امروز روز جهانی مرده!
پس بهت تبریک میگمش چون بارها مردونگیت رو ثابت کردی:
با صبرِ بدون انتظارت
با شاخه‌گل های رزت حتی وقتی توی بحثمون مقصر من بودم!
با مسولیت‌پذیریت ولی که توی دوره زمونه‌ای هستیم که اغلب پسرا به هر بهانه‌ای از زیرش در میرن!
با اینکه هربار و به هر روشی سیل اشکام رو به لبخند و قهقهه تبدیل کردی!
با اینکه روز و شب تلاش می‌کنی و دم نمی‌زنی!
با اینکه غرغر‌ها و بهانه‌گیری‌هام رو هربار گوش میکنی و خسته نمیشی!
با اینکه حتی وقتی خسته‌ای برای من خسته نیستی!
و….
روزت مبارک♥️

ولی من میگم عشق همین یه شاخه گل رزیه که این پسره با نیم کیلو شلغم و یک کیلو لیموشیرین برام گرفت.

یه سری از دخترا اینجوری‌ان که وای من نمیخوام ازدواج کنم، غذا درست کنم و بشورم و بسابم! من میخوام مستقل باشم، تنها زندگی کنم و…
انگار وقتی تنها زندگی کنی، یکی میاد برات غذا درست میکنه و ظرف و لباس‌ها رو میشوره و خونه رو جمع میکنه! نخیر! از این خبرا نیست. اتفاقا تنهایی زندگی‌کردن همه‌ی این بشور بساب‌ها رو داره فرقش اینکه هیچکی تو اون خونه منتظرت نیست! باید تنها غذا درست کنی، تنها جمع کنی و تنها بخوابی و تهش هم کسی نیست که سرش غر بزنی و از روزت بگی…

سلامتی اون روزی که اونقدر قوی بشم که بگم: «غم اومد که گریون کنه شب‌هام رو، نتونست!»

هیچ چیز دردناک تر از پاک کردن اشکهات نیست وقتی که میدونی نمیتونی در مورد چیزهایی که با‌بتشون گریه کردی به کسی چیزی بگی .

انگشت به انگشت
و رَگ به رگِ دَستانَت را سِپاسگزارَم،
که در روزگار آوارِگی خانه‌ی مَن بودند.🖇

یه روز تو زندگیت میفهمی که دوستای زیادی نداری، فقط آدمهای زیادی رو میشناسی.

سندرم fomo یا ترس از بقیه عقب موندن! اختلالیه که در اون فرد اونقدر غرق فضای اغراق‌آمیز و رنگارنگ فضای مجازی شده که با خودش فکر میکنه درحالی که اون توی سکون، افسردگی و مشکلاته، همه در حال خوشگذرونی و پیشرفتن و فقط اونه که جا مونده و بعد باعث میشه به همه‌چیز…