​​#шоир_туғилган_кун

Бугун ўзбекнинг катта шоири, жондай қадрдон акам Шодмонқул САЛОМ туғилган кун. Узоқ умр кўринг, ака. Худо ҳамиша ёр бўлсин.

ШОИРГА

Қўлларинг бунча совуқ,
Бир лаҳза тинасанми?
Дунё — бир тоғора чўғ,
Шунга исинасанми?
Липиллаб ўчиб борар,
Кўксимга кўчиб борар,
Тўнғиб қолган оламда
Сўнгги бор ёнасанми?

Эй, дўст, бошингни тик тут,
Сотилмасни сотмагин.
Бедиллар кемасида
У соҳилга кетмагин.
Яшаш ҳам зўр иш эмас,
Қаҳрамонликмас ўлим,
Кўп қатори бўлдингми,
Шунга қувонасанми?

Чумолининг инидан
Дон ўғирлаб бой бўлган.
Сенинг гулдай кўнглингга
Кир қўллари узалган.
Қуёшга тил чиқариб,
Шамолни шалоқ қилган,
Кўп худоли касларни
Қайғуриб ёнасанми?

Танишинг йўқми Марсда,
Қуёшга йўқми улов?
Муз нигоҳлар тафтидан
Кўксимга кетган олов.
Қанотинг борлигини
Сезгани йўқми биров.
Ўзинг ҳам билмагайсан,
Билмоқни истамайсан,
Истамоқни билмайсан,
Ёлғонми, тонасанми?

Менинг оёғим толди,
Куйиб битди қанотим.
Юрак деворларига
Урилиб қайтар додим.
Суваракка шеър айтиб
Тугаб борар саботим.
Яшаш дегани шуми,
Наҳот шуми ҳаётим?!
Ўлмай туриб ўлишга
Наҳотки кўнасанми?

Арзимади бу дунё,
Билганимда келмасдим.
Уйқу дори бер, Худо,
То руҳим уйғонмасин.
Елкамдаги кўзларим
Ловуллаб бораётир.
Ёндим ўчолмаяпман,
Куйдим, ишонасанми?

Юрак деган тулпорда
Жиловни узиб келдим.
Майхона! Хўжанг қани?
Аҳдимни бузиб келдим.
Доғулилар даврасин
Кўзин шамғалат этиб,
Қўлим муз, ўзим эса
Ўт бўлиб қизиб келдим.
Тангрим, қарамай тургил,
Шуни ичиб юборай,
**Пули Сиротда тойсам,
Ушлаб қололасанми?
Дунёнг ўчиб қолган чўғ,
Шунга ишонасанми?!

© Шодмонқул САЛОМ**

@islomjon_ijodi

ШОШИЛИНГ!

Мансур Жумаевнинг қаттиқ муқовали "Ҳазрати ишқ" китобнинг дастлабки икки нусхаси сотилди. Илк харидор – Зебо Омонова бўлди.
Шошилинг, китоб унча кўп эмас. Донаси 100 000 сўм. Олмоқчи бўлсангиз, шу ердан ё шахсийга ёзинг ёки ушбу рақамга қўнғироқ қилинг: +998909967125

Фозил Фарҳод

▫️▫️▫️

Bizni baxt yaratgan.

Qishloqdagi onamizga
o‘xshash baxt.

Ammo uni
tashlab ketdik.

Ba’zan sog‘inib
ko‘rgani boramiz.
Yayraymiz uyida.
Ammo
Mehmonligimizni
sezib turamiz.

Baxtdan naridagi hayot
baribir bizniki.

Ketish kerak…

Baxt bizni quchoqlab
xayrlashar,
Labida tabassum,
ko‘zlarida yosh.

Ba’zan baxt
sog‘inib ko‘rgani keladi.

O‘shanda bayram.
Bolalarga o‘xshab qolamiz.

Birdan ketishga hozirlanar.
“Qol”, deymiz.
Ammo so‘zlarimizdan
samimiyat qochganini,
allaqachon sezgan.
Aniq biladi
bebaxtlikka ko‘nikkanimizni.

Mahkam quchoqlab
xayrlashar.
O‘pib,
hidlab xayrlashadi.

“Bir ongina
baxtni ko‘rsak edi,
o‘ylaymiz
yurak orziqqanda,
Bir damgina diydoriga to‘ysak”.

Bir kuni baxtni
ko‘mgani boramiz.
Yig‘laymiz.

Anglaymiz:
biz o‘ldirganmiz
bu baxtni;
bizni sog‘inib
o‘lgan bu baxt.

Endi
bizni yo‘qlab,
hech kim kelmaydi.
Endi biz
hech kimni
yo‘qlab bormaymiz.

Endi bemalol
yashash mumkin.
Endi bemalol
o‘lsak ham bo‘laveradi…

Usmon Azim