❗️Дорогие друзья

Публикую адреса по которым вы можете принять участие в инициативе Հայաքվե

Ереван

?Аджапняк
Улица А. Саргсян 5
?Аван
Улица Худякова 222
?Арабкир
Улица Н. Зарян 27 (начиная с 30 июня)
?Давидашен
Давидашен 3-ий район 23/1
?Эребуни
Улица Сасунци Давид 87
?Центр
Улица В. Терян 44
?Малатия-Себастия
Улица Себастии 32
?Нор-Норк
Шоссе Гая 19
?Норк-Мараш
Улица А. Арменакяна 272
?Нубарашен
9-ая улица Нубарашена 4
?Шенгавит
Улица Г. Нжде 26
?Канакер - Зейтун
Улица Д. Анахта 11

?Гюмри
Административное здание города Гюмри, площадь Варданак

?Артик
Центр искусств имени Т. Мансуряна
Улица Независимости 28

?Ашоцк
Дом искусства

?Маралик
Дом искусства
Улица Шагинян 2

?Ванадзор
Административное здание Ванадзора на площади Айка
Улица Тигран Мец 22

?Алаверди
Район Сараарт
Дом культуры

?Туманян
Дом культуры имени Туманяна

?Спитак
Административное здание Спитака
Улица Шаумян 7

?село Кариндж
Сельское административное здание

?село Марц
Сельское административное

?Капан
Центр культуры Капана
Улица Чаренца 2

?Горис
здание отдела судебного исполнителя
улица Григора Татеваци

?Населенный пункт Татев

- Село Шинуайр, центральная улица 14
- село Татев, 1-ая улица, 20
- Село Хот, улица 3-ая, 30
- Село Аржис, 6-ая улица, 6
- Село Алидзор, 1-ая улица, 15
- Село Сваранц, 1-ая улица, 18
- Село Тандзатап, 2-ая улица, 43

?Каджаран
Административное здание города
Лернагорцнери 4

?Село Арцваник
Административное здание села

?Село Давид Бек
Административное здание села

?Село Сюник
Административное здание села

?Село Чакатен
Административное здание села

?Масис
Административное здание города
центральная площадь

?Арарат
Дом культуры

?Село Саят-Нова
Административное здание села

?Село Низами
Административное здание села

?Веди
школа избразительного искусства
улица Туманян 5

?Аштарак
Административное здание города
площадь Аштаракецу 7

?Дпрабак
бывшее Административное здание

Тавушская область
?Иджеван
центр искусства Иджевана
Меликбекян 4

?Берд
Дом культуры
улица Маштоца 82

?Нойемберян
Дом культуры
улица Ереванян 3

?Чинари
Дом культуры

?Абовян
Административное здание города
Барекамутян 1

?Чаренцаван
Административное здание Чаренцавана
площадь К. Демирчяна 1

?Раздан
Административное здание Раздана
площадь Конституции 7

?Нор Ачн
Дом культуры
улица Туманяна 6

?Армавир
центр искусств города Армавир - "Красный клуб"
улица Республики 32

?Мартуни
дворец культуры
площадь Шаумяна

?Варденис
дворец искусств имени М. Мкртчяна
улица Романи 10

?Гавар
Дом культуры
центральная площадь 3

?Чамбарак
Дом культуры
улица Г. Нжде 119

?Гегамаван
Административное здание села

?Севан
дом культуры

?Ехегнадзор
улица Шаумяна 1

?Вайк
Административное здание города
улица Шаумян 18

?Степанакерт (голосовать можно только с идентификационной картой)
«Мы и наши горы» агенство по региональному развитию
улица Сасунци Давид 1

————————————

❗️К ՀայաՔվե можно присоединится в рабочие дни с понедельника - пятницу, от 09:00 до 18:00.

Принять участие можно на любом пункте сбора подписей. Для участия необходимо иметь при себе паспорт или ID карту.



Սոցիալական «սոսինձ»՝ հասարակության փշուրներն իրար միացնելու համար

Նախորդ հրապարակմանս մեջ նշել էի խնդիրների հինգ կետ, որոնք պետք է սկսել լուծել՝ սկսելով վերջին կետից։ Սա այն գաղափարների համախումբն է, որը կարող է օգնել միավորել պատերազմի ու կորուստների, ինչպես նաև՝ անընդհատ հնչող ստի ու մանիպուլյացիաների հետևանքով մասնատված, փշրված հասարակական «անոթը»։
«Սոցիալական սոսնձի» օրինակները շատ են. բերեմ առավել թարմ օրինակներ։
Վ. Օսկանյանի ձևակերպումները, դրանց քննարկմանը հանրային դեմքերի ներգրավումը, սոցիալական սոսնձի լավ օրինակ է։ Թեման մտավ տասնյակ հազարավոր տներ։
Շրջափակման մեջ գտնվող Ռ. Վարդանյանի ուղերձներն ունեն երկու բնութագրիչ. անկեղծ են, որովհետև ծնվում են ծայրահեղ բարդ պայմաններում, և հստակ են, ու դրանք միանգամից կոնսոլիդացնում են հասարակության զգալի շրջանակների։
Վերջին շրջանում, ի դեպ, գրագետ ուղերձներ են գալիս նաև պաշտոնական Ստեփանակերտից, ինչը կարևոր է։
Հայաստանում առնվազն 10-15 հրապարակային գործիչ գրեթե ամենօրյա ռեժիմով հանդես է գալիս գրագետ-ադեկվատ ձևակերպումներով։
Սա թանկ ռեսուրս է։
Կան մարդիկ, ովքեր կարող են լուրջ գաղափարներ ձևակերպել, բայց այսօր լուռ են համատարած պարզունակ (թեկուզ՝ հայրենասիրական մղումներով) պատկերացումների ֆոնին։ Ճիշտ մթնոլորտում այդ մարդիկ մեծ օգտակարություն կունենան։

«Գաղափարների ֆաբրիկան» կջարդի իշխանական ստի համակարգը

«Սոցիալական սոսինձը» գրագետ, իրատեսական գաղափարների փունջն է։ Այդ առումով, պայմանական ասած, պետք է ստեղծվի «գրագետ, իրատեսական գաղափարների ֆաբրիկա»։ Կան քիչ մարդիկ, ովքեր իրենց հեղինակությամբ կարող են հիմնել այդ ֆաբրիկան, տալ ապրանք, որը կփոխարինի այսօր առկա անմիտ գաղափարների անծայրածիր ծովին։ Այսօր թե´ հայրենասիրական առողջ մղումներով, և թե´ լրիվ հակառակ միտումներով այնքա´ն գաղափարներ ու վարկածներ են տրվում հասարակությանը, որ մարդիկ չեն կողմնորոշվում, չեն ընկալում, չեն հասկանում՝ որը ինչ է։ Մարդուն դժվար է հասկանալ՝ ինչ է կատարվում իր շուրջը, իր հետ։
Որպես «սոցիալական սոսինձ» ծայրահեղ կարևոր է ներքին հաշտության գաղափարը, որը հենց սկսեց աշխատել այս իշխանությունը այլևս անելիք չի ունենա։
Ոմանք այս հարցում  համակարծիք չեն, գուցե այն պատճառով, որ ճիշտ չի ընկալվում «ներքին հաշտության» գաղափարը։ Այլ բառերով՝ դա միջընտրազանգվածային երկխոսությունն է։ Գոնե իրար լսելը։
Ասում են՝ ի՞նչ հանրային հաշտություն. կա´մ իշխանություն կփոխվի կամ պետությունը կկործանվի։ Իմ հստակ պատասխանն է. հանրային հաշտեցումը իշխանություն փոխելու տեխնոլոգիան է, գրագետ ճանապարհը։

Տեսեք. տարբեր հարցումներով՝ հասարակության մինչև 80 տոկոսը դեմ է Արցախը Ադրբեջանում լինելու գաղափարին։ Փառահեղ ցուցանիշ, բայց, մյուս կողմից, այդ նույն 80 տոկոսը չի շտապում միանալ «Հայաքվեի» ստորագրահավաքին կամ այդ 80 տոկոսը չի դուրս գալիս ընդդիմության հանրահավաքին։ Պարզ ասած՝ այդ 80 տոկոսը չի տեսնում այս ողբերգական իրավիճակի և այս իշխանության միջև ուղիղ, թվում է՝ պարզ կապը։
Սա նշանակում է, որ մենք ինչ-որ կարևոր բան համառորեն սխալ ենք անում։ Երբ հարցը դրվում է «կամ-կամ» սկզբունքով, դիտորդ, չկողմնորոշված 65-70 տոկոս հասարակությունը չի կատարում իր ընտրությունը։ Նման պայմաններում պետության փլուզումը չի կասեցվի։ Քանի՞ անգամ պետք է էմպիրիկ տեսնենք ու տապալենք պրոցեսը, որ սա հասկանանք։ Ուրեմն պետք է տեսնել խնդրի խորությունը և հրաժարվել պարզունակ պատկերացումներից, սխալներից։
Մարդուն պետք է տաս գրագետ ու իրեն չվիրավորող գաղափարներ։ Պետք է հնարավորություն տաս, որ քո ասածի մասին մտածի, ոչ թե քեզնից պաշտպանվի։
Իրական, ոչ իմիտացիոն «սոցիալական սոսինձը» թույլ կտա մեղմել հանրային խելագարությունը, սոցիալական տարբեր շրջանակների հնարավորություն կտա՝ ունենալու միասնական պատկերացումներ։ Եվ անցնել հաջորդ քայլին։

Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ


Հայաքվեն և իշխանության «հակաքվեն»

Իհարկե, շատերը հասկանում են, որ ստորագրությունների թվով չէ, որ որոշվելու է Արցախի ու Հայաստանի ճակատագիրը։ «Հայաքվեն» էականորեն կարևոր է նախ որպես պրոցես։ Այս իմաստով գաղափարի հեղինակները անում են կարևոր գործ։ Ինչ կլինի արդյունքում՝ ես չգիտեմ, ոչ ոք չգիտի։ Բայց սա մի պրոցես է, որը տասնյակ հազարավոր մարդկանց թույլ է տալիս ինչ-որ մի օգտակար բան անել, իրենց զգալ քաղաքացի, իրենց զգալ արժանապատիվ պրոցեսի մի մաս։ Սա թույլ է տալիս հիշել, որ Հայաստանը միայն գործող իշխանությունը չէ։ Սա պրոցես է, որը կարող է ունենալ հետաքրքիր զարգացումներ։ Բնականաբար, իշխանությունը հակազդելու է, և առաջին քայլը հիմա անում են՝ քարոզչամեքենայի միջոցով, թե՝ Հայաքվեն կբերի պատերազմի։
Սա թույլ գաղափար է, որովհետև մի իշխանություն, որը երկիրը բերեց պատերազմի և արդեն չորրորդ տարին է՝ չի կարողանում փակել պատերազմի էջը, չի կարող մեղադրել այլոց՝ պատերազմի վտանգ ստեղծելու մեջ։ Ավելին, իշխանությունից դուրս բոլոր հանրային պրոցեսներն այսօր ուղղված են հե´նց նոր պատերազմ թույլ չտալուն։
Այնուամենայնիվ պետք է նկատի ունենալ, որ այս իշխանությունը այսուհետ հասարակությանը միշտ պատերազմով է վախեցնելու՝ ամեն հարցում, իրենց յուրաքանչյուր տապալումից հետո։
Բայց նրանց հիմնական հակաքայլը դա չէ։
Իշխանությունը գիտի, որ միշտ ավելի ազդեցիկ են լինում քաղաքական պատասխանները։ Իշխանության ամենաազդեցիկ քայլը լինելու է Երևանի ընտրություններում ՔՊ-ի հաղթանակը։ Ընդ որում, կարևորը հաղթողի անձը չէ, այլ՝ իշխող ուժի։ Նիկոլն անմիջապես այդ հաղթանակը վերագրելու է իրեն և իր գործունեությանը։ ՔՊ-ի հաղթանակը նշանակելու է բոլոր առողջ շրջանակների հավաքական պարտությունը։
Դեռ ժամանակ կա՝ դա թույլ չտալու, բայց ես վստահ չեմ, որ արվում է ամեն անհրաժեշտը։
Շաբաթներ առաջ առաջարկել էի «Հանրության թեկնածու»-ի կարգավիճակով ու կոնսոլիդացիայով գնալ Երևանի ընտրություններին (առնվազն 2-3 թեկնածու կա, որ հաջողությամբ դա կանի)։ Հիմա էլ վստահ եմ՝ դա միակ տարբերակն է էլեկտորալ ակտիվության և հանրային առողջացման համար։ Թե ինչո՞ւ չի ստացվում, այս հարցը լրացուցիչ պարզաբանման կարիք ունի. պատճառները տարբեր են։
Հնչում է մի հակափաստարկ, թե՝ հիմա Երևանի ընտրությունների ժամանակը չէ։ Բայց այստեղ նույնպես կարևորը նախ պրոցեսն է՝ էլեկտորալ արթնացման և առողջ կոնսոլիդացիայի՝ ավելի կարևոր նպատակների համար։ Հարյուր հազարավոր մարդիկ ուզում են մի օգտակար քայլ անել՝ այս վիճակից դուրս գալու համար, բայց նրանց ոչ ոք ցույց չի տալիս այդ քայլը, և չեն ստեղծում քայլի հնարավորությունը։ Սա է խնդիրը։
Իսկ Երևանում ՔՊ հաղթանակը իսկապես լինելու է իշխանության «հակաքվեն»՝ ուղղված հանրությանը։ Կարո՞ղ ենք դա թույլ չտալ. միանշանակ՝ այո։ Առողջ տրաբանությունը հուշում է, որ լավ տեմպ առնող «Հայաքվեն», որպես հանրային շարժում, պետք է ստանա էլեկտորալ շարունակություն։ Հանրային շարժումը, որն այս ընթացքում հասցնում է իր շուրջ հավաքել ամենատարբեր քաղաքական հայացքների ու պատկանելության, լայն շառավղով շրջանակների, կարող է բնականորեն ծնունդ տալ իր թեկնածուին՝ քաղաքապետի ընտրությունների հանրության թեկնածուին։ Դա կլինի հանրային պրոցեսի բնական շարունակություն։ Իրոք, կա լավ տարբերակների հնարավորություն։ Մինչ այս արդեն իրենց մասնակցության մասին ազդարարած թեկնածուները ևս պետք է հաշվի առնեն այս հնարավորությունը և գուցե դառնան հենց այս պրոցեսի մի մաս։ Այս միավորումը ևս կդառնա ընդհանուր հանրային պրոցեսի մի բաղկացուցիչը։ Հանուն Արցախի, հանուն պատերազմի էջը փակելու, հանուն ներքին հաշտության պետք է գնալ այս ուղղությամբ։
Հակառակ դեպքում ակտիվացված, մոտիվացված տասնյակ հազարավոր ընտանիքներին մենք հերթական անգամ ուղարկում ենք տուն։ 


Карабахский метроном

Метроном в блокадном Ленинграде имел символическое и почти сакральное значение, был символом продолжающейся жизни и надежды.
Сегодня – в 21 веке, перед глазами мирового сообщества идет жесточайшая блокада Нагорного Карабаха. Отсутствие лекарств, жизненно необходимых средств, детского питания; больницы перестают принимать пациентов…
Представитель МИД РФ М. Захарова вчера призвала Баку «не делать карабахское население заложником политических разногласий с Ереваном».
ПАСЕ вчера приняла резолюцию, решительно призывающую прекратить блокаду Лачинского коридора.
Достаточны ли эти меры для решения ситуации? Однозначно – нет. «Карабахский метроном» сегодня должен бить в колокол тревоги намного сильнее и настойчивее. Безусловно, мы все должны в этом участвовать, многое определенно еще не сделано. Наше очевидное бездействие и «недодействие» не имеют оправдания.
Реальное ожидание в вопросе спасения 120-тысячного населения сегодня в первую очередь со стороны России, в том числе и в правовом аспекте, как вытекающее из трехстороннего заявления подписанного также президентом Путиным 9-го ноября.
Важную роль должны сыграть влиятельные деятели армянского происхождения, проживающие в России, представители культурной, научной, общественной, бизнес элит. Но их голос как-то скромно молчит. Это молчание в итоге будет неправильно истолковано и в Армении, и в России.
Бить тревогу в поддержку голодающих детей - это дело чести и достоинства. И гражданского долга, кстати. Тысячи армян, в том числе карабахских, пали защищая блокадный Ленинград. Карабахские армяне имеют полное моральное право – ожидать от России конкретных действий для спасения жизни и достоинства.
От России ждем конкретных шагов по дипломатическим и гуманитарным каналам – наземным, воздушным, любым путем. Кстати, в Степанакерте есть недавно отремонтированный, современный аэропорт, готовый принимать любые воздушные судна.

Ваге Оганнисян
Группа Альтернативные Проекты


Ու՞մ ժամացույցն է ճիշտ

Մի հարց անընդհատ իրար տալիս ենք. ժամանակ ունե՞նք, թե ոչ։ Այս  կարևոր հարցի պատասխանը մեկ այլ հարցի մեջ է. ժամանակ՝ ինչի՞ համար։

Եթե ժամանակ՝ սպասելու, թե ինչպես ենք կորցնելու Արցախը, ապա ժամանակը այստեղ հարաբերական հասկացություն է։
Եթե պետք է դա թույլ չտանք ու կասեցնենք աղետը, ժամանակ քիչ կա։
Եթե ուզում ենք ողբերգությունից խուսափել ու թույլ չտալ, որ մեր երկիրը պատառ-պատառ անեն, իրար նվիրեն, ապա ժամանակ քիչ է մնացել։
Եթե ուզում ենք դառնալ մի տարածք, որտեղ կապրի մի 1.2 միլիոն հայ, ու որը կլինի ընդամենը թուրքական ենթակառուցվածքներ սպասարկող միավոր, ապա ժամանակ կա. դա 5-10 տարվա հեռանկար է։
Եթե ուզում ենք, որ այդպես չլինի և ունենանք ժամանակակից, զարգացող հայկական պետություն, որը հարևանների հետ կգտնի արժանապատիվ գոյակցության լեզուն, ապա ժամանակ իսկապես շատ քիչ է մնացել։ Լուրջ փոփոխություններ են պետք։
Եթե աշխարհի ազդեցիկ հայերը՝ կապիտալի, կապերի և հնարավորությունների տեր, աշխարհի մեգապոլիսներում ուզում են լինել դիտորդ, թե ինչպես է հայրենիքը վերջանում, ու իբր մտահոգ փիլիսոփայել Հայաստանի ու Արցախի ճակատագրի մասին, ապա մի պահից չեն կարողանալու, որովհետև լրիվ ուրիշ իրականություն է լինելու։
Եթե կա կապիտալ, որ փողից առավել կարևորում է հայրենիքը և սերունդների առջև իր արժանապատիվ անունը, ապա պետք է շտապել, որովհետև վաղը կարող է ուշ լինել։
Եթե ուզում եք հասցնել Ավինյանի հետ պայմանավորվել ընտրություններից առաջ, ապա պետք է շտապել, կուշանաք։ Մարդը հո չի՞ կարող բոլոր «փրկիչների, դիմադրողների, ազդեցիկների» և այլ շրջանակների բոլոր հարցերը լուծել։ Նա էլ ունի իր տրամաբանական լիմիտը։
Եթե ուզում ենք ճկվել, տանը մի բան խոսել, բայց մյուս ձեռքով իշխանությանբ հետ լավ լինել՝ «տուն ենք պահում, հարցեր կան, գործ են խոստացել» և այլն, դժվար է ասել. կարող է լինել ժամանակ, կարող է և չլինել, անհատական հարց է։
Իսկ եթե ուզում ենք տեր լինել մեր երկրին, գնալ հետպատերազմյան վերականգնման ճանապարհով, իսկ մեր կյանքի նպատակը հիմա սա է, ապա դրա և´ ժամանակը կա, և´ ռեսուրսը։ Բայց պետք է շտապել։
Պետք է նախ և առաջ ինքներս մեզ հետ լինենք ազնիվ։ Պետք է որոշենք՝ ինչ ենք ուզում անել։ Հակառակ դեպքում ո՞վ գիտի՝ ժամանակ կա՞, թե՞ չկա։ Պետք է հասկանանք՝ ում «ժամացույցով» ենք մտածում։
Շատ դժվար է կանխատեսել, թե ինչ կլինի մեկ ամիս հետո, 2-3-6 ամսվա ընթացքում, որովհետև չգիտենք, թե ստվերում իշխանությունը ինչեր է անում, պայմանավորվում, ընդունում։ Սա բերում է նրան, որ մեր ժամացույցները սխալ են ցույց տալիս։ Իսկ հետո, երբ ամեն ինչ պարզվի, կարող է ուշ լինել, ու անիմաստ կլինի շատերի մեղայական ծղրտոցը, թե՝ մենք չգիտեինք...
Իսկ հիմա հիշեք. Արցախ դեղ չի մտնում, սնունդ չի մտնում, ծանր հիվանդները չեն բուժվում։ Այդ ընթացքում Հայաստանի առջև նորանոր պահանջներ են դնում։

Ամեն դեպքում՝ այս պահին դեռ ունենք ժամանակ.

-       Նոր պատերազմից խուսափելու
-       Արցախը հայկական պահելու
-       Մեր պետությունը պահելու համար։
Քիչ, բայց ունենք։

Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ

https://www.facebook.com/100064902008743/videos/244032191582254/

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.