من چرا هی بغض میکنم
ولی گریه نمیکنم
دلیلشم نمیدونم اصن بغض برا چیه
دیروز تو جمع بین اکیپ هی ایطوری نگا ملت میکردم چشام پر میشد نمیدونستم چ گی بخورم

ای بابا

مودش اومد

اگر من از تاریکی هایم بگویم بازهم جوری نگاهم میکنی ک گویا خورشیدم:)؟

کسی که تغییر کنه مثل ماشین سالمی میمونه که بخواد تعمیر شه...
ولی آدما توی تعمیر یه فرقی دارن؛
وقتی بخوای یه آدم و تعمیر کنی،همیشه یه قطعه اضافه میاد و اون قلبه!
کسی که تغییر کنه دیگه نمیتونه خودش و دوست داشته باشه..
پس عشقی که به تو بده هم قطعا یه روزی نیاز به تعمیر پیدا میکنه.
اونوقت اون قطعه ای که این دفعه اضافه میاد خود تویی!
خلاصه ک ادما رو هرجور ک هست دوست داشته باشین و سعی نکنید تغییرش بدین
بزارید خودش تصمیم ب تغییر بگیره

سبک اکسپرسونیسم»»»

_ من مسئول درد تو نیستم.. من هیچ مسئولیتی در قبال زندگیت ندارم..  متنفری از خودت؟ خب میخواستی نباشی!  بوی بد میدی؟  خب میخواستی بوی خوب بدی و سیگار نکشی.. تو برای من درد و عذابی... نبودنت حال منو بهتر میکنه و دیگه وجودت.. رفتار... برام مهم ن... با فرو رفتن…

شکنجه بیشتر از این؟
که پیشِ چشمِ خودت
کسی که سهم تو باشد‌‌ به دیگران برسد
چه می کنی؟
اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه به ناگهان برسد
رها کنی برود از دلت جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته به آن برسد
رها کنی برود و دوتا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه جهان برسد...!

در این تیره ی خوفناک
باز منو تنهایی بیداریم:)
هردو از سحر ترسیده..
و در ارزوی شب بی پایانیم
در این میان..
دل من کودکی بیش نبود..
که گول میخورد با تب وتابش
که فریب زبان نرم و نگاه سختش خورد!
دست خواستنش را به کودک احساسم دراز کرد..
وعده ی رویا و ابدیت داد
کودک درونم چه ساده است..
دست فریبش را فشرد و با او ماه ها قدم زد
ان غریبه ای که اشنا شد..
به لب پرتگاه رسید
مرا رها کرد و خود پرواز کرد ب سمت غریبگی:)
حال.. احساس ساده ی کودکانه ام
لب پرتگاه نشسته و پاهایش را تاب میدهد
به ارتفاع زول میزند
بی اختیار خندید و خود را به دره پرت کرد
دره ای از جنس بی اعتمادی.. درد.. دوری.. دلزدگی!
-تیرداد

انکه از جان دوست‌ تر میدارمش
با زبان تلخ می‌آزارمش
گرچه او خود زین ستم دل خون تر است
رنج او از رنج من افزون تر است