__افـرودیــت پـرسـتیـدنیِ مــن.
تاحالا بهت گفتم چقدر پرستیدنی هستی ؟!
من درسته که چیزی رو جز تاریکی نمی‌بینم، ولی حرکتِ مژه‌هات روی پوستم ، از حرارتِ پرتو‌های خورشید هم ملموس‌تره .
می‌دونم که چشم‌هام به اندازه‌یِ قهوه دوست‌داشتنی نیستن ، ولی بوسه‌هات باعث میشن با لبخند بهشون توی‌ِ آینه نگاه کنم.
می‌دونم اشک‌هام به زیبایی مروارید نیست ، اما طوری که تو لمسشون می‌کنی باعث میشن فکر کنم که ارزشمندترین مروارید جهان تویِ وجود منه .
می‌دونم ذره ذره‌ی وجودم از غم ساخته شده ولی خنده‌هات خوشحالم می‌کنه و لبخند رو لبام میاره .
می‌دونم که به اندازه‌ی دوست‌هات سرگرمت نمی‌کنم ،
می‌دونم که گاهی وقت‌ها حوصله‌ات رو سر می‌برمو عین پیر مردا رفتار میکنم ،
می‌دونم که قلبم به اندازه‌یِ تو روشن نیست ،
می‌دونم که همیشه خسته‌ام ،
می‌دونم که آدم جالبی نیستم ولی می‌خوام حداقل برای تو ، بهترین ورژن خودم باشم و ترو مثل معبودم بِپرستم رویای شیرینم .

U

عزیز کرده‌ی قلبم؛
من در خسته ترین وضعیت هم به تو نیاز دارم
مانند بچه ای که دوست دارد پیش مادرش باشد و به آغوش گرم او برود و چشم ببندد
وجود من داشتن تو را فریاد می‌زند و از خدایی که چراغ عشق را در قلبمان روشن کرد، تو را خواستار است
نمیدانم...!
تا کی باید صبر کرد
تا کی فریاد ها را خاموش کرد
تا کی جلوی چشمان اشکی را برای دلتنگی گرفت
فقط این را میدانم که هر روز دلتنگ تر از روزا های گذشته هستم و چیزی جز آغوش تو را نمی‌خواهم عشق ممنوعه..

آبی ترینم؛

"تـو‌ آفــریده‌ شـدی‌ تــا‌ مــال‌ مــن‌ بـاشـی‌"