#mutolaa
#iyul

1. Jeyms Ngugi “Bolakay nidosi”

2. Nikolay Nosov “Bilmasvoy quyosh shahrida”

3. Uilyam Shekspir “Richard III”

4. Yujin O’Nil “Qayragʻoch soyasida”

5. Abdurauf Fitrat “Hind istilohchilari”

6. Hamza Hakimzoda Niyoziy “Burungi qozilar yoki Maysaraning ishi”

7. Fyodor Dostoyevskiy “Aka-uka Karamazovlar” (1-2-3-qism)

Bugun bir doʻstim iyul oyida oʻqigan kitoblarini yozgan ekan. Men ham ilhomlanib sanab chiqdim.)

Biri shu yerda oʻlib ketdi, boshqasi oltin izlab ketib oʻsha yerda oʻldi. Hozir birortasi yoʻq. Oson yoʻl bilan moʻmay boylik orttirishni istaganlarning qismati shu, Xudo esa qudratli, faqat kuchli odamlarga qayishadi.

Yujin O’Nil | “Qayragʻoch soyasida”

Ish koʻp. Alhamdulillah)
Bekorchilikdan saqlasin! ?**

Turmush oʻrtoq bilan bamaslahat qilinmagan ishlarning aksariyati omadsizlik bilan tugaydi)
Soʻraganimda u bunga ruxsat bermas edi degan gap — bahona xolos)

Mayli, u sizni tanqid qilsin; ruhiy, jismoniy yoki moddiy koʻmak bermasin, lekin choʻkishingizga jim qarab turmaydi.

Oʻzgarish yoʻq…

Yaqinlashgan sari kayfiyat tushib ketaveradi)
Yuragim ogʻriydi, yigʻlayman))

Har doimgiday atrofdagilar sababini soʻrashadi, men esa “bilmasam” deb qoʻyaman. Aytganimdan nima naf?!

Shu sanani kalendardan oʻchiramizmi?))

?

#yakshanba ?

— Dadasi, keling bitta oʻyin oʻynaymiz.
— Yoʻq! Oʻynamayman! Hamma ishni oʻzing qilasan.

Ustoz otangdan ulugʻ

Xalqda Mehmon otangdan aziz, Ustoz otangdan ulugʻ degan hikmat bor. Biror aqlli zot, otadan ulugʻ, otadan aziz inson boʻlmaydi, deb aytgan chogʻi, keyingi vaqtda Mehmon otangdek aziz, Ustoz otangdek ulugʻ deyish urf boʻldi.
Otadan ulugʻ va aziz kishining yoʻqligi haqiqat. Аynan shuning uchun ham bu tashbeh ishlatiladi. Maqol xalq ijodi. Ijod badiiyatsiz, badiiyat mubolagʻasiz boʻlmaydi. Inson boshi toshdan qattiq, deymiz. Toshdan qattiq narsa yoʻqligi uchun shunday deymiz. Togʻni ursa talqon qiladigan yigit, degan gap bor. Togʻni maydalab boʻlmasligi uchun bu maqol qudratli va boqiy. Dunyoni suv bossa toʻpigʻiga chiqmaydigan odam boʻlmaydi. Soch bilan koʻcha supurilmaydi, koʻz yoshi bilan suv sepilmaydi. Lekin yor yurgan koʻchalarni supuray sochim bilan, changi chiqsa suv sepay koʻzlardagi yoshim bilan, deya kuylanadi. Buni lutf deydilar. Zavqi yoʻq odam lutfni anglamaydi. Bir doʻstimiz boʻlardi. Latifa aytsalar kulmas, “yoʻgʻ-ey, bunaqa boʻlishi mumkin emas” deb turardi. Shu doʻstimiz adabiy tanqidchi boʻldi, lekin adabiyot nima ekanini, goʻzallik nima ekanini anglamay xoʻmraygancha dunyodan oʻtib ketdi.
Mehmon otangdan ulugʻ, deganda biz avvalo otani ulugʻlaymiz. Otadan aziz, otadan ulugʻ zotning yoʻqligini mubolagʻa vositasi bilan tasdiqlaymiz.
Nega men bu arzimas xatoga yopishib oldim? Gap shundaki, odamlarda tafakkur kuchi ortgani sari tasavvur kuchi kamayib bormoqda. Zavq-shavq oʻrnini sovuq hisob-kitob egallamoqda. Аql va yurak bahsida hissiyot yengilib, quruq mantiq gʻalaba qilmoqda. Bu jamiyat uchun xatarli hol. Oʻzbek askiyani unutsa, doʻstona hazillarni esdan chiqarsa, soʻzning latofatini anglamay qolsa, bu falokatdir.

Erkin Vohidovning “Soʻz latofati” asaridan@Arjumandbegim