ОЙ РАВОҒИНГ УСТИДА

Айланур давлат қуши олтин тароғинг устида,
Не тароғким, қуш қаноти эрди боғинг устида.

Қошларинг учди қиёлаб, чарчади, роҳат учун
Ухлагандек бош қўйиб икки қабоғинг устида.

Дил қуши баднафслигидан туш кўриб айлар хаёл,
Дона термоқлик билан тўймас дудоғинг устида.

Қўнмасин деб айланур чоғидаги парвоналар,
Киприкинг сақлар мудом икки чароғинг устида.

Осмон бел боғлади Фарҳодлик даъво қилиб,
Сен яшаб ўсган диёринг бирла тоғинг устида.

Ҳар куни бир кўргали муштоқ ўлиб ҳуснинг--қуёш,
Чустий остонангда, ой заррин равоғинг устида.

КЎЗИНГДАН

Эл кўрди букун ғамзани жонона кўзингдан,
Нур олди жаҳон халқи шабистона кўзингдан.

Тўққиз фалагу етти само, ҳур ила ғилмон,
Инсону пари жумласи парвона кўзингдан.

Хайёми агар бўлса эди, бодани кайфин
Билгайди боқиб бир йўли мастона кўзингдан.

Лаълингга Самарқанду, жамолингга Бухоро,
Жон садқа деди, мардуми Фарғона кўзингдан.

Учратса Намангон ила Қашқар йўлагида,
Айлангай эди Машраби девона кўзингдан.

Сийнангда яшир, очма хазинангни, ўғирлар,
Ҳеч тўкма юзинг саҳнига дурдона кўзингдан.

Боққанда ёмон кўз сенга шул онда ўйилсин,
Чустий садағанг ҳар куни мастона кўзингдан.

ХУШХАБАРДАН СЎР

Ҳаёт ширинлигининг боисин лаъли шакардан сўр,
Унинг анвори ҳуснин шуъласин шамсу қамардан сўр.

Танимга ишқининг оҳангари босқон урар ҳар дам,
Бунинг зарбин дилимдан сачраган ҳарён шарардан сўр.

На билгай, сўрма булбул ноласини масту уйқудан,
Унинг таъсирини уйғоқ қулоқ солган саҳардан сўр.

Муҳаббат оташин олам кабоби сезмади ҳаргиз,
Бу оташ шиддатин менда кабоб ўлган жигардан сўр.

Унинг васлин умиди бирла кезган телба ҳолимни,
Саросар тоғу дарё, чўлу қишлоғу шаҳардан сўр.

Жамолин мўъжизоти бирла тасхир этди кўнглимни,
Бу қудрат зўрлигин мағлуби бўлган сеҳргардан сўр.

Бўлаклар билмагай, завқи ошар Чустий, сабаб недур,
Буни айёми васлидан етишган хушхабардан сўр.

- Булур-
Чустий газали
Хушовоз хонанда Мухаммаджон Нишонов ижроларида

@Chustiy_ijodi

Азизлар, бу лаҳадга юз туман армон билан келдим,
Ҳисоби йўқ гуноҳу беадад нуқсон билан келдим.

Қолиб аҳлу аёлим, қасру айвон, молу мулким ҳам,
Кетиб жоним жасаддан, оҳу минг афғон билан келдим.

Кафандан бошқа ҳеч бир нарса йўқ энди бисотимда,
Кўзимдан кетди нуру, бу тани бежон билан келдим.

Солиб тобутга мурдамни, ўқиб дўстлар жанозамни,
Кўтардингиз лаҳад сорига, бу имкон билан келдим.

Эшиги, туйнуги, айвони йўқ бир уйга қўйдингиз,
Бу уйга на тўшак, на ошу на бир нон билан келдим.

Бу ер навбат-банавбат одам авлодини ер эрди,
Лаҳад комига мен ҳам ушбу дастурхон билан келдим.

Умидим, бу қоронғу қабр ичра нур сочур албат,
Дилимда нақш бўлган ояти Қуръон билан келдим.

Мени раҳматли деб ким эсга олса, унга минг раҳмат,
Ўлимга бўйсуниб, Ҳақ айлаган фармон билан келдим.

Дуода Чустини ҳам фотиҳангиздан қуруқ қўйманг,
Биҳамдиллоҳ, мусулмон аҳлиман, иймон билан келдим.

Оллоҳ таоло муқарраб бандаларини истиқболида содир бўладиган воқеа‑ҳодисалардан турли ишоралар билан огоҳ қиладими, йўқми, буни аниқ айта олмайман. Аммо, дадамнинг кўрган тушлари, Чустга бориб, ўша ерда вафот этишлари, киндик қонлари тўкилган она юртга, ўзлари кўрсатган жойга дафн этилишлари ҳамда қазойи қадардан ўн кун илгари битган юқоридаги шеърлари у кишининг валоят соҳиби бўлганларини англатса, ажаб эмас. Шунингдек, дадамнинг қуйидаги рубоийлари ҳам менинг бу фикримни қувватласа керак:
Нуруллоҳхожа ўғли эрди бу, исми Набихожа,
Кичиклардан кичик қолдирди дўстларга асар Чустий,
У дунёдан хабар, саксон йил ўтди, келмагач, охир,
Бу дунёдан у дунёга олиб кетди хабар Чустий.

Буни қарангки, дадам доимо: “Вужудим Чустда қолса, армоним йўқ”, дер эдилар, ниятларига етдилар. Илоҳо, жойлари жаннатда бўлсин, омин!

Музаффархон Хўжаев