آرزویم بی تو «مردن» بود و با تو «زیستن»
کی برآورده‌ست دنیا، آرزویی از کسی؟

#سید_مهدی_ابوالقاسمی

@agartonabashi

آقای چاوشی
ببین چیکار با روان ما می‌کنی ..

اونجا که وحشی بافقی میگه ؛

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است
انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم

و شب ها در من بیشتر می شوی و شدت میگیری!

شادم که با غمی... غمی از من بزرگتر
در من شکُفت آدمی از من بزرگتر

من زخمی ام عمیقتر از زخم روزگار
بستی مرا به مرهمی از من بزرگتر

نامش غرور بود؟ چه بود آنچه خرد شد؟
در من شکست آدمی از من بزرگتر

واکرده است حسرت و دلتنگی و فراق
چشم مرا به عالمی از من بزرگتر

گفتی خدا شبیه که بود ای شکسته دل
گفتم شبیه من... کمی از من بزرگتر

این بار داغ نیست که بر دل نشسته است
بر من نشسته شبنمی از من بزرگتر

فردا هم این منم که تو را ترک میکند
فردا تو هستی و غمی از من بزرگتر...

#حسین_زحمتکش

امید دادن به آدم‌ها به خودی خود کار زیان‌باریست، امید واهی دادن که دیگر بد‌ترین بلاییست که می‌توان بر سر کسی آورد، امید است که می‌کشد…

در دل هزار مَطلب و یارایِ حرف نه

#صائب

عالم چنین فراخ...
چه ،
دلتنگ مانده ایم...

هرآن‌چه به آن امیدوار بودیم ناامیدمان کرد؛ اندوهی از این بیشتر؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

وقتی تصمیم میگیرم بی‌رحم باشم، دیگه خودمم خودمو نمی‌شناسم