‌ها ترجمه‌هایی از زبان‌های دیگر از جمله از زبان عربی است. بخش عمده‌ی روشنفکران/مترجمانی که دست به ترجمه و تصحیح زده‌اند نیز تداوم‌بخش و تقویت‌کننده‌ی فرایند فارسی‌سازی و یک‌دست‌سازیِ ناسیونالیستیِ فرهنگ بوده‌اند.

کتاب‌های متعددی وجود دارد (مانند مقدمه‌ی ابن خلدون) که مترجم در آن‌ها صراحتن واژگانی مانند عجم و فرس را به ایران ترجمه کرده‌اند. محمدپروین گنابادی برای مثال عراق عجم را به عراق ایران برگردانده است. یا در مثالی دیگر محمود مهدوی دامغانی در ترجمه‌ی کتاب اخبار الطوال هم فرس و هم عجم را به ایرانی ترجمه کرده است. او التاریخ الفارسی را هم به تاریخ ایرانیان برگردانده است. این‌ها البته فقط مشتی نمونه‌ی خروار و همگی به رغم این واقعیت هستند که سال‌ها قبل از این ترجمه‌ها افرادی مانند نجم‌الدوله صراحتن فارس‌ها را از عرب‌ها، تورکمن‌ها، بلوچ‌ها، کوردها و ... متمایز می‌دانستند.

https://m.youtube.com/watch?v=b4Na9sK4erk&feature=youtu.be&fbclid=IwAR2iT29nktkjA3ZjUJiZBRqejkvKZIPrd82_BckVQNaHlkYTDCkSnF198vg_aem_ATwip4FeP-IXSEsUf5pPR9UD2qVUwQCwK5HILVpMzhmkm5XyXeABFTmz1ni7r7y0WRI

YouTube

Conjuncture: Ayyaz Mallick on Gramsci, Fanon, and Imperialism in the Global South | S3 Ep 5

Jordan T. Camp speaks with geographer Ayyaz Mallick about Gramsci, Fanon, and challenges for movements in Pakistan, Palestine, and the Global South. Conjuncture is a web series and podcast curated and co-produced by Jordan T. Camp and Christina Heatherton…

لینک یوتیوب برنامه امروز- نقد اقتصاد سیاسی افغانستان- عتیق اروند
https://www.youtube.com/watch?v=uPKEutw_nko

لینک فیسبوک:
https://www.facebook.com/events/399912422541514

YouTube

نقد اقتصاد سیاسی افغانستان -۱۳۰۸ تا ۱۴۰۰

ارائه : عتیق اروند گرداننده : مرتضی سامان‌پور

«ما نیاز داریم مردمانی هشیار و پرحوصله بپرورانیم؛ کسانی که نه در مواجهه با وحشتناکترین ترس‌ها ناامید ‌شوند و نه از هر چیز کوچکی هیجان‌زده. آنچه نیاز داریم، بدبینی در اندیشه‌ورزی‌، و خوشبینی در عمل است».
‏⁧ #آنتونیو_گرامشی⁩
‏⁧ #محمد_قبادلو⁩

نقد مقاله‌ی «ناسیونالیسم آمرانه و سیاست هویت‌گرا در برابر جنبش ژینا» نوشته‌ی پرویز صداقت
_____________
این مقاله بیانگر رویکرد غالب چپ فارسیست به مسأله‌ی انقلاب، دولت و طبقه است. این نگاه فاقد پتانسیل سیاسی به منظور تغییر ساختاری است چرا که اگرچه خود را مترقی جلوه می‌دهد اما در عمل شکل دیگری از نگاه اصلاح‌طلبانه‌ای است که بازتولیدکننده‌ی ستم‌ها و سرکوب‌ها است.
_____________
👈متن کامل

متنم بیشتر نقدی است بر گرایش غالب #چپ ایرانی که برداشتی تقلیل‌گرا از طبقه و ⁧ #مبارزه‌ی_طبقاتی⁩ دارد. این تقلیل‌گرایی اقتصادگرایانه را باید در پیوند با رویکرد دولت‌گرا و ⁧ #ناسیونالیستی‌⁩ این گرایش دید که ستم‌های #ملی و #جنسیتی را فرع بر استثمار اقتصادی در معنای متداول کلمه تلقی می‌کند. 👇🏻👇🏻👇🏻

مرورم بر کتاب کاوه احسانی با عنوان «محیط مصنوع و شکل‌گیری طبقهٔ کارگر صنعتی: تاریخ اجتماعی کار در صنعت نفت ایران ۱۳۲۰-۱۲۷۸» که در نشریه‌ای آنلاین و دو زبانه‌ی ایرانشناسی در جهان منتشر شده است:
https://globisreview.com/fa/?p=2135

Global Iranian Studies Review

تاریخ محلی سرمایه‌داریِ نفتی - Global Iranian Studies Review

   محیط مصنوع و شکل‌گیری طبقهٔ کارگر صنعتی، نوشتهٔ کاوه احسانی کتاب راه‌گشای محیط مصنوع و شکل‌گیری طبقهٔ کارگر صنعتی از کاوه احسانی خلاء مهمی را که در تاریخ‌نگاری با رویکرد فضایی دربارهٔ ایران داشته‌ایم پر می‌کند و از این رو انتشار ترجمهٔ فارسی آن مایهٔ…

بیانیه‌ی عسلویه و ضرورت فرارویی از هویت‌گرایی کارگری: جایگاه ستم‌های ملی و جنسیتی در تحلیل طبقاتی

آیدین ترکمه ــ  اگرچه بیانیه‌ی عسلویه با هدف مقابله با قوم‌گرایی و ناسیونالیسم نوشته شده اما خود گرفتار نوعی از هویت‌گرایی یعنی کارگرگرایی است. نقدِ تمام شکل‌های هویت‌طلبی از وظایف نیروهای ترقی‌خواه است.

https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/782840/&rhash=0ceb6994783a68

@RadioZamaneh | رادیو زمانه

t.me

بیانیه‌ی عسلویه و ضرورت فراروی از هویت‌گرایی کارگری: جایگاه ستم‌های ملی و جنسیتی در تحلیل طبقاتی

آیدین ترکمه ــ  اگرچه بیانیه‌ی عسلویه با هدف مقابله با قوم‌گرایی و ناسیونالیسم نوشته شده اما خود گرفتار نوعی از هویت‌گرایی یعنی کارگرگرایی است. نقدِ تمام شکل‌های هویت‌طلبی از وظایف نیروهای ترقی‌خواه است.