زرد و خــزان

خـوانش : عـلی گـزمه
شاعر : اکـرم نــورانی
/شهریور ۰۳
📻@radiosarakhs

پادکست ها و خوانش های خود را با همشهریان در #رادیوسرخس به اشتراک بگذارید

فرق میکنه کی رئیس جمهور باشه
#مسعود_پزشکیان
#دانشجو
#رادیوسرخس
📻@radiosarakhs

- دوره‌گرد

خـــــوانش : عـلی گـــزمه
شاعر : محمدرضا یعقوبی

/شهریور ۱۴۰۳
📻@radiosarakhs
#سرخس

نقش کنشگر و مصلح اجتماعی در انتخابات

? دکتر رحمت اله اللهیاری (استاد دانشگاه تهران)

با خضوع تمام از زحمات و تلاش های مخلصانه و دلسوزانه عموم مردم برای طرح گفتمانی نو در سپهر سیاسی کشور به ویژه کنشگران و مصلحان اجتماعی  سپاسگزارم.

مصلحان نوعا برای اندیشه اصلاح‌گری و صلح‌اندیشی حاضرند از همه زندگی خود بگذرند تا همه انسانها حتی مخالفین خود در امن و امان باشند و قابل احترام ؛ عزت و عظمت را تجربه و احساس کنند تا  زیست شرافتمندانه داشته باشند .

انسانهای مصلح از خود می گذرند و ریسک خطر  زندگی زیستی خویش را بالا می برند تا عزت خواهی و آبرو داری کنند جامعه ای  امن و دارای مولفه های عشق، محبت، رفاه عمومی و کیفیت زندگی اجتماعی را ارتقا بدهند .

عرصه ورود به انتخابات ایران برای مصلحان معمولاً هزینه‌زاست.
اگر نامزد موردنظر ایشان برنده شود چون آبرو داری می‌کند و از آبرو و مال برای ارتقای سطح عمومی جامعه هزینه می‌کند، تا روز جمعه مجاهدت کرده و همین‌که نتیجه برنده‌شدن را درک می کند، خدای را سپاس گفته که همه رقیبان و رفیقان در امن امان زیست شهروندی را تجربه خواهند کرد، سهم‌خواهی را کنار گداشته و عرصه دردمندی و دغدغه‌مندی را بر می‌گزیند.
وی گرچه فن و فوت مهارت مجاهد شنبه را بلد است، اما شان و فهم انسان مصلح اجازه استفاده از فن و حرفه مجاهد شنبه را نداده و عالمانه و آگاهانه از آن عبور می‌کند و متواضعانه از احساس امنیت شاکر خواهد بود و همت بلند مردم و انتخاب آنها را قدر می‌نهد.  این یک انتخاب آگاهانه است که سرمنشا آگاهی و دانایی و توانایی است .

اما اگر نتیجه انتخابات به نفع اردوگاه ایشان تمام نشود سینه را سپر کرده پیشانی را به اندیشه مصلح مسلح کرده و از همه اردوگاه خویش با رشادت و شجاعت دفاع می‌کند و حاضر به پرداخت هزینه می‌شود.

تفکر اصلاح و اصلاح‌گری در مبانی نظری یک انسان به مفاهیم ذهنی عبور کرده یا به‌عبارتی بهتر مفاهیم درونی می‌شود، به‌عنوان ویژگی شخصیتی؛ معرف رویکرد عملی و نظری مصلح اندیشمند ظهور و بروز پیدا می‌کند .
مصلح اجتماعی برای دیده شدن در ستاد انتخاباتی به‌عنوان یک عنصر سیاسی صرف نیست بلکه به‌عنوان کنشگری فعال، آگاه و با تفکری درونی شده از اصلاح گری است.
فلذا از این همراهی و همگرایی در بستر خواستگاه اصلاح‌طلبی در مبانی اندیشه ای نه در عرف سیاسی، که تقلیل به باند و دسته سیاسی است، بسیار خشنود و خوشحال و خرسند است.
باشد که دولت مسعود پزشکیان دولتی توسعه‌گرا، مدنیت خواه، شهروند مدار و تعالی بخش ملاک های کیفیت زندگی همه ایرانیان در سرزمین مادری مان به صحنه بیاورد و نتیجه قابل قبولی در عرصه عمل به نمایش بگذارد تا تراز زندگی ایرانیان را در نرم جهانی به درجه اطمینان بخشی برساند .
و امیداورم بعد از انتخابات رقیبان نیز از دولت سایه به محضر آفتاب بیایند  شفاف و صادق با نقد مصلحانه و منصفانه مسیر توسعه ایران را باهم همراهی کنیم دست بدست هم دهید  تا ایرانی قدرتمند و سربلند باشیم .

?@radiosarakhs

خرّم آن کس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است

?جناب آقای مهندس نوری زاده

بدین وسیله از جنابعالی که با کمال پایبندی به اصول اخلاقی و صداقت نقش خویش را در سمت فرمانداری شهرستان سرخس ایفا نمودید کمال تشکر را داریم و بی تردید این روحیه تلاشگری و صداقت شما در یاد و خاطره مردم شهرستان سرخس ماندگار خواهد شد.
امید است همچنان تحت توجهات حضرت حق موفق و سرافراز باشید.

?@radiosarakhs

? دیوار کوتاه همت ما سرخسی ها!

? علی اصغر نامی
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ - مشهد

1. یکی از گلایه های دیرینه عموم مردم شهرستان سرخس این  بوده و هست که چون از سرخس کسی داخل حکومت نیست و مردم این دیار در قدرت دستی ندارند بنابراین کار چندانی هم برای رفع مشکلات مردم سرخس انجام نمی شود و حتی یکی از دلایل اصلی عقب ماندگی این شهرستان همین است.

این سخن چندان هم بیراه نیست چرا که تجربه نشان داده است در کشوری همچون ایران که حاکمیت قانون ضعیف است، مشارکت مردم در اداره امور واقعی نیست و خیلی جاها نقش افراد ذی نفوذ و قدرتمند در پیشبرد امور برتر از سیاست ها و برنامه هاست.
طبیعی است که اگر مردم یک شهرستان یا حتی استان حاشیه ای در حکومت مشارکت - و به بیان بهتر نفوذی- نداشته باشند حقوق آنان بیش از دیگران پایمال می شود. به تعبیر ساده تر چون کسی نیست که به دلیل تعلق خاطر عاطفی به مردم شهر و دیارش و یا حتی برای حفظ منافع شخصی و محلی اش، چنانکه باید از حقوق شان دفاع کند یا برای آنان دل بسوزاند لذا همیشه مشکلات هم سر جای خود باقی است.

شهرستان سرخس با دارا بودن حدود ۱۰۵.۰۰۰ نفر جمعیت، ۱.۲ هزارم جمعیت کشور را داراست -یعنی از هر ۱۰.۰۰۰ نفر ایرانی ۱۲ نفر آن در این شهرستان ساکن هستند. حال چنانچه به عدالت از نوع توزیعی آن هم قائل باشیم باید در بین ۲۵۰۰ مدیر ارشد کشور، همواره دستکم ۴-۳ نفر سرخسی حضور داشته باشند در حالی که هیچگاه پیش و پس از انقلاب چنین نبوده است.(۱)
همچنین از ۱۲ دوره نمایندگی مجلس پس از انقلاب هم سهم مردم شهرستان سرخس در حوزه انتخابیه مربوطه فقط ۳ دوره بوده است(۲).

1. مقدمه بالا را از این جهت گفتم که یادآوری کنم از ناکامی های مردم این شهرستان برای داشتن نمایندگانی در سطوح بالای تصمیم گیری کشور و کانون های اصلی قدرت در نظام سیاسی اعم از قوای مجریه، مقننه، قضاییه، نیروهای مسلح و غیره که بگذریم در بقیه عرصه ها نیز از سرخسی ها اسمی به چشم نمی خورد. سرخس در این سال های طولانی نه سرمایه دار و کارآفرین برجسته ای داشته، نه استاد صاحب نام و نشانی در دانشگاه ها و مراکز علمی کشور و نه چهره برجسته ادبی، هنری، ورزشی و غیره.

2. با این همه در همین سال های نزدیک کم و بیش برخی از فرزندان سرخس درخشیده اند و بخصوص دو تن از فرزندان شایسته سرخس نام این"سرزمین تفتیده و ستمدیده" را بلند کردند و به واسطه همت و هنر آنان بود که آوازه سرخس بر سر زبان ها افتاد، یکی آقای غلامرضا مؤمنی مقدم سرمربی تیم ملی والیبال جوانان پسر ایران که پس از سال ها تلاش و تجربه گرانسنگ با شایستگی تمام در مسابقات ۲۰۲۳ (تیر ۱۴۰۲) بحرین موفق شد با شکست تیم ایتالیا، ایران را به مقام قهرمانی جهان برساند(۳) و دیگری شاعر روشندل و فروتن آقای موسی عصمتی که با پیشینه ای از تلاش ادبی فاخر و حضور در محافل ادبی کشوری موجب شد در اوایل اردیبهشت ۱۴۰۳ از خود رکوردی بی همتا ثبت کند(۳) و بیش از پیش آوازه اش در کشورهای پارسی زبان طنین انداز شود.

3. جای شگفتی است که با وجود درخشیدن این دو تن فرزندان برومند سرخس در عرصه های ورزشی و ادبی در سطوح ملی و بین المللی، طی این مدت هیچ صدایی از سرخس برنخاست و هیچ اقدامی صورت نگرفت! نه از ادارات و سازمان های دولتی مرتبط با موضوع همچون ورزش و جوانان و آموزش و پرورش، نه از شرکت ها و بنگاه های بزرگ صنعتی و اقتصادی همچون پالایشگاه خانگیران، نفت و گاز شرق، منطقه ویژه اقتصادی و گمرک بین المللی با درآمدهای سالانه چند هزار میلیارد تومانی، نه از اعضای شورای شهر و بخش و شهرستان به عنوان مدعیان نمایندگی مردم در پارلمان محلی، نه از فرمانداری به عنوان نماینده عالی دولت، نه از برخی نهادهای انقلابی با آن همه امکانات مالی و تبلیغاتی، نه از شهرداری به عنوان مدیریت شهری، نه از افراد سرشناس و بخصوص چند نفری که در این شهر به صورت خودخوانده خود را معتمدین مردم می دانند، نه از صاحبان تریبون های تبلیغاتی همچون امامان جمعه و جماعت، نه از خبرنگارانی که مدعی هستند صدای مردمند، نه از صاحبان قلم و دیگر کسانی که در فضای مجازی مخاطبانی دارند، نه از بازاریان سرشناس و سایر اشخاص صاحب سرمایه و تمکن مالی و نه از هیچکس دیگر.

حال تصور کنید اگر همین موفقیت ها نصیب جاهای دیگری مشابه سرخس می شد از سوی متولیان امور و مردم آن شهرستان ها چه واکنش هایی را برمی انگیخت و چه اقداماتی را به دنبال داشت؟(۵)

حقیقتاً جای تأسف است که در سرخس و بطور مشخص در این دو مورد خاص، برای درست کردن ظاهر قضیه هم که شده نه بنری به دیوارهای شهر آویخته شد، نه از این دو تن افتخارآفرین دعوتی برای تجلیل و تکریم به عمل آمد، نه مراسم نکوداشتی برگزار شد و نه هیچ کار دیگری صورت گرفت.