Өзіме қатты ой салған және әсер бергені болды. Оның бірі осы Янн Артюс-Бертранның 2015 жылы жарық көрген «Человек» (Адам) деректі фильмі болды. Менің түсінгенімше, деректі фильмнің мақсаты - адамзаттың әртүрлілігін, ортақтығын, қуанышы мен қайғысын, тәжірибесін, қорқыныштары мен үміттерін көрсету арқылы адамның табиғатын терең түсінуге шақыру, көрермендерді адамның ішкі дүниесіне, оның жан дүниесіндегі нәзік әрі күрделі сезімдерге үңілуге итермелеу болғандай.

Фильмде әлемнің түкпір-түкпірінен алынған 2,000-нан астам адаммен жүргізілген сұхбаттар бар, олар өздерінің өмірі, махаббат, соғыс, кедейлік, жәбірлену, дискриминация, бақыт және адамгершілік туралы ойларын бөліседі. Жалпы қорытындылай айтқанда, адамзаттың бірлігін, ортақ мәселелерін және жалпы адамзаттық құндылықтарды көрсету арқылы адамдарды бір-біріне жақындату болған көрінеді.

Мен таңғажайып режиссер Янн Артюс-Бертранның («Человек» 2015, «Планета-океан» 2012, «Дом. История путешествия» 2012, «Земля», 2015) арнайы түсірілген деректі фильмдерін көруге кеңес беремін.

Фильмдер біздің планетамыздағы өмірдің керемет панорамасын ашады: қарабайыр қыналардан алып ормандарға дейін,
джунгли маймылдарынан жұмбақ саванна жануарларына дейін, қарапайым тіршілік түрлерінен қазіргі адамдарға дейін.
Фильмдер адам мен қоршаған ортаның қарым-қатынасындағы проблемалық мәселелерді қозғап, жабайы табиғатқа лайықты құрметпен қарауға шақырады.

Сені ешқашан қолдамайтын адамдар бар, өйткені ол сенсің.

Және сені әрқашан қолдайтын адамдар бар, өйткені ол сенсің.

Өз адамдарыңды табу керек.

Бір кездері ұзақ уақыт бойы азапты бастан кешірген бір досым ол өз жүрегінде сол адамның орныққан өз бөлмесі бар сияқты сезінгенін айтты. Қандай жағдай болмасын, оның әрқашан өз орны бар және ол ешқайда жоғалмайды, кетпейді. Сонымен қатар, онымен байланысты барлық нәрсе оның ішінде күн сайын өмір сүреді. Өткенде мен кездейсоқ бір адамды кездестірдім. Мен оны 5 секунд көргенім үшін әмбебап қайғыға батып кеткендей болдым. Ал мен неге екенін түсіне алмадым? Ал бүгін сол досымның мысалын есіме түсіріп, түсіндім. Бұл адамды көріп, мен оған және онымен байланысты барлық нәрсеге тиесілі бөлмеге қайта оралдым. Бірақ қайғы басқа нәрседен келді. Мен енді бұл бөлмеге кірудің қажеті жоқ екенін түсіндім. Ол бар, бірақ мен қазір оның ішінде емеспін. Оның ішінде бар нәрселер менің қазіргі шынайы өмірімде өзіндік құны қалмағаны мені қынжылтты. Енді бұл мен үшін өткен кезең.

Біз өміріміздің қай минуты соңғы болатынын ешқашан білмейміз.
Сәттерді бағалаңыз. Кішкентай нәрселерден ләззат алып үйреніңіз. Жақындарыңызбен өткізген әрбір сәтке риза болыңыз.

Суреттерде бөлісіп тұрғым келеді.

Адамдар - олар баға жетпес, яғни бағалы.
Біз бір-бірімізбен өзара әрекеттесу арқылы өзімізге қатысты барлық маңызды нәрсені түсінеміз: біз қалай жақсы көретінімізді, неден қорқатынымызды, қандай құпияларымыз бен қиялдарымызбен қиялдайтынымызды ішімізде жасырамыз. Кейбір адамдармен байланыс бірінші кездесуде, басқаларымен көп сөйлескеннен кейін ғана орнатылады. Бір-бірімізге жақындаған сайын қарым-қатынастар тірі организм сияқты екенін түсінеміз: олар өсіп, және өзгереді алады - қызығушылықтан, жанашырлық пен қуаныштан бастап, сезімдердің салқындауына, енжарлық пен қарым-қатынасты тоқтатуға дейін. Оның кім екенін, қалай өмір сүргенін және немен тыныс алғанын, және Google оның атын білгенге дейін.. Бұл соншалықты ғажайып, әсерлі, сондай жылы. Өмір мейлі сені қандай жағдайда, қайда апарса да, сен білесің: сені міндетті түрде қарсы алатын, ыстық сорпамен тамақтандыратын, шырынмен сусындыратын, қанша қажет болғанша, сонша үзбей тыңдайтын және қасыңда отыратын адамдар ортасы(жер) болады.

Бүгінгі күні балаларға телеарналар мен интернет арқылы ұсынылатын мазмұнды - фильмдер, телехикаялар, мультфильмдер, комикстер немесе тіпті кітаптар болсын - мұқият талдасаңыз, біздің заманауи құндылықтарымыз бен идеалдарымыздың бұрмаланғанын түсінуге болады. Зорлық-зомбылық, агрессия және кісі өлтіру тақырыптары алға шығады, ал азғындық пен сенгіштік қалыпты жағдайға айналады. Тұтыну мәдениеті өскелең ұрпақтың санасына еніп, оларда дүние туралы бұрмаланған қабылдауды қалыптастырады. Соның нәтижесінде адамгершілікке, жанашырлыққа тәрбиелеудің орнына, осындай құбылыстар үйреншікті өмірге айналған ұрпақтың қалыптасып келе жатқанын көреміз.