وبینار تجربه سوگ در مصائب جمعی
ثبت‌نام به‌صورت رایگان

*? شب تخت فولاد*

?معرفی آرامستان تخت فولاد در شب های بخارا

?سخنرانان:
ناصر نوروزی زاده چگینی
احمد محیط طباطبایی
ابراهیم فیاض
محمود فروزبخش
علی دهباشی

?شنبه ۲۶ آبان

⏰ساعت ۱۷

?تهران/فرهنگسرای نیاوران

?️همراه شبکه اطلاع رسانی مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد باشید.

ایتا | روبیکا | تلگرام | اینستاگرام  | وب سایت | کتابخانه دیجیتال

‍ #کمدی! مکانیزم مواجه با #مرگ
کمدی، لطیفه، شوخی و خنده کنش‌های نمادین در مناسک مرگ و سوگواری هستند، مکانی که اتفاقا سرشار از تنوع منسکی جدی است. در این مکان‌ها، شوخی، خنده، و کمدی به عنوان یک نقاب قدرتمند در برابر مواجهه با پدیده‌ی مرگ تبدیل می‌شوند. وقتی مرگ ناگزیر اتفاق می‌افتد، همیشه در میان بستگان و دوستان فردی که می‌میرد، شوک ایجاد می‌کند، به همین دلیل آنها به مرگ دیگران واکنش نشان می‌دهند که گویی این واقعیتی است که فقط بر دیگران تأثیر می‌گذارد. یا در برخی موارد، آنها همچنین به دنبال پوشاندن آن وضعیت دردناک هستند. یک پژوهش جذابی در باب مناسک مرگ مصری‌ها میخواندم که میگفت در سنت‌های بسیار قدیمی مراسم تشییع جنازه، در مکان‌های مختلف در سراسر جهان، از یک نقاب ویژه برای پوشاندن صورت متوفی استفاده می‌کردند. این نقاب به دنبال پنهان‌کردن زشتی‌هایی بود که با تجزیه جسد نشان داده می‌شد و چیزی شبیه یک انتقال را بیان می‌کرد، یعنی بازگشت کیهان خرد به ادغام شدن خود با جهان کلانی که از آن بیرون آمده بود. نکته جالب آن است که نقاب‌ها یک منبع جادویی تصادفی یا یک زینت گذرا نبودند، بلکه یک شی مقدس بودند که معنای نمادین آن محافظت از یک دگرگونی یا دگردیسی بود اما همین دگردیسی‌ها همزمان که جنبه‌ی اسرارآمیزی داشتند در آن جامعه یا اجتماع شرم‌آور محسوب می‌شدند..
ایده‌ای که اینجا آن را مطرح میکنم یک رویکرد تفسیری نمادین است که در آن واقعیت به نحوه‌ی دیدن و تفکر سوژه بستگی دارد. تکرار شوخی‌ها و طنزها برای درک یک پدیده خاص است؛ یعنی مرگ. مرگ یک شوخی است و طنز و شوخی نقابی از ناخودآگاهی است در ساحت فرویدی. مرگ اساساً مهم‌ترین حقیقتی است که بشر سعی می‌کند روبروی آن بایستد؛ زیرا با مرگ تهدید می‌شود و نمایانگر پایان همه‌ی حقایق دیگر وجود انسان است. قسمت 5 #افعی_تهران و نویسنده‌گانش که اگر اشتباه نکنم، #پیمان_معادی و #پویا_مهدوی‌زاده هستند، مقابله با این تهدید را به زیبایی توصیف و کارگردان آن را به تصویر کشیده است. آنچه که یک قسمت کامل از یک سریال کمدی جنایی را درگیر می‌کند که به مساله‌ی مناسک مرگ از خلال کمدی بپردازد، ماحصل شالوده معرفت شناختی یا به اصطلاح پدیدارشناختی نهفته در جامعه یا آن گروه اجتماعی است. دانشی که محصول تفسیر نمادهای اجتماعی فرهنگی است که از طریق رویکرد اعضای یک گروه اجتماعی ظاهر می‌شود. ایده‌ی اصلی این است که جوهر واقعی ابژه یا سوبژه فراتر از ظواهر پدیده برود. چگونه؟ از طریق نمادها، هنجارها، ارزش‌ها، باورها، نگرش‌ها و .... همه آنها در تک‌به‌تک صحنه‌ها،پوشش، دیالوگ‌ها، کنش‌ها میبینیم. عملکرد؟ طنز، شوخی و خنده برای رسیدن به ساحت نمادین ذهنی آن دنیای اجتماعی و به عنوان نمادی دیگر از مناسک سوگواری نشان داده می‌شود. بخصوص آن صحنه ناب " شاباش" دادن بابک. اگر چه مرگ همیشه در تمام فضاهای زندگی روزمره انسان‌ها موج میزند، اما حقیقت این است که این موضوع با وجود آگاهی‌هایی که ممکن است انسان از ماهیت متناهی داشته باشد، نگرانی مرگ را متوقف نمی‌کند. از این رو، نگرش آشکار تظاهر به نادیده گرفتن، حقیقت غم‌انگیزی است که بیانگر نقطه پایانی گذر زمینی انسان است، زیرا ما سعی نمی‌کنیم فنا پذیری را در زندگی خود ادغام کنیم. به همین دلیل برای کاهش تاثیر آن مرگ، شروع به نادیده‌گرفتنش می‌کنیم و آینده را طوری برنامه‌ریزی می‌کنیم که گویی مرگ هرگز رخ نخواهد داد. همان سکانس پایانی!