anyway, هوا عالیه

و می‌دونید، الان می‌دونم مکالماتم و وقت‌هایی که با افراد می‌گذرونم یک چیز عمیق‌تر از این لایه‌های پلاستیکی‌ای داره که روی خودمون می‌کشیم. این حتی برام ارزشمندترشون می‌کنه.

و از موقعی که این روال رو پیش گرفتم می‌تونم بگم نود درصد روابطم رو از دست دادم و اوه، باید بدونید چقدر اتفاق معرکه‌ایه.
وقتی می‌فهمی کدوم افراد دوست‌هاتن و کدوم‌ها، صرفاً براشون «جالب»ـی.

i love things that make me ‘feel’
i love things that make me ‘think’
i love spending time with people who do that.

تام و جری یه کلاسیک خلاقانه‌ و بی‌نقصه که همیشه ارزش زمانم رو داره و قراره تا هشتاد سالگیم هم نگاهش کنم

استاد می‌گه «هرچه زودتر ازدواج کنید، بهتر. به هر حال ازدواج یه خریتی می‌خواد که فقط توی همین سن شما هست.» :))))

می‌خوام از جوونیم خاطراتی بسازم که وقتی پنجاه سالم شد و بچه‌م عکس‌ و فیلم‌ها رو دید، با خودش فکر کنه مامانش جوونی خفنی داشته

خیلی دارم تلاش می‌کنم آرش رو نجات بدم، اما با این وضعیت پسران وطنم که باهمدیگه سر نژادپرستی و جنسیت‌زدگی و هموفوبیک بودن مسابقه گذاشتن، به احتمال قوی تا ۳۰ سالگی تنها خواهم ماند و می‌ریم روی پلن B یعنی اینکه آرش باید گردنم بگیره as he said

یعنی میرینن تو خودشون اگه سرشون تو باسنشون باشه

روزِ دیــدار مــن و تــو~🤍

آن روز که قلبم گریبانگیرِ روح پژمرده‌ام شده بود و روزگار تلخی خود را به خوردِ من داده بود، بی‌قراری را در بندبند وجودم حس می‌کردم! عشق تو را همانند گل یاسی خوش‌عطر در قلب پروراندم، حال زمان آن رسیده بود که انتظار این قلبِ سیاه به پایان برسد و شکوفه‌ی عشق ما زندگی خود را آغاز کند...
آری! آن روز فرا رسیده که تنهاترین یاسِ باغچه‌ی قلبم را تقدیم روحِ تو کنم!
روز دیدار دوباره‌ی قلب‌های عاشق‌مان بود. به امواج و رقص ماهی‌های دریا خیره بودم، تنها شاخه گلی یاس بر دست داشتم و با پای برهنه ساحلِ شنی را قدم‌به‌قدم با بی‌قراری فتح می‌کردم.
احساسات گوناگونی را به دوش می‌کشیدم، سؤالات مختلفی کویرِ ذهنم را به چالش می‌کشید و با خود می‌گفتم: حال پس از سال‌ها دوری چگونه شده‌ای؟! آیا هنوز هم زیباتر از خزان و ابرهای بهاری هستی؟!
نه! سوالاتم پایانی نداشت، این چه حسی بود؟ روزِ دیدار من و تو مقدس‌ترین خاطره‌ی این روحِ سرد می‌شود! چشمانم را بسته بودم، بوی آشنایی که روزها بود از آن محروم بودم؛ مَشامم را قلقلک می‌داد... نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد! می‌توانستم لبخندِ زیبای یاسِ قلبم را ببینم، آن بوی آشنا مژده‌ی به پایان رسیدن انتظار طولانی و طاقت‌فرسا را به من می‌داد.
چشمان‌ بی‌فروغم باز شد، دریا بی‌طاقت‌تر از من برای وصال‌مان بود. اشکانم از زندان چشمانم آزاد شده بود و حال این قطره‌های مزاحم مانع دیدار چهره‌ی دلنشین تو شده بودند؛ قلبم در امان گرفت هنگامی که خودم را در آغوشت دیدم!
هیچ‌چیز نگفتم و فقط تمام این لحظه‌ها را در ذهنم ثبت و ابدی کردم...
حال که دفترچه‌ی خاطراتم را می‌خوانم به دیدار دوباره‌یمان لبخند می‌زنم.