از وزیر ارتباطات به بالا رو گاییدم.

how i'd build an audience from zero in 2025:

1→ build your content engine
- pick one painful problem and one platform
- create daily micro-insights
- make people laugh or learn
- test different formats/styles
- create swipe files of winning formulas

2 → distribution machine
- post 2x daily for 90 days
- track what gets saved/shared vs. liked
- note which times hit different
- test hooks in different groups
- double down on high engagement

3 → build real relationships
- reply to everyone for 90 days
- jump in key conversations (set notifs for 10+ people you respect in your niche)
- try to meet your 10 people IRL
- add value in comments
- share others' victories

4 → build content magnets
- turn customer questions into guides
- package failures/wins into playbooks
- build templates from your process
- share actual numbers/metrics
- basically, start getting email subs instead of followers (gate some of your content)

5 → amplification strategy
- put $50 behind posts that hit
- target look-alike audiences
- boost what's already working
- never boost cold content
- scale winners immediately

6 → compound winners
- turn top posts into ads
- build retargeting sequences
- create content buckets
- let data guide topics
- kill anything under 2x roi

7 → future-proof strategy
- build multi-platform presence
- own your distribution channels
- create library of agnostic/evergreen content (seo traffic)
- build media properties
- own searchable terms
----

از اینجا:
https://x.com/gregisenberg/status/1870844059067072774

“…man is like a dog tied to a moving wagon. If the dog refuses to run along with the wagon he will be dragged by it, yet the choice remains his: to run or be dragged.” «...انسان مانند سگی است که به یک واگن متحرک بسته شده است. اگر سگ از دویدن همراه با واگن…

اینو حدود یه سال پیش نوشتم:

حدس قوی:

اون چیزی که اسمش رو «نداشتنِ دیسیپلین» یا «تصمیم‌گیری سهل‌انگارانه و بدون اطلاعات کافی» گذاشتم سال‌ها، باعث شده یه سری تصمیم‌های دلی بگیرم که بیشترین شادیِ این روزهام ناشی از اون‌هاست.

یعنی تمام مدت داشتم دلم رو سرزنش می‌کردم که چرا به حرف مغزم گوش نمی‌ده، در حالی که دلم داشته بهترین مسیر رو می‌رفته بنده خدا.

مثال‌هایی که می‌شه بهشون فکر کنم:

- ازدواج
- وضعیت درسیم
- وضعیت کاریم
- بچه‌دار شدن
- وضعیت دینیم
----

وضعیت کاری رو در نظر بگیرین.

چند روز پیش به یکی از بچه‌ها داشتم می‌گفتم من سال‌هاست از خودم ناراحتم که چرا اقتصاد بلد نیستم و سرمایه‌گذاری خوب نکردم. در حالی که پول(ِنسبتا خوب)ی که الان دستمه اصلا ناشی از سرمایه‌گذاری نیست و از راه‌های دیگه در اومده.

یا مثلا علتِ اینکه کار فعلی شروع شد این بود که کارمند خوبی نبودم. در حالی که مدت‌ها زور می‌زدم که کارمند خوبی باشم و بابت مهارت‌هایی که در زمین بازیِ کارمندی نداشتم خودم رو سرزنش می‌کردم.

یا مثلا یکی از چیزایی که شب‌ها بابتش خودم رو اذیت می‌کنم تایم سوشال‌مدیام هست. در حالی که فقط یکی از چیزایی که از سوشال‌مدیا دارم بیشتر از ۹۰درصد داراییِ الآنم هست.

یعنی اون ادریسی که توی دنیای موازی دیسیپلین بیشتری داشته و تصمیمات «عقلانی‌»تری گرفته و سرمایه‌گذاریش خوب بوده و کارمند نمونه بوده و سوشال‌مدیا نمی‌رفته، اصلا بعید نیست که الان فقیرتر و کمتر خوشحال باشه از من.
----

آیا می‌گم کمتر دیسیپلین و تلاش و منطق داشته باشیم؟

نه.
حرفم اینه که دل (و احساسات) رو برای تصمیم‌گیریِ واقعا عقلانی دخیل کنیم.

جایگاهِ تفکرِ منطقی رو بدونیم، همیشه و همه‌جا حرفش معتبر و مفید نیست.

درسته که منطقِ قوی می‌تونه یه سوپرپاور باشه، ولی به همون اندازه پاشنه‌ی آشیلِ تصمیم‌گیری هم هست انگار.
----

مرتبط:
"When selecting a poster to put on their wall, or predicting the outcome of a basketball game, experimental subjects have been found to perform worse if they carefully analyzed their reasons.

There are some problems where conscious deliberation serves us better, and others where snap judgments serve us better."

فکر: بهینه‌سازی و افزایش همیشه خوبه.

قلب: برو یره. بستگی به شوق و اکراهِ من داره. مفهوم «کافی» و مفهوم «سیری» و مفهوم «به اندازه» وجود داره.
----

فکر: جامعه به تلاش و خیرِ ما نیاز داره.

قلب: طبیعت خودش اندازه‌ها رو تنظیم می‌کنه. اینطور نیست که برای کاهش‌ها و افزایش‌ها خیلی متکی به ما باشه. اگه ادیسون برق رو اختراع نمی‌کرد، یکی دیگه می‌کرد.
اینطور هم نیست که کاهش‌ها و افزایش‌ها رو خیریتش رو ما بتونیم به راحتی تشخیص بدیم و اعمال کنیم.
نقش فعالیت‌های ما شاید بخش اعظمش روی خودمون هست. روی هویت خودمون. وگرنه طبیعت و دنیا کارش گیر ما نیست.
----

مرتبط:
https://t.me/edrism_dg/1992
https://t.me/edrism_dg/2299
https://t.me/edrism_dg/3035
https://t.me/edrism_dg/581
https://t.me/edrism_dg/2453

ایده‌هایی برای محدودیتِ اختیاری:

- حذفِ گوشی و لپ‌تاپ و اینترنت و سوشال‌مدیا
- پیاده‌روی به جای ماشین
- خودکار به جای کیبورد (برای نوشتن)
- کاغذ به جای مانیتور (برای خواندن)
- کتاب به جای وبلاگ
- وبلاگ به جای سوشال
- اف‌پی‌تی به جای اخبار
- تماس و ویدیوکال به جای پیام
- قدم زدن با هم به جای تماس
- بیداری در روز به جای احتمال بیداری در ۲۴ ساعت
- ۵ یا ۱۰ دوستِ نزدیک به جای ارتباط با آدمای زیاد
- حافظه به جای تودولیست، به جای کلندر
- الان به جای بعداً
- میل در لحظه به جای برنامه‌ریزی
- نوشیدنی فقط آب
- ۵۰۰ دلار ماهانه خرج خانواده (۲۵۰ دلار؟)
- فیلم و سریال فقط قبل از ۲۰۱۰
- غرق شدن به جای بهینه‌سازی +
- شیرجه زدن به جای شمردن
- ۵ ساعت در روز از یک کار، به جای ۵۰ دقیقه در روز از پنج کار.
- فرار کردن از دست علی به جای آمادگی برای ماراتون
- لذت بردن از خستگی (؟) جستجوی پارگی
- یک دفتر برای یک کار
- چطور می‌شه کندترش کرد؟ چطور می‌شه ۲۰درصد منابع بیشتر صرفش کرد؟ ۱۰۰درصد چی؟
- اگه آینده و گذشته رو کنار بذاری، چه کار می‌کنی؟
- چطوره بذاری بعضی وقتا تاس و سکه برات تصمیم بگیرن؟
- ترجیح میدم در نهایت سه چهارتا انگشتم قطع بشن به جای اینکه طوری زندگی کنم که مطمئن باشم حتی یه بند انگشتم رو هم از دست نمی‌دم.
- یک زن به جای چند زن.
- آدمیزادِ باگ‌دار (که هستم) به جای ماشین، به جای انسانِ کامل.
- مرگ
- اولویتِ خواب به هر چیزی
- دِی دریمینگ
- شهر کوچیک
- تجربه‌های مأنوس (احتمالا قدیمی، خیلی وقتا ارزون، معدود) به جای تجربه‌های تبلیغ‌شده (احتمالا جدید، گاهی گرون، متنوع)
- تکرار (۱۰۰، ۱۰۰۰، ۱۰۰۰۰)
- ۵ یا ۱۰ کتاب به جای ۵۰ کتاب در سال
- در آغوش کشیدنِ boredom

«يك دنيا بنزين مادامى كه در زمينه‌ى خودش متراكم نشود، بر فرض، جرقه‌ها و استارت‌ها زياد باشند شعله‌ور خواهد شد اما حركتى بدست نخواهد آمد. در حالى كه ١٠ قطره بنزين متراكم با يك جرقه كاميون‌ها را به دوش مى‌كشد و راه مى‌برد.»

دلگرمی برای کسایی که حس می‌کنن بنزین کم دارن.

اعتیادها و وسواس‌ها و ترس‌ها و اضطراب‌ها و عادت‌ها بخش‌های مهمی از سوخت و اجزای موتورت هستن.

اگه بخوای بیش از حد «حذف» یا «کنترل»شون کنی یا همه‌اش در حال سیخ زدن و «تغییر» دادنشون باشی، از مسیر می‌مونی.

گاهی فقط کافیه چینش رو تغییر بدی، یا بهشون زمان بدی که خودشون کاری که لازمه رو توی سیستم انجام بدن و بعد خود به خود به یه چی دیگه تبدیل بشن.
----
Bonus point:

خیلی وقتا هم با منطق و بخش پیش‌پیشانیِ مغزت از یه بخش خودت ناراضی هستی، ولی در لایه‌ی عمیق‌تر اون بخش کارکرد جدی داره و شکل‌گیریش دلیل داشته و شاید چند سال بعد ببینی چقدر باعث جلو افتادنت بوده، در حالی که تمام این مدت داشتی سرش غر می‌زدی و می‌خواستی عوضش کنی.
----

مرتبط:
https://t.me/edrism_dg/1837
https://t.me/edrism_dg/3030
https://t.me/edrism_dg/3077
https://t.me/edrism_dg/3780

"Which games you play is more important than how well you play them."