«Суҳбатларимиз чиройли бўлиши мумкин, одамларнинг кўзидан ёш чиқадиган гаплар гапириш, қойил қолиб, эртага уч-тўрт кун гапириб, фалончи гапни қойил қилди, дейиши ҳам мумкин. Аммо шу гап гаплигича қолса, бунинг нима фойдаси бор?! Ҳеч бўлмаса, битта суҳбатдан битта сўзни амалга олайлик. Майли, ҳаммасини бажара олмасмиз, лекин »мен мана шу нарсани билмас эканман, энди билдим, шунга бир амал қилай«, деб кўчага чиққандан кейин шунга уриниб кўрайлик - Худо хоҳласа, ҳаммаси яхши бўлиб кетади! Ана шунда аҳлоқ маъноси кўтарилади, қалбимиз покланади, нафсимиз жиловланади, бизни ёмонликка тортмайди».

Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф рoҳимаҳуллоҳ

Ayol va qizlarni ertaga boʻlib oʻtadigan ochiq darsimizga taklif etamiz!

Сен ҳис қилаётган нарса аслида ёлғизлик эмас. Аллоҳга узоқликдир..?!

-Uylarimiz kattalashyaptiyu, oilamiz kichiklashib boryapti.
Qulayliklar koʻpayapti, vaqtimiz kamayapti.
Bilim darajamiz oshmoqda, lekin, toʻgʻri fikrlashimiz kamayib boryapti.
Ilm ortyapti, amal esa yoʻq boʻlib ketyapti.

Mutahassislar koʻp, muammo undan ham koʻp.
Dorilar koʻp, sogʻliq yoʻq.
Insonlar oyga chiqishni va yana qaytib tushishni uddaladi, ammo yaqinidagi qarindoshidan xabar ololmadi..

Insoniyat juda katta hajmdagi ma’lumotlarni saqlash uchun koʻpgina kompyuterlar, telefonlar yaratdi, lekin oʻzaro aloqa qilishni unutib qoʻydi.
Biz sonini qozondik, ammo sifatini boy berdik.

Odamlarning boʻylari uzun, axloqi past.
Daromadi katta, himmati kichik.
Hozir shunday zamonki, derazaning orqasida koʻp narsaga guvoh boʻlish mumkin, lekin shaxsiy xonang boʻsh..qalbing boʻsh..

Dunyo-har bir insonning hojatini qondirish uchun yetarli darajada katta, lekin, har bir insonning nafsini toʻydirish uchun esa, juda ham kichik ekan.

Namozini nuqsonli o‘qiyotgan kishini ko‘rib Molik ibn Dinor: “Bu odamning bola-chaqasiga rahmi kelmas ekan”, dedilar.

Shunda: “Namozida kamchiligi bor odamning nega farzandlariga rahmi kelmas ekan”, deyishdi.
Molik javob qildilar: “Bu ularning kattasi, kichiklar undan o‘rganishadi.”

📒Manba: “Uni poklagan najot topur” kitobidan

очиқ юз тилнинг таржимони, тил эса қалбнинг саҳифасидир. гул мевага айланганидек, очиқ юз саҳоватнинг аломатидир.
оқилнинг тили дилида, аҳмоқнинг дили тилидадир.

«унваанул байан»

Agar inson biror narsani qattiq xohlasa, bor kuchini, bilimini jamlab, oʻz maqsadiga erishishi mumkin. Allohning izni ila

Qaysidir ishimizni amalga oshirishdan bizni dangasalik, maqsad va tavakkulning yoʻqligi toʻxtatadi.
Yana, oʻz mas’uliyatimizni boshqa insonlar va boshqa vaziyatlarga yuklab qoʻyishga odatlanganmiz.

Hayotimizga doir qarorlarni oʻzimiz qabul qilamiz, har bir amalimizga oʻzimiz javob beramiz.
Va bu qarorlar bizning shaxsiyatimizni shakllantiradi.
Nega boshqalardan kutishimiz kerak?
Nega boshqalar aybdor yoki sababchi boʻlishi kerak?

Tushuning, siz maqsadingizga erisholmayotganingizga ob-havo, pulsizlik, oliy ma’lumotingizning yoʻqligi “noqulay” vaziyatlar sabab boʻlolmaydi.
Inson islohni avvalo oʻziga qaratishi kerak, ongini, qalbini yomon va beoʻxshov hayollardan tozalashi, niyatini esa toʻgʻirlab olishi kerak.
Ha, qoqilasiz, zotan hech kim yoʻl tekis deb va’da bermagan.
Motivatsiya yetishmaydi demang, motivatsiya kelib-ketuvchi, pasayib-ortuvchi narsa.
Sizga intizom, muntazamlik va tirishqoqlik kerak!