бірдеме деңдерші мына пікір астына

Теңізіме қайта барғым келіп жатыр)

Кей адамдардың жанында жәй үнсіз отырудың өзі бір бақыт..

Сондай жүректер бар, ауырған жүрекке саулық силайтын…
Сондай жүректер бар сау жүректі ауру қылатын…

Жүрек түкпіріңде айтылатын сөздер қаншама көп болса да, кей уақыттары өзіңді ұқтыру үшін үнсіздікті таңдайды екенсің…

соңғы кезде өзіммен өзім телеграмға ренжіп жүрмін.

-Бүгін өмірге мәз болдым..
-неге дейсің?
-анам еркелетті ыхых?
: тым сүйім сезім

Бақытты балалық шақ. Таңда ерте тұрып алып, теледидарды қосып азанымен мультфильм көретін уақыттарымды сағындым. Лайдан көкеме тамақ дайындап, тамаққа кел деп шақыратын уақыттарым. Бақытсыз - ақ бақытты болып жүрген кезім еді. Үйге кіруге асықпайтын, қазір міне үй адамы болдым. Төрт қабырғаны өзімнің үйшігім қылып алдым .
Кім ойлаған ? Осындай болып кетерімді. Бала кездегі қалауымның : ересек болуды қатты қалағандығымның қате екендігін енді түсінгендеймін. Ересек болып, қоғамдағы адамдардың қысымы, сені шарасыз адам жасап шығарады. Оларға мән бермей өмір сүрейін десең, болмайды . Бәрбір, олардың сөзі сүйектен өтіп, жүрекке шегедей қағылады екен. Осындайда, өмірден баз кешіп кеткің келеді екен