бүгін өзіме мынандай
сұрақ қойдым?
«мен шабытты қалай сезінемін? қалай сипаттар едім?» деп.

әдетте ішкі дүнием тұнық көл сияқты болып тұрса, шабыт маған алып толқын сияқты келеді екен.
ол келгенде ішің алай-дүлей болып, бір орында тұрғызбайды екен.
сені қозғалтпай, әрекетке көшірмей қоймайды.

жай ғана сол сезіміңді сыйлап, сол толқынға ілесе кету ғана қалады. ол да бекер емес.

қызық, біреуге бір ғұмыр да аз.
сол аздық көргеннен, соншалықты құштарлықтан өзінен кейін де артынан жаңғырып тұратын із қалдырғысы келетіндей?

От слов «Я вас люблю» нахлынуло желание продлить себе жизнь.

Джордж Оруэлл «1984»

Махаббаттың кері сипаты - жек көру емес, немқұрайлылық. Сұлулықтың кері сипаты - бұл көріксіздік емес, немқұрайлылық. Сенімнің кері сипаты-адасушылық емес, немқұрайлылық. Сол сияқты өмірдің керісінше сипаты - өлім емес, сол өмірге де, өлімге де немқұрайлы қарау. Шын өлімнен ертерек немқұрайлылықтан, енжарлықтан, парықсыздықтан өліп кетуге болады. 

Эли Визель, Нобель сыйлығының лауреаты

«Дүр қамшыны» Әсет Есжанның орындауына жанды дауыста тыңдағым келеді?

@youtubabot

@youtubabot

для баланса восприятия после вивальди слушаю балқия.

в конечном итоге в наших каналах будет всегда храниться память о людях, с которыми нам посчастливилось встретиться в жизни. и суть не заключается в том, читают ли нас. самое главное, мы пишем.