Жаралғаннан жар едік сертке берік,
Қайтеміз тонымызды өртке беріп?
«Тағдыр жазған жан емес» дейік дағы,
«Өмірім» деген жанды жек көрмелік!

Қауышу үшін етейін жанымды құрбан,
Күйреді ғалам, мұң үдеп.
..Маңдайын оның жазмышы таңулы тұрған
иіскейінші бір рет..
Бір рет.

« Сезімім сары күзге тоналды да,
Ақтара алмай кеткенім көп алдыңда.
Құлазыған, қажыған сәттеріңде
Саған өзі шын сүйеу бола алдым ба?..»

Дәл қазір екеуіміз Алматыда, тауларға қарап, кітап парақтап, ең таза ауаны жұтып, ең сенімді алақанда екенімізді сезіп, ешкімге ештеңені дәлелдеуге тырыспай, үнсіз, тыныш қана бақытты болсақ қой…

автобуспен үйге дейінгі бір сағаттық жолда айтыс көріп бару - керемет таңдау.

Қажет жерінде қатыгездік пен қаталдық керек десек те,
Адамның заңғар ұлылығын, сен, сағынышымен есепте.

Адам адамның есінде мәңгі қалуы үшін, үлкен ерліктің керегі жоқ шығар. Мәңгілікке татитын бір әрекет жетіп жатыр.

©️Ш.Мұртаза

“Сені кім ысырап етіп жүр, мен тамшыңа мұқтаж боп жүргенде.”
Нежат Ишлер

« Қараңғыға тап болсаң, шырақ болып жағылғанды,
Қайғы көрсең, қасыңнан табылғанды,
Алыста жүрсең, сағынып күткенді,
Жабықсаң, көз жасыңды сүрткенді,
Ағайын-досың келсе, алқалағанды,
Өмірдің жүгін бірге арқалағанды ғана ЖАР деп айтуға болады »