تو هستی
خواننده: آرمین نژادیوسفی
شاعر: فاطمه اختصاری
@nejadyousefi_armin

صوفی، شاهرخ

قبل از اینکه ویدیو با کیفیت خوب را داشته باشم، خواستم سخنرانی امشب را با شما اشتراک بگذارم. امشب در کنار وزیر سابق امور خارجه‌ی تونس و مقاماتی از اتحادیه‌ی اروپا در مورد شجاعت زنان ایرانی و لزوم داشتن یک حکومت لائیک صحبت کردم. متن ترجمه‌ی سخنرانی‌ام:
امروز هم غمگینم. دوستان من در زندان هستند.
اجازه بدهید بلافاصله به دو دوستی که امروز در زندان هستند اشاره کنم. #سیامک_مسیح_پور شاعر و #فاطمه_سپهری فعال سیاسی
فردا دخترم 14 ساله می شود و برای ششمین بار تولدش را در تبعید جشن می‌گیریم!! کشور من اسیر حکومت اسلامی است و فعلا امیدی به بازگشت به آنجا ندارم.

به جرأت و بدون تردید به شما بگویم که در همه جای دنیا دین را باید از سیاست جدا کرد. اما آیا کافی است؟ آیا جدایی دین از سیاست ضامن آزادی است؟ آیا این تضمین کننده حقوق زنان است؟

البته که نه. من با شما به عنوان یک نویسنده زن صحبت می کنم که در یک کشور دیکتاتوری اسلامی بزرگ شده است. باید بدانید که در کشور من حجاب برای دختران از 6 سالگی اجباری است، طلاق مختص مردان است، حضانت فرزندان به مردان اختصاص دارد، زنان حق خروج بدون اجازه از کشور را ندارند، سقط جنین ممنوع است و ...
لیستی طولانی از همه ممنوعیت‌ها علیه زنان وجود دارد

در کشور من مدارس دخترانه و پسرانه جدا هستند. دختران حق ندارند در مدرسه آزادانه لباس بپوشند، اما اینجا برخی از ممنوعیت حجاب در ادارات دولتی و ممنوعیت پوشیدن عبا برای دختران ناراضی هستند!!!! البته که من به آزادی اعتقاد دارم. اما آیا تبدیل زنان به ابژه‌‌ای جنسی آزادی است؟ آیا مدرسه نباید محیطی امن و آزاد و به دور از دین و مذهب و مساعد رشد و خلاقیت باشد؟

در کشور من زنان به خاطر داشتن حق یک زندگی آزاد می‌جنگند، زندانی و کشته می شوند. وقتی برای اولین بار در 17 سالگی در مدرسه بازداشت شدم ترسیدم، و امروز هم می‌ترسم، بسیار بیشتر از زمانی که هفده ساله بودم. وقتی به سلمان رشدی حمله می‌شود، وقتی به روزنامه شارلی ابدو حمله می‌شود، وقتی ساموئل پتی و دومینیک برنارد کشته می‌شوند، می‌فهمم که راه مبارزه‌ی ما چقدر مهم و خطرناک است.

من می‌خواهم بگویم که ما نه تنها باید بر سکولاریسم دولت پافشاری کنیم، بلکه باید با افراط گرایی مخالفت کنیم. ما باید با تعصب مبارزه کنیم. با هر چیزی که آزادی ما را محدود می کند و ما را به عنوان ابژه جنسی در نظر می گیرد.
واضح است، من به عنوان یک زن از یک کشور مسلمان، با اسلام سیاسی مبارزه می کنم. با اسلام فتوا، با فتوای کشتن مردم به جرم آزادی بیان و اندیشه.  ما باید حرف بزنیم، باید شجاعت حرف زدن را داشته باشیم، باید واقعیت ها را بگوییم.  چند زن جوان در سال های اخیر در سراسر اروپا به داعش پیوسته اند؟  ما نیاز به آگاهی عمومی داریم.  من در کشوری بزرگ شده‌ام که از آزادی محروم است، شاید به همین دلیل است که قدر آزادی را با تمام وجودم می دانم.  لائیسیته دستاورد بزرگی‌ست که شما از آن برخوردارید.  مهمترین چیز در دنیای امروز برای رسیدن به صلح، برای دستیابی به حقوق برابر زن و مرد، حفظ این دستاورد است.  حفظ لائیسیته و ​​مبارزه با گسترش هر گونه ایدئولوژی ضد لائیسیته.
زن، زندگی، آزادی

متن فارسی سخنرانی‌ام در بلژیک در یادبود ساموئل پاتی معلمی که سه سال پیش در فرانسه به دست مسلمان‌های افراطی کشته شد.

پیش از هرچیز می‌خواهم بگویم که با تمام وجودم غمگینم و با خانواده‌ی معلمی که دیروز صبح کشته شد همدرد هستم. من نویسنده‌ای هستم که از خشونت اسلامی سیاسی در کشورم فرار کردم. من زنده ماندم اما بسیاری از دوستانم ( هموطنانم)  کشته شدند. ما سلاحی جز کلمات‌مان نداریم و اسلام‌گراهای افراطی از کلمات می‌ترسند، از ادبیات می‌ترسند، زیرا ادبیات ذهن‌های تاریک را روشن می‌کند
مشکل امروز ما در اروپا افراطی‌گرایی‌ست، پنهان کردن مشکلات زیر فرش است! ما باید شجاعت لازم برای حرف زدن از واقعیت را داشته باشیم

مدرسه که باید امن‌ترین جای دنیا باشد امروز تبدیل شده است  به مکانی برای انتقام گرفتن مسلمانان افراطی. برای من عجیب است که دخترم را در یک کشور لائیک با ترس به مدرسه بفرستم‌. من از تروریسم اسلامی می‌ترسم، ما می‌ترسیم اما به ترس‌مان اجازه نمی‌دهیم که مانع نبرد ما برای آزادی بشود. اسلام‌گرایان افراطی نمی‌توانند ما را حذف کنند، آنها نمی‌توانند آزادی ما را محدود کنند. من از یک کشور مسلمان می‌آیم‌، کشوری که در سیستم آموزشی آن مغزهای بچه‌ها را شستشو می‌دهند. اما چرا نسل جوان ایران تروریست و اسلام‌گرا نیست؟ بلکه کاملا ضد اسلام سیاسی است. چرا در ایران هرگز دانش‌آموزی به معلم خود حمله نمی‌کند؟ پاسخ اینجاست که جوانان ایرانی به واسطه‌ی بزرگ شدن در این محیط اسلام‌زده کاملا خطرات اسلام سیاسی را می‌شناسند. مردم ایران سال‌هاست در مقابل اسلام سیاسی مقاومت می‌کنند. امروز می‌خواهم به عنوان نویسنده‌ای که در کشورم دستگیر شده‌ام و مورد آزار قرار گرفته‌ام بگویم همه‌ی ما وظیفه‌ی مهمی داریم. وظیفه‌ی ما این است که به کودکان‌مان در مورد خطرات اسلام سیاسی آگاهی بدهیم. وظیفه‌ی ما این است که نگذاریم انفلوئنسرها با استفاده از شبکه‌های اجتماعی ذهن بچه‌هایمان را شستشو بدهند. از طرفی دیگر باید تلاش کنیم تا مهاجرین مسلمان در کشورهای دوم خود آداپته شوند و با ارزش‌های لائیسیته و آزادی آشنا شوند. من امروز به عنوان زنی که از یک کشور اسلامی به سرزمین لائیسیته پناهنده شده است، با احترام برای مبارزات شما کلاه از سر برمی‌دارم، رنج و درد شما رنج ماست، چون ما ایرانی‌ها سال‌هاست که قربانی تروریسم حکومتی در ایران هستیم. من به عنوان نویسنده‌ای که از یک کشور تحت سلطه‌ی اسلام به دنیای آزاد می‌آید تا آخرین لحظه از زندگی‌ام برای حفظ ارزش‌های لائیسیته می‌جنگم، چون این رویایی‌ست که برای تمام دنیا دارم. دنیایی که در آن با فتوای اسلامیست‌ها معلم‌ها و نویسنده‌ها و بچه‌ها کشته نشوند.  به امید دنیایی لائیک و بدون تروریسم و مرز برای همه  

دکلمه‌ی شعر «در خواب‌هام خامنه‌ای بود»
مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

امسال هم پیراهن خونی من، مُد بود
امسال هم رؤیایمان آنچه نمی‌شد بود

امروز هم با گریه و گیتار می‌خوابی
امروز هم غمگین‌ترین جشنِ تولّد بود

از گریه‌ام در خانه‌ای در حال ویرانی
از چیزهایی که نمی‌گویم... که می‌دانی...

شهریور است و شهر ما عمری‌ست پاییز است
چیزی نمی‌گویم که می‌دانی دلم چیز است

این روزها... این روزها بدجور بی‌رحمند
این هیچ‌کس‌هایی که دردت را نمی‌فهمند

چشمان تو خونی، لبت خونی، دلت خونی
از تو بدش می‌آید این دنیای طاعونی

می‌ترسی از این دشنه‌ها که داخل سینی‌ست
می‌ترسی از دنیا که قبرستان غمگینی‌ست

قبل از شروع بازی‌ات، زد سوت پایان را
در ماه تیرش تجربه کردیم باران را

که روزها خوابید و خوابیدیم در رؤیا
شب‌ها جلوی چشممان بردند یاران را

که مرده بودیم و هنوز این زندگی جان داشت
یک درصدِ ناچیزتر، امّید، امکان داشت

می‌سوخت از تب، خواب‌های واقعی می‌دید
بیمار روی تخت من، بدجور هذیان داشت

نصف جهان در رقص شد، نصف جهان در خون
گل داد آخر سینه‌های عاشقان در خون

خاموش شد مثل چراغی آخرِ دنیا
فریادهای آخرین آوازه‌خوان در خون

خاموش شد تاریخ... قرن بی‌فروغی بود
جز «فصل سرد» تو، همه‌چیزش دروغی بود!...

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

امروز بیست و پنجمین سالگرد قتل وحشتناک حمید حاجی‌زاده شاعر و معلم و پسر نه ساله‌اش کارون حاجی‌زاده است. قتل‌های زنجیره‌ای که از سال ۱۳۶۹ در ایران شروع شد، در سال ۱۳۷۷ به اوج خودش رسید. در این قتل‌ها که با دستور و نظارات مستقیم رهبر جمهوری اسلامی و وزارت اطلاعات و رئیس جمهور وقت صورت گرفت بیش از ۸۰ نویسنده، شاعر و مترجم به شیوه‌های وحشتناکی کشته شدند. با این وجود روند نوشتن خلاق و متعهد، روند مبارزه با سانسور و ظلم، تلاش برای پاسداشت آزادی بیان هرگز در ایران متوقف نشده است. چهل و چهار سال است که نویسندگان و شاعران و مترجمان رادیکال و متعهد با وجود تمام خطرها قلم‌‌شان را به ظلم نفروخته‌اند و برای رسیدن به آزادی تلاش کرده‌اند. اگر مزد نوشتن در آن سرزمین مرگ است و تبعید و زندان، اما روزی تاریخ روایت خواهد کرد که بخش مهمی از نویسندگان و شاعران آن سرزمین به قیمت عمر و زندگی‌شان پای آرمان‌های انسانی‌شان ایستادند و کوتاه نیامدند..‌ به امید روز اجرای عدالت و دادخواهی و آرزوی عمر بلند برای نویسندگان و شاعران و مترجمانی که در داخل ایران و در تبعید هنوز دل در گروی آزادی وطن دارند و راوی رنج‌های مردم هستند