نکته ای که در مورد نوشتن وجود دارد این است که نمی توانم تشخیص دهم که شفابخش است یا نابود کننده.

نمی دانم زندگی متعادل چه حسی دارد
وقتی غمگین هستم
گریه نمی کنم
وقتی خوشحالم
می ریزم لبخند نمی زنم می درخشم
وقتی عصبانی هستم
فریاد نمی زنم
چیز خوب
احساس را می سوزانم در افراط زمانی است که
دوست دارم
به آنها بال می دهم
اما شاید این چیز خوبی
نباشد زیرا آنها همیشه تمایل به رفتن دارند و وقتی قلبم شکسته است مرا ببین

مهمتر از همه دوست داشته باشید
مثل این تنها چیزی است که می دانید چگونه
در پایان روز همه اینها
معنی ندارد
این صفحه
ای که شما
مدرک خود را می نشینید
شغل شما
پول
حتی هیچ چیز مهم نیست
جز عشق و ارتباط انسانی
که چه کسی را دوست داشتید
و چقدر عمیقاً دوست داشتید آنها
چگونه اطرافیان خود را لمس کردید
و چقدر به آنها هدیه دادید