حرفامو می‌شنوی، از لابه‌لای شعر، این‌جوری بهتره
اما بدون هنوز، شب‌هام بدون اشک، محاله بگذره
محاله بگذره

بودی کنار من، اما چه سوت و کور، من بودم و خودم
با این همه ولی، از گوشه گیریات، خسته نمی‌شدم

تو با خودم که هیچ، با سایهٔ منم، حرفی نمی‌زدی
با این همه ولی، به شب‌نشینیِ، دلم خوش اومدی
خوش اومدی

از چی برات بگم، وقتی نگفته‌هام، با من عجین شده؟
حس می‌کنم دلم، غمگین‌ترین دلِ، روی زمین شده

روزا که می‌گذرن، اما محاله که، حسّم عوض بشه
آخه هر شب یه ذره شعر، روح خرابمو، سمت تو می‌کشه
سمت تو می‌کشه

امشب قراره که، با خاطرات تو، بازم بشینم و
باز درد و دل کنم، با کاغذای شعر، صبحو ببینم و

غرق خودم بشم، با قطره‌های اشک، رو کاغذای خیس
این بیت آخره، اما همیشه شعر، پایان قصّه نیس

پایانِ
قصّه
نیست
…

بچه‌ها می‌شه یه کاری کنین واسم هرکدومتون همین زیر یه جمله واسم بنویسین با تگ اسمتون می‌خوام جمله‌هاتونو قاب کنم هی ببینم هی ذوق کنم :)))))

هوا انقدر خوب و قشنگه که لعنت به دانشگاه اه

عمیقاً از موهام خسته شدم. ۲۰ ساله همین شکلیه اه

من تازه بیدار شدم محمد امتحانشو تموم کرده عالی آقا

بسیار عالی فهمیدم که کارت امتحان رو خونه جا گذاشتم

بسیار عالی فهمیدم که کارت امتحان رو خونه جا گذاشتم

نمی‌خوام مثل من تنها بشی با گریه‌ها
اما منو یادت بیار هرجا تو تنهایی زمین خوردی