گفتند: چگونه‌ای؟
گفت: زخمی عظیم خورده‌ام.
گفتند: بر کجا؟
گفت: بر جان.

📕تذکرة الاولیاء
✍عطار

@CalmCafe1 🍫☕️

غزل می‌جوشد از چایِ سیاهِ چشمِ پُررنگت
نگاهم کن بگیر از جان من این خستگی‌ها را

✍ مهران ترکمان

@CalmCafe1 🍫☕️

یونگ میگه: زندگی تازه از ۴۰سالگی شروع میشه، تا قبل از این سن، انسانها بیشتر درگیر شناخت خود، کشف علایق و استعدادها و درک دنیای اطراف‌شون هستند. بعد از ۴۰سالگی، تمرکز بیشتر به سمت تحقق بخشیدن به پتانسیل‌های واقعی‌تون، پیدا کردن معنا و هدف زندگی و پذیرش خود واقعی‌تون هست.

@CalmCafe1 🍫☕️

بوکوفسکی تو یکی از نوشته‌هاش میگه:

"باید خودمان نوری بر تاریکی‌مان بتابانیم
این را هیچ‌کس دیگری برای ما انجام نخواهد داد..."

همینقدر ساده و همینقدر قشنگ.‌‌

@CalmCafe1 ☕️?

دل ز تن بردی و در جانی هنوز
دردها دادی و درمانی هنوز
آشکارا سینه‌ام بشکافتی
همچنان در سینه پنهانی هنوز

?امیرخسرو دهلوی

@CalmCafe1 ☕️?

.
?دایی فقط کار کرد و زمین خرید !!

‏صبح از میبد تماس گرفتن: دایی احمد فوت کرد.. شرایط طوریست نمی‌توانیم حرکت کنیم به سمت یزد با دلبر و بچه‌ها یا حتی فقط منو دلبر.نشستم به خلوت خودم مرورش می‌کنم.
۱۸ سالگی رفت کویت به کارگری.خودش می‌گفت سالها شاگردی کردم و شب‌ها بالشت سرم در انبار بقالی که کار می‌کردم یه کیسه برنج هندی پر بود و پتوی زیر و روی‌‌ام یک کیسه برنج هندی خالی!..
بعدها اُستا شد. نزدیکی همان جا مغازه گرفت خانه گرفت.یادم هست نامه می‌نوشتیم آن زمان‌ها.مثل الان که ارتباط آسان نبود .آدرسش هنوز یادم هست. کویت حولی شارع الشمس بقالة المعادی...چند سالی یکبار چند هفته‌ای می‌امد و می‌رفت.
یک عالم چمدان سوغاتی می‌اورد برای تمام فامیل از بزرگ و کوچک.زمان جنگ عراق و کویت در آنجا ماند و مبلغ بسیار زیادی پاداش ماندن و خسارت جنگ گرفت. بعد از برگشت خاندان سلطنتی به قدرت دینار کویت با ارزش‌ تر شد و دایی پول‌دار تر .هر دو سه ماه پول فراوان می‌فرستاد و باغ و زمین پسته زار و ته خونه و خونه باغ می‌خرید ...ده‌ها و شاید صدها باغ و منزل و زمین دارد:میبد یزد قم مشهد تهران

اما گذاشت و رفت.به قول مادرم که امروز صبح با گریه می‌گفت:دایی‌تان هیچ وقت زندگی نکردفقط کار کرد و خرید. کار کرد و خرید...دایی هیچ وقت زندگی نکرد…
سفر بخیر خان دایی مهربان و مظلومم???

✍نویسنده: ناشناس
@CalmCafe1 ☕️?

*? موسیقی
عرفان طهماسبی - راه@CalmCafe1 ☕️*?

10 عادت برای اینکه انرژی زنانه‌ی خودتو افزایش بدی

1️⃣ سعی کن تایم بیشتری رو با محیط بگذرونی! هارمونی رنگ ها، تن صدای آدم‌ها، به همشون توجه کن. پیاده‌روی رو به برنامه‌ت اضافه کن.

2️⃣ به موها، لباس ها، آرایش و خودت برس!
حتما تایمی رو در روز بذار که بتونی آراستگی خودت رو حفظ کنی. نوع و رنگ لباس هات رو برنامه‌ریزی کن و از پوست و ذهنت مراقبت کن

3️⃣ به خرید کردن برو و تایم‌ت رو در پاساژ و مابین قفسه‌ها بگذرون! وقتی چیزی لازم داری، مستقیما سوال نکن که اون وسیله کجاست،سعی کن بگردی و به آهستگی محصولات دیگه رو فقط ببینی! بذار خودت پیداش کنی.

4️⃣ کتاب خوندن رو به روتین‌ت اضافه کن. البته نه هرکتابی! سعی کن این کتاب یک رمان باشه و قبل از خواب بخونش، اینطوری راحت تر میخوابی و احساس بهتری داری.

5️⃣ از تکنیک سکند برین یا second brain استفاده کن!
ارتباط گرفتن با انرژی زنانه دقیقا با راحتی و آرامش ارتباط داره
چطوری میخوای با این انرژی ارتباط بگیری وقتی سرت پر از افکار و پلن های انجام نشدست؟
این تکنیک اینطوریه که تو وانمود میکنی دو بخش مغز داری. وقتی توی محیط اداری و درحال کار کردن نیستی، از اون محیط فاصله میگیری و کاملا فکرت رو آزاد میکنی!

6️⃣ مورد شیش شاید یکم خنده دار باشه ولی اسمش  به در نرس
هدفش چیه ؟
تصور کن با پارتنرت رفتی بیرون و تو بعد از تموم شدن غذا  شروع میکنی به تند تند راه رفتن. اون مرد فرصت احترام رو نداره!
این تکنیک میگه اروم پیش برو و آهسته قدم بزن تا مرد بتونه در رو برات باز کنه و کنارت باهات صحبت کنه.

7️⃣ این مورد خیلی آسونه! فقط باید هرکاری که میکنی اروم تر انجامش بدی! هرکارییی که میکنی رو آروم تر و با حوصله انجامش بده.

8️⃣ این تکنیک اسمش be a 95
روش کارش اینطوریه که باید از کمال‌گرایی فاصله بگیری و هدفت این باشه 95 باشی نه 100!!
لزومی نداره همیشه بی نقص باشیم.

9️⃣ به خودت هدیه بده. قسمتی از پولت رو کنار بذار تا برای خودت هدیه بخری، لزومی نداره بزرگ باشه ولی باید فیزیکی باشه.

? به برنامت Me time اضافه کن!
تو هر روز داری برای کلی آدم وقت میذاری و به حرف ها و خواسته هاشون گوش میدی، ولی خودت چی؟

@CalmCafe1 ☕️?

.
?وقتی شروع به تغییر می‌کنیم؛ بقیه به ما برچسب می‌زنند! 

دیشب با یکی از زن‌های عزیز فامیل ظرف می‌شستیم که حرفمان کشید به مفهوم شادی و مصادیقش و این چیزها. زن جوان، قابلمه‌ی کف‌مالی‌شده را از دستم گرفت و گفت: «تو آدم شادی بودی. هم خودت شاد بودی هم بقیه رو شاد می‌کردی ولی چندوقته خیلی توی خودتی. چیزی شده؟» می‌خواستم بگویم: «چیز نه، چیزهایی شده.» ولی نگفتم. چون بعدش باید آن چیزها را هم تعریف می‌کردم و دلم چنین چیزی نمی‌خواست. تظاهر کردم که چیز خاصی نیست و فقط گفتم: «تراپیستمو عوض کردم که رویکردش تحلیلیه؛ یه چیزایی از عمق وجودم می‌کشیم بیرون که شیره‌ی جونم رو درمیاره.»

زن جوان تحصیلکرده که عضو کادر درمان یکی از بیمارستان‌های اسم‌ورسم‌دار پایتخت است گفت: «به‌نظرم نرو تراپی. هرکس می‌ره تراپی آدم بدی می‌شه.» بی‌نهایت تعجب کردم. تعجبم را فهمید و توضیح داد که: «یکی از همکارای من انقدررر آدم خوبی بود که نگو و نپرس. هرکس مرخصی می‌خواست به‌جاش وایمیساد. خیلی از شیفت شب‌ها رو به‌جای بقیه می‌موند. با همه مهربون بود. انقدر آروم و صبور بود که همه عاشقش بودن ولی از وقتی می‌ره تراپی، یه آدم دیگه شده. راحت جلوی بقیه وایمیسه و درخواست‌هاشون رو رد می‌کنه. همچین که ساعت کاریش تموم می‌شه فوراً شیفتش رو تحویل می‌ده و می‌ره، دریغ از یک دقیقه اضافه‌کار. حتی چند روز پیش با سرپرستار بخش دعوا کرد که چرا چندتا تعطیلی پشت‌هم براش شیفت گذاشته. خلاصه! خیلی آدم بدی شده. کاش نمی‌رفت تراپی.»

اسکاج کفی توی دست‌های آویزانم وارفته بود. خودم هم وارفته‌ بودم و باورم نمی‌شد یک زن امروزی تحصیلکرده، نمی‌فهمد که همکارش تازه درست شده!

✍منصوره رضایی
@CalmCafe1 ☕️?

?

روانشناس

توی خیابان شریعتی بودم که به طور تصادفی دوست قدیمی خودم را دیدم. این دوست من مثل خودم روانشناسی خوانده بود ولی حقیقتش را بخواهید از من در این زمینه با استعدادتر بود. متاسفانه بعد از ازدواجش روابط صمیمانه ما کم‌رنگ شد و بعد از مدتی به طور کلی از بین رفت.

دوستم با مردی از خانواده‌ای ثروتمند ازدواج کرده بود ولی من اصلا از شوهرش خوشم نمی‌امد شاید همین امر باعث قطع ارتباط ما شد. خلاصه با وجود سالیان زیاد خیلی گرم با هم خوش و بش کردیم و تلفنی رو درد و بلد کرده تا بتوانیم باز همدیگر را ببینیم.

چند روز بعد از اولین دیدار، تلفنی قرار یک ملاقات حضوری را در کافه‌ای گذاشتیم. روز ملاقات رسید و خاطرات گذشته تازه شد و از هر دری سخن گفتیم تا اینکه به او گفتم:"یادت هست، شخصیت روانشناسی افراد مختلف را برای سرگرمی تحلیل می‌کردیم و نظرهای تو از همه دقیق‌تر بود."

یکهویی ساکت شد و سایه ی از غم روی صورتش نشست و گفت:"یادت هست در مورد بابک به من چه گفتی؟" یکه خوردم چرا این سوال را پرسیده است پس خودم را جمع و جور کردم و خیلی محتاط گفتم :"آره بهت همون اول گفتم خودشیفته است ولی تو فکر می‌کردی از روی حسادت این حرف رو می‌زنم." با تاسف گفت :"آره، متاسفانه تحلیل تو در اين زمينه کاملا درست بود ."یکهویی انگار همه‌ی دنیا برایم تاریک شد چون می‌دانستم حتی یک دقیقه کنار افراد خودشیفته گذراندن چقدر سخت است چه برسد یک عمر.

کمی بعد برایم تعریف کرد که هر کدام از آنها برای خودشان زندگی می‌کنند ولی در ظاهر یک زندگی ایدآل و بی‌نقص دارند به او گفتم:" اگر انقدر سخت هست، چرا جدا نمی‌شوی؟" گفت:" خسته‌تر از ان هستم که یک زندگی جدید را شروع کنم به همین دلیل این دور باطل را ادامه می‌دهم."

دیگر در این باره هیچ نگفتم چون به نظرم روحش کاملا مرده بود و من هم دیگر انقدر به او نزدیک نبودم که بتوانم کمکی به او کنم و از طرفی اگر کسی خودش نخواهد هیچ‌کس نمی‌تواند به او کمکی کند. پس بحث را کاملا عوض کردم. چند ساعت بعد جلوی کافه از هم جدا شدم و من رفتنش را نگاه کردم دوست خوب من که زمانی پر از شادی بود تبدیل به یک مرده متحرک شده بود که در یک قفس طلایی بی‌هدف زندگی می‌کرد.

✍لیلا_دلارستاقی

@CalmCafe1 ☕️?