«من فقط یک رویا دارم
اینکه وطنم را برایم بگذارید
بدون جنگ، بدون ویرانی
بدون مصیبت، بدون رنج
همه‌ی مناصب و کاسبی‌ها را بردارید و بروید،
ولی وطن‌ را برایم باقی بگذارید»

─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━

#داستانک

تغییر رنگ در روزهای تیره

مردی در کافه‌ای نشسته بود و به اطرافش نگاه می‌کرد. باران به‌آرامی می‌بارید و صدای قطرات بر روی شیشه‌ها، حس آرامش عجیبی به او می‌داد. ناگهان، یک زن با چتر قرمزرنگ وارد کافه شد. او با لبخند به مرد نگاه کرد و گفت: «آیا می‌توانم این‌جا بنشینم؟» 
مرد با تعجب پاسخ داد: «البته، اما چرا چتر قرمز؟» 
زن خندید و گفت: «چون زندگی کوتاه‌تر از آن است که در روزهای بارانی غمگین باشیم!»

#دیبــــا_امــــین

شما خبر ندارید که در دوروبرتان انبوهی از مردم بدبخت هستند که زندگی کردن برایشان یعنی هر روز رنج بردن، یعنی بی‌دستمزد کافی و بی‌تضمین آینده و بی‌امکان امید، زیر کار خرد شدن! شما دست کم می‌دانید که زغال سنگ استخراج می‌شود و کارخانه‌ها به راه می‌افتد، ولی آیا گاهی به فکر این میلیونها انسان بوده‌اید که همه عمرشان در تاریکی معادن می‌گذرد؟ و میلیونها انسان دیگر که اعصابشان در هیاهوی ماشین‌آلات کارخانه‌ها فرسوده می‌شود؟ یا حتی آن مردم نیمه خوشبخت روستاها که کار روزانه‌شان خراشیدن زمین است و برحسب فصلهای سال، روزی ده یا دوازده یا چهارده ساعت جان می‌کنند تا حاصل رنجشان را به واسطه‌هایی بفروشند که از قبل آنها در تنعم زندگی می‌کنند؟ این است رنج انسانها! آیا اغراق می‌کنم؟ ابدا!

📕 خانواده تیبو
✍️ #روژه_مارتن_دوگار

─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━

پاییز هنر است، مابقی فقط فصل اند.

*📓: من نی هستم*#هاکان_منگوچ@Ketabyar17

تا حالا یک سوزن توی تخت خوابت گم کرده­‌‌ای؟
شک همان‌قدر ذهن آدم را آزار می‌دهد.

📕 سومین پلیس
✍️ #فلن_اوبراین

─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━

مهمترین چیز در زندگی چیست؟ اگر این سوال را از کسی بکنیم که سخت گرسنه است، خواهد گفت غذا. اگر از کسی بپرسیم که از سرما دارد می میرد، خواهد گفت گرما. و اگر از آدمی تک و تنها همین سوال را بکنیم، لابد خواهد گفت مصاحبت آدم ها. ولی هنگامی که این نیازهای اولیه برآورده شد، آیا چیزی می ماند که انسان بدان نیازمند باشد؟ فیلسوفان می گویند بلی. به عقیده آن ها آدم نمی تواند فقط دربند شکم باشد. البته همه خورد و خوراک لازم دارند. البته که همه محتاج محبت و مواظبت اند. ولی از اینها که بگذریم، یک چیز دیگر هم هست که همه لازم دارند و آن این است که بدانیم ما کیستیم و در اینجا چه می کنیم.

📕 دنیای سوفی
✍️ #یوستین_گردر

─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━

پرواز هیچگاه برای ما نبوده و نخواهد بود ، پرواز داستان پرنده گان است
ما آدم هایی هستیم که بر روی پاهایمان راه می رویم و دنیا را با دست هایمان لمس میکنیم.
داستان ما دیدن و حس کردن و لمس کردن است ، با همین بدن و همین ذهن ، ما همه چیز را سریع میخواهیم به همین علت مشتاق بال دار شدن هستیم تا سریع گذر کنیم ، پرواز از موقیعتی که سخت است ، از رابطه ای که به بن بست رسیده و از دردی که اکنون در زندگیمان به وجود آمده ، ما سریع ترین را اختراع میکنیم تا رد شویم و فقد به مقصد برسیم .
سریع ترین اتومبیل ، سریع ترین هواپیما ، سریع ترین اینترنت و سریع ترین راه به دست آوردن .
حقیقت این است که هیچ پروازی به ما کمک نخواهد کرد که دردهایمان کمتر شود ، ما باید با پاهایمان ، با چشم هایمان و با دست هایمان هر آنچه که هست را تجربه کنیم ، عشق یا درد ، مهر یا رنج . فقط با همین بدنی که در اختیار ما هست میتوانیم از درد ها رد شویم ، برای گذر از هر شرایطی ، لمس آن شرایط اولین قدم است .

📕 تکه هایی از یک کل منسجم
#پونه مقیمی
─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━━

#چالش_ناب‌ترین_اثرها#سومین_چالش_نویسندگی#اشتراک‌کننده_دهم |تلنگر④|

زخم‌های عمیق که چون موریانه‌ی ظالم ما را از درون می‌بلعند باعث می‌شوند گاهی فرو بریزیم، محو شویم و ناکار به‌نظر برسیم.
دردهای نهفته در قلب‌مان به‌مرور زمان تبدیل به مضیقه‌ها می‌شوند و ما را عمیقاً در لاک خودمان فرو می‌برند.
شاید زخم‌ها و دردها مسبب‌های بارزی باشند که پی ببریم در کجاهای زندگی زمین خوردیم، فرو ریختیم، محو شدیم.
اما، هیچ‌گاه نگذارید این زخم‌ها چون موریانه‌ شما را از درون ببلعند.
نگذارید غذای خوره‌ها بشوید و از درون شما را بخورند!
از یک‌جایی به‌بعد با اراده‌ی محکم و قامتِ استوار بلند شوید و با خودتان و دردهایتان روبرو بشوید.
چنان‌که هاکان منگوچ می‌گوید: «تا وقتی‌که خودتان را نبخشید هرگز در مقابل دردها و مصیبت‌ها پیروز نخواهید شد!»
آره!
دقیق می‌فرماید!
من این جمله‌اش را زندگی کرده‌ام، پس از شماها می‌خواهم که خودتان را بخاطر تمام اشتباهات مرتکب شده و نشده‌ی‌تان ببخشید.
روبه‌روی آیینه بی‌ایستید و با خودِ درون‌تان روبرو بشوید.
وقتِ آن فرا رسیده که به‌روی خودتان لبخند بزنید.
نگذارید روح‌تان همانند جسم‌تان به‌مرور زمان پیر شود، دردمند شود، ناکار شود!
نگذارید به‌خودتان بدهکار شوید!
فرقی نمی‌کند بدهکاری‌تان تا چه‌اندازه کم و ناچیز باشد.
حتی گاهی از یک لبخند شروع تا یک‌ خوشی از ته‌دل، یک آفرینی دادن به خود، یک‌ چکر و گردش، یک‌ سورپرایز، یک تفریح، یک قدم زدن، یک کتاب خوب خواندن، یک خط نوشتن، یک گیلاس چای مزه‌مزه کردن، یک غذای لذیذ خوردن، یک عشق ورزیدن…
نگذارید به خودتان بدهکار بمانید!
تا وقتش را دارید از آن مستفید بشوید.
به آدم‌های ماحول‌تان نافع واقع شوید!
به آن‌ها عشق بورزید، لبخند هدیه بدهید و مدد برسانید!
خوبی کردن در ذاتِ خود خوشی‌آفرین است، دوجانبه حال هر دو طرف را خوب می‌کند.
تا به‌زخم‌هایت بنگری و رسیدگی کنی رشد می‌کنند و عمق می‌گیرند.
رها کن!
برای یک‌بار هم که شده خودت را رها کن و به نکته‌های خوب دقت کن و به‌مسیری مددرسانی و عشق‌ورزی به‌خود و اطرافیانت قدم بگذار.
آره، رها کن…!

#المـاس

─┅𖠁هنرستان نگار𖠁┅─
@Honaristan_Nigar
━━━━━━━━━━━━━