به کسی اعتماد ندارم چون اکسم وقتی پیش عشق زندگیشه،هنوز به من تکست میده

با مظلوم‌ نمایی کاری کرد تو آدم بده داستان بشی ولی فقط خودتی که شخصیت واقعیشو میشناسی

من میگم ناراحت نشدم ولی بعدش دیگه اون حس قبل رو بهت ندارم

چقدر از همه متنفر شدم جدیدا،دیگه حس خوب از هیچکس و هیچ چیز نمیگیرم.حس میکنم همه با نقشه اومدن جلو،همه نقاب دارن و یکم بگذره خود واقعیشون رو نشون میدن.به همه چیز بد بینم؛دلم میخواد همه آدمارو بلاک کنم و هیچ راه ارتباطی با هیچکس نگیرم.شاید بگن دیونه یا مودی، اما همین آدما منو اینجوری کردن آره همشون

علاوه بر اینکه با هر کسی معاشرت نمیکنم با اونی که با هر کسی معاشرت میکنه هم،معاشرت نمیکنم

واسه هالووین میخوام نقش آدمای دورمو بازی کنم،ببینین خایه میکنین

من از دوست داشتنِ تو دست بر نداشتم.اما از اینکه بذارم این دوست داشتن همش به من آسیب بزنه دست بر داشتم

یه عزیزی میگفت:
اگه من مُردم،منو با لباس رئال مادرید دفن کنید،شاید کامبک زدم برگشتم

به نظر من اونی که واقعا دوستت داشته باشه وسط مهمونی بهت یه پیام میده،وسط مسافرت بهت پیام میده،وقتی کلی کار داره بهت پیام میده،وقتی با عجله داره میره به جلسه و کار و زندگیش برسه یه تکست کوچیک میده،این حس که ببین من حواسم بهت هست که منتقل میشه خود عشق و علاقست

تموم شدن رابطه ایی که حقیقتاً دلت میخواسته نگهش داری بد جور میریزدت به هم