یا لفت بدین یا اینجا جوین شین خوشگلا.

امروز ساعت شش و نوزده دقیقه صبح به وقت ایران سالگرد پر کشیدن شما صد و هفتاد و شش عزیز است. چهار سال است که این فاجعه‌ی دردناک را در فضای مجازی تسلیت می‌گوییم و می‌نویسیم که داغ از دست دادن شما سرد نشده است و نخواهد شد. روز به روز با بیشتر شدن حس نفرت، انتقام‌جویی، درد و اندوه بیش از پیش برای اشکار شدن حقیقتِ تمام این جنایات تلاش می‌کنیم و تا همیشه یاد تمامِ شما عزیزان از دست رفته را، زنده نگه می‌داریم. به امید فردایی بهتر برای ایران و ایرانی؛ روحتان شاد. #پرواز۱۷۶

من تبدیل شدم به خسته‌ کننده‌ترین آدم زندگیه خودم.

با هم قدم می‌زدیم، دست در دست، ساکت، غرق در دنیاهای خودمان. هرکس غرق در دنیای خود، دست در دست فراموش شده. این طور است که تا حالا دوام آورده‌ام و امروز عصر هم باز نتیجه می‌دهد، در آغوشم هستم، من خود را در آغوش گرفته‌ام، نه چندان با لطافت، اما وفادار، وفادار.

مردم کشور من با نفرت به صحنه بوسیدنه دوتا عاشق نگاه میکنند و با اشتیاق برای صحنه اعدام جمع میشن؛ زندگی با همچین مردمی دردناکه.