https://t.me/abuhalima14452024

Ассаламу алайкум ва раҳматуллоҳи ва боракатуҳ
Аҳли Тавҳид ин канали нави мо аст аз Шайх Абу Ҳалима حفظه الله
Ба сабаби он ки дар канали пешинаи мо мунофиқин буданд аз онҷо хориҷ шавед баракаллоҳу фикум.

33)Аҳкоми зану шавҳарро ба бо баён кунед ?

Имон шифодиҳандаи қалбҳост!

Аллоҳ субҳанаҳу ва таъала мефармояд:

" Аллоҳ синаҳои имондоронро шифо медиҳад ва хашм ва нафратро аз дилҳояшон мезудояд." Тавба 14/15

Пас шифо ёфтани имондорон бо аз байн рафтани дардҳо ва ранҷҳо аз қалбҳояшон ҳосил мешавад.

Масалан мегӯянд: хашм, ғазаб ва нафрати фалони шифо ёфт.

Ё аз заноне, дар зиндагияшон хеле азоб мекашанд, аз ҷониби касоне озору азият мебинанд ё дар ҷаҳл нодони дур аз имону тавҳид ҳастанд аз ин ру, рӯҳу равонашон афсурда мегардад, дилмонда аз зиндаги мегарданд дар қалб нафрат ба  зиндагияшон пайдо мешавад, қалбҳояшон тангу бемор ...

Давои қалбу руҳат эй хоҳарам имону тавҳид аст оё сухани Аллоҳро фаҳмиди, касоне ки имони ҳақиқӣ меоваранд Аллоҳ қалби онҳоро шифо медиҳад.

Шифо ёфтани қалб ва равони инсон аз ғам, андӯҳ, хашму ғазаб ва нафрате, ки дар даруни ӯ ҳосил шуда аст бо имон мебошад.

Шайхул Ислом Ибни Таймия мегӯянд: ҳамчунин тардиду шак ва ҷаҳолат қалби одамиро ба дард меоварад.

Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам мефармоянд:

" Чаро агар намедонанд суол намекунанд? Зеро шифои нодони ва ҷаҳолат пурсидан аст."

Шайх ибни Таймия мегӯянд: ва касе, ки нисбат ба чизе шак ва тардид мекунад қалбашро ба дард меоварад ва бо расидан ба илм ва яқин дар мавриди он шайъ ба оромиш мерасад ва қалбаш таскин меёбад ба ҳамин хотир ҳаст ба олиме, ки суол ҷавоб медиҳад ва ҳақро ба таври возеҳ, ошкор баён мекунад, гуфта мешавад, ки "маро бо ин ҷавоб шифо дод" яъне маро ба оромиш ва осоиши рӯҳи равони расонд.

Пас шак ва тардидҳое ки дар дил эҷод мешавад ниёз ба ин дорад, ки фавран садди ҷавоб додан бар онҳо бароем то рӯҳу равонамон дучори дарду ранҷи нодони нашавад.

Пас бо омӯхтани тавҳид, имон, ислом ва амал кардан бар он бар дардҳоят шифо деҳ ва рӯҳу равонатро оромиш!

Аз ҷаҳлу нодони дур бош, ки қалбатро марг фаро мегирад, ки ин марги қалбат марги рӯҳу равонат мегардад.

Қалб ба василаи ҷаҳл мутлақ ба кулли  мемирад.

Ҳаёти қалб ва нишоти рӯҳу равон ин Имон аст, тавҳид аст, ислом аст.

Бо имон ба рӯҳу равонат оромиш бахш то дар ин дунё гарчанде мусибату вазминҳо ба сарат меояд худатро бо имонат хушбахту саодатманд эҳсос куни!

✍ Мадрасаи Муваҳҳида: