Sıla\-i rahim ***?***

Benim fav şeker ?**

`Annem dedi ki;
Bugün kim aradıysa Esra nasıl oldu diye sordu.

Bahtiyar olduk ? vefalı insanları ömrümden eksik etme Allah'ım ??`

Bugün kendimi fazla zorladığım için ağrılarım arttı. Annem de odamın kapısını açık bıraktı 'kalkacaksan seslen duyayım tek kalkmaya çalışma sakın' dedi ve az önce bir daha geldi 'sakın seslen bak biraz fazla bağır uyurken duymam belki kendin falan kalkma ağrın var' dedi.Onların bana verdiği değer..***?*** Şükür sebebim..***?*** Elhamdülillah..***?***

*Bir seneyi daha bitirdik. Öyle hızlı falan geçti belki ama geriye bakınca nasıl da deriiin şeyler yaşattı bizlere aslında. Kendi adıma konuşacak olursam sanırım hayatımdaki en zor seneydi. Hiç yaşayacağıma ihtimal vermediğim şeyleri yaşadım. Ve hiç geçmeyecek dediğim duyguları-insanları uğurladım. Aslında hepsi benim hayatımın bir parçası biliyorum ama işte insan beklemiyor ve aldanıyor ya ısrarla..
Sene biterken ve başında bile sağlığım ile imtihan verdim. Son senelerde imtihan olduğum konulardan biri sağlığım oldu..
Ve ben bir kez daha anladım ki insan gerçekten kıymet bilmiyor ama ufacık şey bile nasıl kıymetli aslında..
Yani nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama nefes almak en basitinden (o kadar değerli ve basit denilemeyecek bir şey ki aslında)

Bu yazıyı misal yazmaya başlarken de hastaydım ama birkaç satırdan sonra bende yok çünkü iyice ağırlaştım ve kaç gündür gözüm bir şey görmüyordu doğru düzgün. Neyse asıl konuya dönecek olursak;
Zor seneleri bıraktık ardımızda yahut daha zorları bekliyor bizleri bilinmez. Bildiğim bir şey varsa ben bugün hepsinin benden aldıkları yahut verdikleri ile benim. Hâlâ eksiğim, hâlâ hatalıyım, hâlâ yanlışlarım var, hâlâ günahkarım ama her seferinde daha iyi şekilde kalkmak için daha sert düşüyorum. Ve kendime tutunacak bir el aramak istemiyorum çünkü kime tutundu isem kırıldı dallarım bir bir...
İncinen taraf olma düşüncesini geçtim çünkü incinenin tesellisi Allah'tandır ama inciten..

Aslında nasıl da büyüyor insan farkında olmadan. Farkında olduğunu zannederek ama gerçekten farkında olmadan. Misal büyüdüğümü hissederken acizliğim ile karşılaşıp mızmız bir kız çocuğuna dönüşüverince anlıyorum büyümek sanırım bir yerde imkansız. İnsan hiç büyümüyor aslında sadece yaşa(l)dıkça büyüdüm zannediyor.
Ben bu sene en güçlü yanlarımdan biri ile tanıştım ve aynı zamanda en kırılgan yanıma veda ettim. Evet hâlâ biri dokunsa ağlarım ama artık bunu bir ben bilecek kadar gizlerim. Çünkü insanlar bir yerde acılarından vuruyor insanı. Fark etmeseler de acılarına dokunan sözler ile paramparça ediyorlar ve kalıyorsun binbir parça..
Velhasıl öyle çok bir şey değişmedi benim için yok 31 Aralık yok 1 Ocak aaa yeni sene falan. Ciğerimiz söküle söküle şifa arıyoruz işte beş sene de geçse nafile..
Ben planlar yaparken bak nerede buldum kendimi işte öylece..
Oysa ben çok başka şeyler hayal etmiştim. Ben hep çok başka şeyler hayâl ederim zaten. Sonra da paramparça kalırım ortada. Şimdi ise insanların bendeki açtığı yaraları onarmak için kendimi herkese kapattım. Kendimi dinleyeceğim. Dinlemek için en geç kaldığım kişiyi.. Kendime daha çok vakit ayıracağım meselâ. 'Elalem' başlığı altında yaşamayacağım çünkü onların cenneti yok geçte olsa öğrendim. Velhasıl bundan sonra önce kendim için olacağım sonrası sonra..

Sevgili kendim; dilerim sonraki senelerde önceki seneleri aratmayacak güzellikler nasip olur ve dilerim insanlar bir şeyleri tercih etmek için sonuncu tercih seçeneğidir bunu unutmazsın. Seni seviyorum. Lütfen kimseden sevgi dilenme çünkü söz veriyorum sana yetecek bir sevgi olacak bende dâimâ. Sen senden eksik olma gerisi o kadar da mühim değil inan. Çok satır var sadrımda ama gerisi bana kalsın. Vakti geldiğinde dökülmesi ise hayırlı olan dökülür zâten biiznillah..

Vesselam...*

Saat 00.30 tam uyuyacaktım bir telefon “seni görmeye geliyoruz” şaka sandım ama doğruymuş. Geldiler sırf benim için yorgun olmalarına rağmen görmeye. Şimdi de mutluluktan uyuyamıyorum ?

*Az evvel yemek yapıyor idim. Sonra kardeşim (10) geldi ve dedi ki;
"Bunları bugün yemek için almıştık sana da ayırdık. Merak etme İsrail malı değil senin bize aldıklarından aldık."

Sonra gitti ve ben öylece kalıverdim. Koskoca insanların taş kalbi erimiyor da bir çocuk nasıl anlayıveriyor anlatılanı.
İşte bu yüzden bir Fâtıma olun ki Hasan'lar Hüseyin'ler yetişsin eteğinizde. Çocuklar saftır ve tertemizdir bellekleri. Ne ile doldurur iseniz onunla yaşar, yaşatırlar. İşte bizi kurtaracak olan ardımızdaki doğru yetiştirilecek o küçücük bedenler ama kocaman yürekleridir. Elhamdülillah...???*

“Kendini değersiz hissettiğin zamanların bir üzülme süresi vardır. O süre bittiğinde kendine saygı duyman gerektiğini öğrenirsin, mantığın konuşur. Kendine saygı duydukça, hak etmediğine inandığın, değersiz hissettiğin yerden kalkıp gitmeyi öğrenirsin, yürümeyi öğrenip, gelişmek böyle bir şey…”

Benim çok eski bir hâlim, senin çok eski bir hâlini gerçekten çok sevmişti. Ama düşünüyorum da belki onları o çok eski vakitte rahat bırakmanı zamanı çoktan gelmiştir.