جولین بارنز می‌گوید: «اگر موسیقی تراژیک باشد، ان‌هایی که گوش خر دارند می‌گویند بدبینانه است.»

هایکوها برای مادرم

مسئله‌ی پیچیده ای‌ست. ابرانسان امروز دیگر مسئله‌ی پیچیده‌تر از ذهن خویش برای حل کردن ندارد! ذهنی که خودسانسوری و زبان ستیزی (زبان به مثابه‌ی وسیله‌ای برای بیان خویش) و در واقع خود بیان ستیزی در آن به شکل سیستماتیک نهادینه شده، لاجرم از مغز به عنوان ذهن لوکالیزه شده فاصله گرفته، برای پناه بردن از ذهن خود به سایر جنبه‌های انسانی به هوشمندی اندام جنسی، وقوف می‌یابد. در این گفتگو، کتی اکر مرکزیت مغز را به عنوان ذهنیت آگاه و ناخودآگاه به کلیتوریس تغییر می‌دهد؛ عضوی غنی از پایانه‌های عصبی هوشمند که بر خلاف ذهن در آگاه خودسانسور بوده نه در ناخودآگاه.
این همان پناهندگی انسان امروز از منطق به احساس است. جهان انسان امروز برای کشف شدن بیشتر؛ به ریسمان احساس و پیوندهای عصبی بیشتر دست می‌اندازد.
   ‏━━━━━━━━━━━
شهیا_مفرح

آر_یو_سیروس : وقتی شما می‌نشینید تا چیزی بنویسید ، آیا ذهتان را خالی می‌کنید تا ببینید چه به ذهنتان می‌آید؟
_کتی اکر : اخیرا بر روی یک داستان کار می‌کنم که تا کنون به این شکل کار نکرده بودم .اما من با نگرانی درباره خود-سانسوری شروع می‌کنم.و این‌که من شاید برخی محدودیت‌های آشغال را درونی کرده باشم. شاید من آن‌چیزی را دارم می‌نویسم که مردم انتظار دارند. این‌که از جایگاهی می‌نویسم که ملاحظات اقتصادی بر آن حاکم است. برای غلبه بر این‌ها، شروع کردم به کار با رویاهایم چرا که وقتی از رویاهایم به عنوان ماده‌ی خامی ادبی استفاده می‌کنم آنرا سانسور نمی‌کنم. سعی کردم زبانی بیابم که به آسانی با انتظارات تلفیق نشود. دنبال چیزی بودم که می‌توان انرا زبان بدن دانست.  کاری که کردم چسباندن یک ویبراتور به واژن و شروع به نوشتن کردن بود. نوشتن از نقطه نگاه ارگاسم ، از دست دادن کنترل زبان و مشاهده برای دیدن این‌که چه پیش می‌آید.
   ‏━━━━━━━━━━━
مصاحبه‌ای با کتی_اکر
نقطه نگاه ارگاسم

جمعه خسته 
   باد می‌وزد آرام 
مادر، یاد تو
   ‏━━━━━━
شهیا_مفرح
هایکو

الیاس_خوری در کتاب "دروازه‌ی خورشید" صفحه‌ی ۵۷۸ می‌نویسد: «وقتی کسی که دوستش داریم می‌میرد، چیزی در ما می‌میرد. زندگی همین است، زنجیرهٔ درازی از مردن. دیگران می‌میرند و چیزهایی در ما می‌میرد؛ کسانی که دوستشان داریم می‌میرند و باعث می‌شوند بعضی از اعضای بدن ما هم بمیرد. آدم منتظر مرگ خودش نمی‌ماند، بلکه با آن زندگی می‌کند.
آدم در درون خودش با مرگ دیگران زندگی می‌کند و وقتی به مرگ خودش می‌رسد، بخش اعظمِ خودش را از دست داده و دیگر چیز زیادی نمانده است.»
   ‏━━━━━━━━━━━
  سوگوار مادرم شدم
اول_نوامبر

فیلم کوتاه «تولدت مبارک» به کارگردانی گاسپار پالاسیو، با ساختار یک دقیقه‌ای خود، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان در زمان کوتاه، داستانی پر از تنش و احساسات را روایت کرد.شخصیت اصلی زن، با سورپرایز کردن همسرش، به نوعی نماد عشق و توجه است؟ یا خیر؟
هنگامی که صدای ساختگی آژیر خطر به گوش می‌رسد، رفتارهای غیرمنتظره‌ای از شخصیت‌ها بروز می‌کند.تلنگری که برای بروز ناخودآگاه کافیست.سبک پردازی در یک اثر هنری، که متمایز از سبک است گویای احساسات ضد و نقیضی (محبت در تضاد با تحقیر، توجه و وسواس در تضاد با کنایه) نسبت به دستمایه‌ی هنر است. این‌گونه احساسات ضد نقیض با حفظ فاصله‌ی شخصی از موضوع رفع و رجوع می‌شوند و چنین فاصله‌ای هم فقط با لعابی بلاغی که همان سبک پردازی باشد به دست می‌آید.
بدون شک در فرهنگی که عهد کرده هنرش، سودی اخلاقی داشته باشد، غرابت‌های هنر سبک پردازی شده اسباب موجه و ارزشمندی را برای رضایت خاطر! به بار می‌اورد.
هنر سبک پردازی شده هنر زیاده روی‌ها و فقدان هماهنگی ست.
سانتاگ بر این باور است که فرم و محتوا باید به طور همزمان در یک اثر هنری وجود داشته باشند. چیزی که در کاربرد امروزی مفهوم سبک مدام خودش را نشان می دهد همان تقابل بین محتوا و فرم است.
در «تولدت مبارک»، کارگردان با استفاده از فرم کوتاه و فشرده، محتوا را  منتقل می‌کند. انتخاب یک دقیقه زمان، به نوعی چالش برای روایت داستان است، اما این انتخاب زمانی، طغیان و فروکش  احساسات و تنش‌های درونی شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد. در این فیلم، واکنش‌های طبیعی شخصیت‌ها در مواجهه با خطر، حس واقع‌گرایی را القا می‌کند. این واقع‌گرایی نه تنها بر اساس دیالوگ‌ها، بلکه از طریق زبان بدن و احساسات چهره‌ها  منتقل می‌شود. طبق نظریه اجتماعی پیر بوردیو که به تأثیرات اجتماعی بر رفتار انسان‌ها توجه دارد. در این فیلم، ساختار خانواده و نقش پدر خانواده به عنوان محافظ و مسئولیت‌پذیر، تحت تأثیر انتظارات اجتماعی قرار دارد و این انتظارات ممکن است او را به واکنش‌هایی سوق دهد که با هنجارهای اجتماعی در تضاد است.
چنان‌که رولان بارت هم در نظریه زیبایی‌شناسی بر اهمیت نشانه‌ها و سمبل‌ها در هنر تأکید دارد؛ آژیر خطر نیز به عنوان یک نشانه قوی در فیلم عمل می‌کند که نه تنها تهدید را نشان می‌دهد بلکه به نوعی نماد اضطراب جمعی  هست. این نشانه‌ها بیننده را به تفکر درباره‌ی مفهوم امنیت و خطر دعوت می‌کنند و نیز محیط پناهگاه که به عنوان مکانی برای حفاظت، تضاد بین امنیت و ناامنی را به تصویر می‌کشد.
فیلم «تولدت مبارک» طبق نظریات روانکاوانه فروید و ناخودآگاه انسانی قابلیت تأویل دارد.
طی نقدهای کاملا علمی و به دور از احساسات می شود به میزان قابلیت "expressiveness" یا به عبارتی به میزان "ارج و قرب بیانگری" در آثار هنری پی برد.
    ‏━━━━━━━━
شهیا_مفرح

وقتی حتی همین حیاتی‌ترین آزادی هم از کسی گرفته می‌شود، یعنی آزادی این که هنگام قضای حاجت از دیگران فاصله بگیرد، هر آزادی دیگری بی ارزش و بنابراین زندگی بی معنی است.
   ‏━━━━━━━━━
پاتریک_زوسکیند

موجودات تنها به این دلیل می‌میرند که به دنیا بیایند، مانند رفتارِ آلتِ مردانه که بدن‌ها را تنها به این دلیل ترک می‌کند که به آن‌ها وارد شود.
   ‏━━━━━━━━
ژرژ_باتای